\"Το τελευταίο διάστημα, και αμέσως μετά τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, σχεδιάστηκε και εξαπολύθηκε εναντίον μου επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. Δεν ενέδωσα και δεν πρόκειται να ενδώσω σε τέτοιες πρακτικές… Τέτοιες σκοτεινές πρακτικές δε θα επικρατήσουν στην πολιτική ζωή. Η Αριστερά δεν εκβιάζεται\".

H δήλωση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη σχετικά με τους εκβιασμούς και τις απειλές εκ μέρους του Τριανταφυλλόπουλου ότι θα δημοσιεύσει οπτικό υλικό που αφορά την ερωτική του ζωή τιμούν τον ίδιο και ολόκληρη την Αριστερά.

Η νέα «δημοσιογραφική επιτυχία» του Τριανταφυλλόπουλου -πέρα από την οικονομική διάσταση που μπορεί να έχει κάθε εκβιασμός είτε για αυτόν που τον κάνει, είτε για αυτόν που τον παρήγγειλε- έχει καταρχήν πολιτική διάσταση.

Αυτή η πολιτική διάσταση εκφράστηκε με τον πιο γλαφυρό τρόπο μέσα στον «ναό» της αστικής πολιτικής, την ίδια την Βουλή, από τους κολλητούς του Τριανταφυλλόπουλου, τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, την ημέρα που ο Μιχαλολιάκος οδηγήθηκε σιδεροδέσμιος εκεί για να καταθέσει.

«Σκάσε ρε λιγδιάρη! Σκάστε ρε αδερφάρες. Πούστηδες. Μόνο με καρότα βολεύεστε» ούρλιαζαν οι βουλευτές της Χ.Α Μίχος και Κουκούτσης απευθυνόμενοι στον Τατσόπουλο, χρησιμοποιώντας όχι τον πληθυντικό της ευγενείας αλλά τον πληθυντικό της Αριστεράς. Πριν οδηγηθεί στην φυλακή ο νεοναζί βουλευτής Παππάς είχε χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ «αριστερά των gay parade από την οποία λείπει ο ανδρισμός».

Αυτού του είδους οι επιθέσεις στην Αριστερά είναι τόσο παλιές όσο και ο μύθος ότι οι γυναίκες της Αριστεράς είναι «ελευθερίων ηθών». Είναι τόσο παλιές όσο και η βεβήλωση στο άγαλμα του Καρόλου Κουν, «Ηταν εβραίος, πούστης και κομμουνιστής». Και φυσικά δεν εξαπολύονται μόνο από τον «Μάκη» και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ούτε αφορούν μόνο την Αριστερά.

Άνθιμοι και Ψωμιάδηδες

Εξαπολύονται από τους Ανθιμους και τους Σεραφείμ, που από την θεατρική παράσταση στο Χυτήριο μέχρι το gay pride στην Θεσσαλονίκη δεν διστάζουν να χύνουν το ρατσιστικό και σεξιστικό τους δηλητήριο. Δεν ήταν τo 2010, που ο έκπτωτος πρώην περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Π. Ψωμιάδης αναρωτιόταν δημοσίως “αν βγει ομοφυλόφιλος ή κλέφτης» ένας αντιπεριφερειάρχης «ποιος θα τον αντικαταστήσει» εξισώνοντας τις δύο ιδιότητες και βεβαιώνοντας ότι ο ίδιος δεν είναι «πισωγλέντης»; Για το άλλο δεν αισθάνθηκε φυσικά την ανάγκη να επιβεβαιώσει.

Δεν ήταν το 2011, με αφορμή την ερώτηση στην Βουλή (των τότε πολιτευτών του ΛΑΟΣ και τώρα της ΝΔ) Θ. Πλεύρη και Ά. Γεωργιάδη, που ασκήθηκε ποινική δίωξη εις βάρος του, μακαρίτη σήμερα και τότε δημάρχου Τήλου, Τ. Αλιφέρη για παράβαση καθήκοντος και εις βάρος των συμμετεχόντων στους πολιτικούς γάμους ποινική δίωξη για ηθική αυτουργία; Δεν ήταν το 2012, το ίδιο συνοθύλευμα που στη Βουλή καταψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων; Δεν ήταν ο Πάγκαλος και ο Μαρκογιαννάκης που έφτυναν το σεξιστικό τους δηλητήριο ενάντια στις γυναίκες στο πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή;

Είναι κατανοητός ο πανικός τους. Την στιγμή που ο απόπατος των οικονομικών σκανδάλων μιας άρχουσας τάξης και μιας πολιτικής ελίτ που κυβερνούσε μισό αιώνα ξεχειλίζει από παντού, την στιγμή που τα μνημόνιά τους καταστρέφουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, οι νεκροζώντανοι πολιτικοί εκπρόσωποι της κατά τα άλλα μοντέρνας ευρωπαϊκής και ελληνικής άρχουσας τάξης ψάχνουν να βρουν «οξυγόνο» τρυπώνοντας μέσα στις κρεβατοκάμαρές μας -τρυπώνοντας με ζήλο μεσαιωνικών ιεροεξεταστών ακόμα και μέσα στον πρωκτό μας.

Η επίθεση ενάντια στον Σακελλαρίδη, δεν είναι μόνο μια προσπάθεια του «βασιλιά» να κρύψει την γύμνια του εκβιάζοντας την Αριστερά, είναι παράλληλα μια κατευθείαν επίθεση εναντίον της ελευθερίας του κάθε ατόμου, κάθε γυναίκας και κάθε άντρα, να ορίζουν όπως αυτοί θέλουν την σεξουαλικότητά τους και να είναι ελεύθεροι να την ασκούν.