Μαρξισμός
Mαρξισμός 2014 - Γεύση από εργατική εναλλακτική

Με συγκλονιστικό παλμό, έμπνευση από τις τέσσερις μέρες γεμάτες επαναστατικές ιδέες και με ένα πάνελ που αντανακλούσε όλη την αισιοδοξία των μαχών που δίνει η εργατική τάξη, έκλεισε την Κυριακή 29/6 στο κατάμεστο κεντρικό αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2014.

\r\n

Δίπλα στην Μαρία Στύλλου, υπεύθυνη σύνταξης του περιοδικού “Σοσιαλισμός από τα Κάτω” και τη Δέσποινα Κωστοπούλου, καθαρίστρια στο υπουργείο Οικονομικών, των οποίων τις ομιλίες παρουσιάζουμε στις κεντρικές σελίδες της εφημερίδας, κάθησε ο Τίπου Τσόντρι από τους εργάτες γης στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας και μάρτυρας στη δίκη για τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκαν από το αφεντικό τους, το Βαγγελάτο και τους μπράβους του.

\r\n

“Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Αυτοί που θα γυρίσουν στις τρύπες τους είναι ο Βαγγελάτος και οι μπράβοι του”, είπε η Αλεξάνδρα Μαρτίνη που συντόνιζε το πάνελ της εκδήλωσης. Οι εκατοντάδες αγωνιστές, μέλη και φίλοι του ΣΕΚ, συγκλονισμένοι από την αποκάλυψη του Τίπου πως αν γυρίσει στη Μανωλάδα κινδυνεύει η ζωή του, έστειλαν μια ενθουσιώδη αυστηρή προειδοποίηση πως δεν πρόκειται να ανεχτούν την παρακρατική τρομοκρατία των μπράβων και των φασιστών με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ.

\r\n

Νίκη

\r\n

“Νίκη στους εργάτες της Μανωλάδας, χαρτιά στους μετανάστες όλης της Ελλάδας”, ακούστηκε εκκωφαντικά μέσα στο αμφιθέατρο Αντωνιάδη. Μαζί τους στο πάνελ, ο Τζεμαλή Μηλιαζήμ δάσκαλος από τη μειονότητα της Ξάνθης και ο Ορέστης Ηλίας, νεοεκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα Βριλήσσια.

\r\n

Ο ενθουσιασμός της τελικής εκδήλωσης, με τίτλο “Για τη νίκη των αγώνων, για την αντικαπιταλιστική προοπτική”, πήγαζε από όσα είχαν προηγηθεί στις πάνω από 40 συζητήσεις τις τέσσερις μέρες του φεστιβάλ. Χωρισμένες σε θεματικούς κύκλους, ξεχώρισαν οι κουβέντες για τα 100 χρόνια από το Α\'ΠΠ στα οποία ήταν και αφιερωμένος ο φετινός Μαρξισμός και ιδιαίτερα οι συζητήσεις “Πώς βυθίστηκε η ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα του σφαγείου”, “Ο ιμπεριαλισμός σήμερα και η Ουκρανία”, “Ο Α\' ΠΠ και η Ελλάδα 1912-22”.

\r\n

Το ενδιαφέρον δεν περιορίστηκε εκεί, αλλά απλώθηκε σε όλους τους κύκλους είτε είχαν επίκεντρο τις μαρξιστικές ιδέες και τους μεγάλες επαναστάτες, είτε το πώς παλεύουμε τους φασίστες και το ρατσισμό, είτε επίκαιρα θέματα για την αριστερά και την προοπτική του κινήματος σήμερα. Κατάμεστες ήταν οι αίθουσες στις συζητήσεις “Μπορεί ο Μαρξισμός να εξηγήσει την ανθρώπινη καταπίεση;”, “Το Κεφάλαιο στο 21ο αιώνα”, “Χρυσή Αυγή και εκλογές-500.000 φασίστες;”, “Η Αριστερά μετά τις εκλογές”. Κάθε μία είχε τα δικά της ερωτήματα, τη δική της αντιπαράθεση και επιχειρήματα που ξεδιπλώνονταν τόσο από τους εισηγητές, όσο και από το ακροατήριο.

