πολιτική
Λαθροχειρίες Σαμαροβενιζέλων: Τι πραγματικά δείχνει η χρεοκοπία της Αργεντινής

\r\n
Δικαιωμένοι για τις επιλογές τους, αισθάνονται από τη νέα “στάση πληρωμών” της Αργεντινής ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Όπως δικαιωμένος αισθάνεται και ο “Σίνγκερ ο Γύπας”, το αφεντικό της Elliot Management Corporation (EMC), ο κερδοσκόπος που μέσω των αμερικανικών δικαστηρίων έσπρωξε την κυβέρνηση της Κριστίνα Φερναντέζ Κίρχνερ στην χρεοκοπία. 
\r\n
\r\n
 
\r\n
Ο Πολ Σίνγκερ είναι ένα αρπαχτικό. Η εταιρεία του ειδικεύεται στην αγορά χρεογράφων κατεστραμμένων χωρών, σε εξευτελιστικές τιμές. Στη συνέχεια καταφεύγει στα δικαστήρια απαιτώντας τα “χρήματά του” στο ακέραιο. Τα “κεφάλαια γύπες”, σαν την EMC, είναι κυριολεκτικά αδίστακτα: δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν απαιτήσει από τα δικαστήρια να κατασχέσουν ακόμα και την ανθρωπιστική βοήθεια, αυτή που προορίζεται για τα παιδιά της Αφρικής που απειλούνται από τον λιμό, την πείνα και τις επιδημίες. Ο Σίνγκερ, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, τσέπωσε 58 εκατομμύρια δολάρια από το Περού. Τα ομόλογα που εξαργύρωσε τα είχε αγοράσει στη δευτερογενή αγορά για 11 εκατομμύρια. Λίγα χρόνια αργότερα άρπαξε 90 εκατομμύρια δολάρια από το Κονγκό για ένα χρέος που του είχε στοιχίσει 20 εκατομμύρια.
\r\n
 
\r\n
Τώρα έχει βάλει την Αργεντινή στο μάτι. Το 2012 κατέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γκάνας διεκδικώντας την κατάσχεση ενός αργεντίνικου πολεμικού πλοίου, την Φρεγάτα Λιμπερτάτ που είχε αγκυροβολήσει στο λιμάνι της Τέμα. Το Προεδρικό αεροσκάφος της Αργεντινής έχει αναγκαστεί πολλές φορές να ακυρώσει πτήσεις σε άλλες χώρες από τον φόβο της κατάσχεσης. 
\r\n
 
\r\n
Στο Μπουένος Άιρες οι οπαδοί της Κίρχνερ βγήκαν την περασμένη βδομάδα στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την “άρνηση” της χώρας τους να υποταχθεί στις απαιτήσεις των κερδοσκόπων. Η κυβέρνηση της Αργεντινής, όμως, δεν αποφάσισε να κηρύξει “στάση πληρωμών” από κάποια  διάθεση “ανταρσίας” απέναντι στις χρηματαγορές: απλά η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου των ΗΠΑ, που δικαίωσε την EMC, δεν της άφηνε καμιά άλλη επιλογή.
\r\n
 
\r\n
Στα χρόνια που ακολούθησαν τη χρεοκοπία του 2001 η Αργεντινή προσπάθησε και κατάφερε να έρθει σε συνεννόηση με τους διεθνείς πιστωτές της: έκανε, με άλλα λόγια, το δικό της PSI. Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν προέβλεπε την εξόφληση των παλιών χρεών (95 δις δολάρια) με έκπτωση περίπου 40%. Ο Σίνγκερ κατάφερε, όμως, να μπλοκάρει αυτή τη συμφωνία επικαλούμενος τη “ρήτρα pari passu”: στα λατινικά οι λέξεις αυτές σημαίνουν “στον ίδιο ρυθμό”. 
\r\n
 
