Πολιτισμός
Σινεμά: Τρεις φοβερές επανεκδόσεις

«Θεώρημα»: Η πρώτη ταινία που γύρισε ο Παζολίνι με επαγγελματίες ηθοποιούς είναι ένα αλληγορικό αριστούργημα που διατηρεί την επικαιροτητά του και σήμερα. Ένας ωραίος «Ξένος» (υπέροχος ο Τέρενς Σταμπ) εμφανίζετι ξαφνικά στην πολυτελή έπαυλη μιας μεγαλοαστικής οικογένειας του Μιλάνο. Ξελογιάζει σεξουαλικά ένα-ένα όλα της τα μέλη (την κόρη, το γιο, τη μητέρα, τον πατέρα) και την υπηρέτρια κι όταν αποφασίσει να φύγει, η οικογένεια διαλύεται και τα μέλη της συντρίβονται, ενώ η υπηρέτρια επιστρέφει στο χωριό της και γίνεται ...αγία.

\r\n

Σκληρό και βαθύ ράπισμα στην αστική ευδαιμονία και την ίδια την κυρίαρχη τάξη της Ιταλίας, που δημιούργησε σάλο στην εποχή του, προκάλεσε μηνύσεις, αφορισμούς από την καθολική εκκλησία αλλά και διακρίσεις για τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, τον μεγάλο δημιουργό που την εποχή εκείνη (όχι τυχαία το 1968) περνά από την πρώτη του «περιθωριακή» περίοδο σε ανοιχτά αριστερές και επαναστατικές ταινίες. «Ό, τι και αν κάνει ένα μέλος της αστικής κοινωνίας είναι πάντα λάθος», είχε σχολιάσει ο ίδιος.

\r\n

«Το πέρασμα του Μίλερ»

\r\n

Η δεύτερη ταινία των αδερφών Κοέν (1990) αφορά μια γκαγκστερική ιστορία με ήρωες που αναμετρούνται με το ήθος τους (όσοι έχουν) και την επιβίωσή τους στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, σε μια μουντή απροσδιόριστη πόλη της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Ο τίτλος της ταινίας είναι λογοπαίγνιο με το τοπωνύμιο («πέρασμα του Μίλερ» και τη λέξη cross -προδίδω, σχετικά με τη στάση του αντι-ήρωα πρωταγωνιστή Gabriel Byrne. Φόρος τιμής στο noir και κυρίως στον μεγάλο Dashiel Hammett και εξαιρετικές ερμηνείες από Albert Finney, John Turturro, Marcia Gay Harden, John Polito.

\r\n

«Η νύχτα μας ανήκει» (Μauvais sang)

\r\n

Η πρώτη ταινία του Λεός Καράξ (1986) είναι μια καθαρά σινεφίλ εμπειρία, γεμάτη ποίηση και ρεαλισμό μαζί και εσκεμμένες αναφορές στις καλύτερες στιγμές του σινεμά (εδώ στο «Με κομμένη την ανάσα» του Γκοντάρ), όπως συνηθίζει ο Καράξ.