\r\n

“Είναι ένα φεστιβάλ πάρα πολύ βοηθητικό για να οργανώσουμε καλύτερα τις μάχες του αύριο”, μας είπε η Διοτίμα Χριστοπούλου, φοιτήτρια. “Παίρνοντας εμπειρίες από τις επαναστάσεις αλλά και τους πολέμους του παρελθόντος, με εισηγήσεις κατανοητές που ξεφεύγουν από την ακαδημαϊκή διδασκαλία και απευθύνονται σε ευρύτερα ακροατήρια, αναλύονται με απλό τρόπο θεωρητικές ιδέες και ζητήματα έτσι ώστε όλοι μας να μπορούμε να έχουμε και την αναγκαία θεωρητική βάση και άποψη για τον τρόπο που παλεύουμε, για την εργατική εναλλακτική, για τις επαναστάσεις της νέας εποχής”.

\r\n

Όλες οι πλευρές

\r\n

Στο τέλος κάθε ημέρας, οι κεντρικές συζητήσεις αναδείκνυαν κάθε πλευρά των μαχών του κινήματος. Η εκδήλωση “η εργατική αντίσταση θα νικήσει!” το βράδυ της Πέμπτης έδωσε τη δυνατότητα στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, των νοσοκομείων, του ΜΕΤΡΟ, τους σχολικούς φύλακες να μιλήσουν για τους αγώνες τους που συνεχίζονται.

\r\n

Η εκδήλωση “Η πολιτική αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής” το βράδυ της Παρασκευής συγκέντρωσε τις μάχες του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος και ανέδειξε τις προκλήσεις που έχει μπροστά του. Ενώ η εκδήλωση “Οχι στην Ευρώπη της λιτότητας και του ρατσισμού” το βράδυ του Σαββάτου έφερε την εικόνα της αντίστασης σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής \'Ενωσης -ακόμα και μέσα στη Γερμανία της Μέρκελ όταν ο σύντροφος Κλάους Χένινγκ από το Marx21 μίλησε για το κίνημα εκεί.

\r\n

“Για μένα το Φεστιβάλ είναι πρωτόγνωρο”, μας είπε ο Έντριτ Κανανάι, άνεργος. “Έρχομαι για πρώτη φορά και καταλαβαίνω πως όλα όσα ακούγονται είναι χρήσιμα και αναγκαία. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο αυτές οι ιδέες να φτάσουν σε όσο περισσότερους καθημερινούς ανθρώπους. Είμαι μετανάστης από την Αλβανία. Οι περισσότεροι Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα βλέπουν την κατάσταση και συμφωνούν πως πρέπει να γίνουν αγώνες, όμως έχουν ακόμα τις ιδέες από ένα δύσκολο παρελθόν. Πιστεύω ακράδαντα πως είναι πολύ σημαντικό να κερδίσουμε αυτόν τον κόσμο και να τον οργανώσουμε μαζί μας”.

\r\n

“Ο Μαρξισμός 2014 έχει πάρα πολύ ψηλό θεωρητικό επίπεδο, είναι ένα ανοιχτό Φεστιβάλ που επιτρέπει τη πολυγνωμία και τις διαφορετικές απόψεις”, μας είπε ο Βασίλης Στεφανίδης, άνεργος. “Πάρα πολύ σημαντικές είναι οι συζητήσεις που έχουν να κάνουν με την ανάλυση του φασισμού -που ορθώς εστιάζει το Φεστιβάλ- αφού δίνονται πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις για την κατανόηση της φασιστικής απειλής. Ο Μαρξισμός ανοίγει τους ορίζοντες των οργανωμένων αγωνιστών και απλώνει διαύλους επικοινωνίας με όλο τον κόσμο που δίνει μάχες”.