\r\n
Στην αργκό των τραπεζιτών σημαίνει ότι όλοι οι πιστωτές πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους ίδιους όρους: με άλλα λόγια η Αργεντινή δεν μπορεί να αποφασίσει να εξοφλήσει τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της πχ. η Morgan Stanley αλλά να αγνοήσει αυτά που έχουν στα χέρια τους οι “γύπες”. Τη “στάση πληρωμών”, με άλλα λόγια δεν την αποφάσισε η Κίρχνερ: την διέταξε ο δικαστής.
\r\n

«Δικαιωθήκαμε»;

\r\n
Την περασμένη βδομάδα ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα ένα κείμενο όπου αξιοποιώντας τις νέες δυσκολίες της κυβέρνησης της Αργεντινής προσπαθούσε να δικαιώσει τις “ελληνικές επιλογές” - από τα μνημόνια και την Τρόικα μέχρι το PSI και την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Η περιπέτεια της Αργεντινής προσφέρεται συνεπώς για ποικίλες συγκρίσεις και θυμίζει πολλά κρίσιμα στοιχεία”, γράφει ο Βενιζέλος. “Πρώτον, θυμίζει τα όρια των μονομερών κινήσεων... Οι μονομερείς κινήσεις, καλώς ή κακώς, τιμωρούνται. Σχέδιο β’ δεν υπάρχει... Αναδεικνύει, δεύτερον, τη σημασία της συμμετοχής σε μια ισχυρή περιφερειακή ένωση, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως η Ευρωζώνη...”.
\r\n
 
\r\n
Το κείμενο είναι ένα μνημείο παραποιήσεων και λαθροχειριών. “Η Αργεντινή”, γράφει “κούρεψε το χρέος της το 2001 και ακόμη, 13 χρόνια μετά, δεν μπορεί να επανέλθει στις αγορές. Η Ελλάδα έκανε το PSI, δηλαδή δραστικό «κούρεμα» και ριζική αναδιάρθρωση του χρέους της το 2012 και το 2014, δύο χρόνια αργότερα, επανήλθε με ικανοποιητικούς όρους στις αγορές”.
\r\n
 
\r\n
Ναι, η Ελλάδα επανήλθε τον Απρίλη του 2014 στις αγορές -εφάπαξ, χάρη στις ευνοϊκές διεθνείς συγκυρίες της στιγμής. Η δεύτερη απόπειρα εξόδου, στα μέσα του Ιουλίου απέτυχε παταγωδώς: παρά την αύξηση του προσφερόμενου επιτοκίου κατά μισή μονάδα, δεν κάλυψαν ούτε τα μισά.
\r\n
Αυτό που δείχνει η Αργεντινή δεν είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική απάντηση στα μνημόνια: αυτό που δείχνει είναι ότι ο συμβιβασμός  με τις αγορές, οποιουδήποτε τύπου, ΔΕΝ αποτελεί εναλλακτική λύση. Ο Βενιζέλος κοκορεύεται ότι χάρη στις επιλογές μας, εμείς δεν κινδυνεύουμε από πρακτικές τύπου Σίνγκερ. Αυτό είναι απλά λάθος: “οι ρήτρες συλλογικής δράσης που έχουν εγκαινιαστεί σε πολλά συμβόλαια ομολόγων”, γράφει χαρακτηριστικά η εφημερίδα Financial Times, “οι οποίες υποχρεώνουν τις μειοψηφίες να αποδέχονται κουρέματα που έχουν συμφωνηθεί από την πλειοψηφία (όπως έγινε με το PSI) δεν είναι ασφαλείς ”.
\r\n
 
\r\n
Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος λένε ξεδιάντροπα ψέματα όταν κουνούν το δάκτυλο στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά επικαλούμενοι τη χρεοκοπία της Αργεντινής. Όμως, η μόνη πραγματική εναλλακτική λύση είναι η αντικαπιταλιστική: η μονομερής διαγραφή όλου του χρέους, η κρατικοποίηση των τραπεζών και ο εργατικός έλεγχος, αυτά δηλαδή που δεν έκανε η Αργεντινή και οδηγήθηκε ξανά στη χρεοκοπία.
\r\n
\r\n