\r\n
\r\n

Δέσποινα Κωστοπούλου: “Μάθαμε τι θα πει αλληλεγγύη”

\r\n

Όρθιοι, με υψωμένες γροθιές και το σύνθημα “Εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι” υποδέχτηκαν την Δέσποινα Κωστοπούλου από τις μαχητικές καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες που γέμισαν το μεγάλο αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ την Κυριακή το βράδυ για το κλείσιμο του Μαρξισμού.

\r\n

“Είμαι και γω από την Μανωλάδα και νιώθω πολύ περήφανη που βλέπω αυτούς τους ανθρώπους, που ζουν και εργάζονται εκεί, με τους χειρότερους όρους, να σηκώνουν το ανάστημά τους και να μην φοβούνται μπροστά στην τρομοκρατία και τις απειλές”, ξεκίνησε την ομιλία της η Δέσποινα, αναφερόμενη στους εργάτες γης της Μανωλάδας που κάθονταν δίπλα της.

\r\n

“Εμείς αποφασίσαμε να πάμε τον αγώνα μέχρι τέλος, μέχρι να γυρίσουμε πίσω στη δουλειά μας”, συνέχισε, περιγράφοντας τους οκτώ συγκλονιστικούς μήνες αγώνα μεταξύ αυτών και τις 54 τελευταίες μέρες στις σκηνές. “Όταν μας είπαν πως θα φύγουμε δεν το πιστέψαμε. Στις 18 Σεπτέμβρη πήραμε τις διαπιστωτικές μας κάρτες και βγήκαμε σε διαθεσιμότητα. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η δουλειά του μυρμηγκιού. Ραντεβού με ένα ένα τα άτομα κάθε μέρα για να μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε έναν αριθμό ικανό ώστε να μπορούμε να κρατάμε ένα πανό, να έχουμε μια ντουντούκα και να καταφέρουμε να βγούμε στο δρόμο. Πιστέψτε με, δεν είχαμε ιδέα γι\' αυτό. Ούτε πως γίνεται, ούτε που θα πάμε, ούτε τίποτα.

\r\n

Είχαμε όμως κάτι που μας έκανε να τα καταλάβουμε όλα γρήγορα, τη θέλησή μας να δώσουμε αγώνα για να μην χάσουμε τη δουλειά μας”, εξήγησε σε μια σπάνια περιγραφή των προχωρημάτων που κάνει η τάξη αλλά και η κάθε εργάτρια και εργάτης ξεχωριστά μέσα στις μάχες.

\r\n

“Όταν ρωτήσαμε το Θεοχάρη, “γιατί εμάς;”, εκείνος απάντησε πως υπολόγιζαν πως θα δημιουργούσαμε το λιγότερο πρόβλημα γιατί είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Κοιτάξτε πόσο γελάστηκαν. Όλους αυτούς τους μήνες στον αγώνα ζήσαμε στιγμές που δεν τις έχουμε ξαναζήσει σε ολόκληρη τη ζωή μας και ίσως να μην τις ξαναζήσουμε. Αυτός ο αγώνας μας έμαθε τι σημαίνει διεκδίκηση. Μα πάνω απ\' όλα το πιο σημαντικό πράγμα που διδάχτηκα σε αυτόν τον αγώνα, στα 53 μου χρόνια, είναι το τι σημαίνει στην πράξη η αλληλεγγύη. Τη μάθαμε και την είδαμε στο δρόμο, με τους ανθρώπους να μας σφίγγουν το χέρι, με τα νέα παιδιά που έρχονται και αφήνουν στο κουτί ενίσχυσης ακόμα και 1 ευρώ και 50 λεπτά, με ξένους και έλληνες που έρχονται να μας δώσουν κουράγιο και να μας πουν να συνεχίσουμε, με συλλογικότητες και δομές, με συνδικάτα.

\r\n

Μέχρι τέλος

\r\n

Ήμουν από τις γυναίκες που δεν ασχολούνταν με τα πολιτικά. Ανήκα κάπου αλλά μέχρι εκεί. Διαπίστωσα όμως πως οι περισσότεροι “πολιτικοί” είναι τόσο διεστραμμένοι που αν τους δω ποτέ στο δρόμο νιώθω πως είναι κατσαρίδες και θέλω να τους πατήσω, να τους συνθλίψω. Αυτούς που συναντήσαμε στα υπουργεία όλους αυτούς τους μήνες είναι όλοι τους ένα τίποτα και ούτε θέλω ποτέ στη ζωή μου να τους ξαναδώ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα πρέπει να έχουμε άποψη για την πολιτική, για το πού πρέπει να κοιτάει ο καθένας και τι πρέπει να κάνει.

\r\n

Αυτός ο αγώνας παρόλο που μας γονάτισε από την κούραση γιατί είμαστε όλες πάνω από τα 45, θα πάει μέχρι τέλος. Και θα τον πάμε με όλες τις δυσκολίες. Θα γυρίσουμε πίσω. Και θα γυρίσουμε πανηγυρικά”.

\r\n
\r\n

Mαρία Στύλλου: “Πηγαίνετε να δείτε τις καθαρίστριες”

\r\n

“Έχει η Αριστερά και το εργατικό κίνημα τη δυνατότητα να δώσουν λύσεις ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στην κρίση, ενάντια στους πολέμους και το ρατσισμό, στο ίδιο το σύστημα; Μπορεί η αριστερά και το εργατικό κίνημα να δώσουν λύσεις απέναντι στον καπιταλισμό; Η απάντηση που δίνει το τετραήμερο του Μαρξισμού είναι ναι”. Με αυτά τα λόγια συμπύκνωσε η Μαρία Στύλλου, στην ομιλία της στην τελική εκδήλωση του φεστιβάλ, την πολιτική συζήτηση που έγινε τις τέσσερις μέρες της διοργάνωσης.

\r\n

“Μιλήσαμε για τα εγκλήματα του Α\' ΠΠ, τότε που οι σοσιαλδημοκράτες πίστευαν πως έπρεπε να συνταχθούν με τους ιμπεριαλιστές στο μεγάλο σφαγείο της εργατικής τάξης. Απέναντι σε αυτό το έγκλημα συσπειρώθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι επαναστατών που όχι μόνο κατάφερε να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά έφτασε να οργανώσει την επανάσταση και να δώσει για πρώτη φορά στην ιστορία την δυνατότητα στις καθαρίστριες εκείνης της εποχής να οργανώσουν μια κοινωνία όπως παλεύουμε να χτίσουμε και εμείς, με τις δικές μας καθαρίστριες, με τους δικούς μας μετανάστες, με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ στο σήμερα.

\r\n

Και μετά ξαναήρθαν τα δύσκολα, φτώχεια, πόλεμοι, δικτατορίες. Φέτος, λοιπόν, δεν έχουμε μόνο να θυμηθούμε τα 100 χρόνια από τον Α\' ΠΠ αλλά έχουμε να διδαχθούμε από την εμπειρία του τι σημαίνει να ανατρέπονται δικτατορίες, να ανοίγουν περίοδοι -όπως στην Πορτογαλία- που η κυρίαρχη τάξη να μην μπορεί να πάρει τον έλεγχο. Και στην Ελλάδα να έχουμε έκρηξη του εργατικού κινήματος που ανάγκασε τα αφεντικά να ενδίδουν στα εργατικά αιτήματα, να διώχνεται η μοναρχία και να μπαίνουν οι βάσεις για μια νέα επαναστατική αριστερά.

\r\n

Η ιστορία και η συζήτηση για τον Α\'ΠΠ μας έμαθε δυο πράγματα. Το ένα ότι υπάρχει το υποκείμενο που μπορεί να το κάνει και το βλέπουμε ακόμα και σε αυτό το τραπέζι, σε αυτό το πάνελ. Όσοι αμφισβητούν αν η εργατική τάξη μπορεί να δώσει τη λύση είναι βαθιά νυχτωμένοι. Όποιοι πιστεύουν αυτή τη στιγμή πως έχουμε να περιμένουμε τις εκλογές για να δώσουμε τη λύση κάνουν εγκληματικό λάθος. Ακόμα και για να ανέβει η αριστερά στις εκλογές, χρειάζεται η κίνηση αυτής της εργατικής τάξης. Αυτή η τάξη την ανέβασε, αυτή η τάξη θα την προφυλάξει απ\' όλα τα σκαμπίλια, τις κλωτσιές και τις τρικλοποδιές που θα ρίχνει η κυρίαρχη τάξη. Αυτή η τάξη θα επιβάλει το δικό της πρόγραμμα. Αυτή η τάξη θα βάλει την προοπτική.

\r\n

Οποιοι αμφισβητούν την δύναμη της εργατικής τάξης ας πάνε μια βόλτα μέχρι το Σύνταγμα και τις καθαρίστριες. Ακόμα περισσότερο ας οργανώσουμε όλοι μαζί, με την Εργατική Αλληλεγγύη, την γενική απεργία σε όλο το δημόσιο στις 9 Ιούλη. Αυτό είναι το βήμα για να νικήσουν και οι καθαρίστριες. Προφανώς έχουν την αλληλεγγύη μας. Προφανώς πιστεύω πως πρέπει να φτιάξουμε κίνημα συμπαράστασης σε όλες τις πόλεις για τις καθαρίστριες. Αλλά ταυτόχρονα η δύναμή μας είναι να βάλουμε σε κίνηση αυτή τη τάξη και αυτό δεν είναι αφηρημένο, το έχουμε μπροστά μας και είναι η 9 Ιούλη.

\r\n

Αύριο

\r\n

Αυτό σημαίνει πως από αύριο πρέπει να βρεθούμε παντού. Στα νοσοκομεία και τους δήμους, στα ΙΚΑ και όλα τα γιατρεία, στις εφορίες, στους εκπαιδευτικούς. Με τις συντρόφισσες καθαρίστριες στο πλάι, που μπορούν να δώσουν ένα δυνατό μήνυμα αντίστασης και να ξεσηκώσουν, να γυρίσουμε όλους τους χώρους του δημόσιου και να προπαγανδίσουμε την απεργία. Αυτό εξαπλώνει την μάχη τους και ταυτόχρονα δυναμώνει τους εργατικούς χώρους.

\r\n

Ετσι δείχνουμε ότι αυτή η δύναμη δεν είναι κατακερματισμένη, δεν είναι κομματάκια που το κάθε ένα παλεύει να σώσει τον εαυτό του. Αντιθέτως, είναι δύναμη επιθετική, που μπορεί να παλέψει όχι μόνο για να σταματήσει τις απολύσεις αλλά για να πάρει τις δουλειές πίσω. Να παλέψει για να μην γίνει καμιά ιδιωτικοποίηση αλλά και να πάρουμε πίσω όλα όσα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Να παλέψει όχι μόνο για να ρίξει τα μνημόνια, αλλά και για να πάρει όλος ο κόσμος αυξήσεις. Να ανοίξουν σχολεία με περισσότερους δασκάλους, να ανοίξουν περισσότερα νοσοκομεία με περισσότερους νοσηλευτές.

\r\n

Αυτό είναι ο εργατικός έλεγχος που λέμε στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Και δεν είναι κάτι φανταστικό. Δεν περιμένουμε ότι θα βγει ένα κόμμα της Αριστεράς πρώτο στις εκλογές και με μαγικό τρόπο θα τα λύσει όλα. Ακόμα και να είχε την πρόθεση, στην πραγματικότητα ο μόνος τρόπος για να τα λύσουμε όλα είναι η κίνηση της εργατικής τάξης.

\r\n

Από αυτή την άποψη, βρισκόμαστε σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι και το κρίσιμο σημείο είναι το πόσο δυνατό είναι το επαναστατικό κομμάτι της αριστεράς σε κάθε εργατικό χώρο. Αν έχει τη δύναμη να μπει μπροστά και να οργανώσει τους αγώνες, να παλέψει κόντρα στις αυταπάτες, να οργανώσει την αλληλεγγύη. Να οργανώσει μια πετυχημένη απεργία στις 9/7 και με βάση αυτή την πετυχημένη απεργία, να γυρίσει πίσω στα συνδικάτα τους, σε όλα τα συνδικάτα και να διεκδικήσουν να πάνε για κλιμάκωση μέσα στο καλοκαίρι.

\r\n

Η εμπειρία από τις καθαρίστριες όπως μας την παρουσίασε η Δέσποινα είναι σημαντική. Δεν ξεκίνησαν όλες μαζί και οι 500, ξεκίνησε μια μικρή ομάδα -έχει να μας διδάξει φοβερά πράγματα η τάξη.

\r\n

Η επιτυχία του Μαρξισμού δεν είναι μόνο σε αυτά που είπαμε αλλά σε αυτά που θα κάνουμε από αύριο. Εκεί κρίνεται αν οι ιδέες έχουν εφαρμογή στην πράξη. Αν γύρω από αυτές τις ιδέες μπορείς να συσπειρώσεις και να κερδίσεις ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι, από αυτούς που θέλουν να δώσουν τη μάχη και μαζί σε ένα μεγάλο στρατό, στρατό επανάστασης, μπορείς να συνεχίσεις και να νικήσεις”.

\r\n
\r\n

Νομίζω ότι ο Μαρξισμός αποτελεί ένα μεγάλο γεγονός για την αντικαπιταλιστική αριστερά γιατί είναι το μοναδικό φεστιβάλ που έχει τόσες πολιτικές συζητήσεις. Είναι τρομερό μέσα σε 4 ημέρες να συζητιούνται τόσο βαθιά, και να τρέχουν παράλληλα πάνω από 40 θεωρητικά ζητήματα. Όλες αυτές οι ιδέες βοηθούν τους συντρόφους για να μπορούν να αντιλαμβάνονται την ιστορία από την σωστή μεριά, να πάρουν αυτοπεποίθηση και να βγουν από τη Δευτέρα, από την επόμενη μέρα του Μαρξισμού, πιο σίγουροι πως αυτά που πιστεύουμε μπορούμε να τα στηρίξουμε, πως δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε στις μάχες που έχουμε να δώσουμε.

\r\n

Μαριλένα Κατράνα, φοιτήτρια, Κομοτηνή

\r\n
\r\n

Παρακολούθησα τις συζητήσεις για την Μεταπολίτευση. Πολύ διαφωτιστικές για το πόσα πράγματα προσπαθούν να μας κρύψουν. Για το κίνημα και τις απεργίες που βγήκαν τότε. Την δύναμη και την ορμή που είχε το κίνημα, τις προοπτικές που υπήρχαν και τις στρατηγικής σημασίας επιλογές που έκανε η επίσημη αριστερά που δυστυχώς δεν μπήκε για να οργανώσει το κίνημα. Από αυτή την άποψη αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ σημαντικές γιατί κάνουν τις συνδέσεις με το τότε και το σήμερα.

\r\n

Πέτρος Μπίγκος, φοιτητής, Ηράκλειο Κρήτης

\r\n
\r\n

Ειδικά για τα νέα μέλη ο Μαρξισμός είναι πάρα πολύ σημαντικός γιατί καλύπτονται θεωρητικά, ιδεολογικά και πολιτικά, κυρίως πάνω σε θέματα που μας απασχολούν σήμερα αλλά έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν. Παίρνουμε εμπειρίες από τις προηγούμενες δεκαετίες, το κίνημα και το τι συνέβη σε παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από τη συζήτηση για τις ρίζες του σύγχρονου αντικαπιταλιστικού κινήματος γιατί οι σύντροφοι περιέγραψαν και τις προσωπικές τους εμπειρίες και μαρτυρίες. Ήταν μετάδοση εμπειριών που βοηθάνε στο σήμερα για το πώς προχωράμε παρακάτω.

\r\n

Αριάδνη, φοιτήτρια, Βόλος