Αντιφασιστικό κίνημα
Πώς αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την Χ.Α.;

Ρώτησε η Ρένα Δούρου τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ πριν δώσει γραφεία στη Χρυσή Αυγή;

Πριν από λίγες μέρες η Λαϊκή Συσπείρωση στην Περιφέρεια Αττικής κατήγγειλε σε ανακοίνωσή της ότι «η περιφερειάρχης Αττικής κ. Δούρου υλοποίησε την απόφασή της να προχωρήσει σε παροχές και διευκολύνσεις (παραχώρηση γραφείων κ.ά.) προς το συνδυασμό της Χρυσής Αυγής στην Περιφέρεια, απορρίπτοντας την πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης να αρνηθεί οποιαδήποτε διευκόλυνση και παροχή στη ναζιστική εγκληματική οργάνωση…»

\r\n
\r\n
Στις 19 Σεπτέμβρη, όπως καταγγέλλει ο Παναγιώτης Δημητράς, τις ίδιες ώρες που στο Σύνταγμα ξεκινούσε η συναυλία για τον Παύλο Φύσσα: «Το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα οργάνωσε παρουσίαση των νέων ευρωβουλευτών προσκαλώντας και τους 21 ευρωβουλευτές, δηλαδή και τους τρεις της Χρυσής Αυγής, ‘για μια καλύτερη και αποδοτικότερη αμοιβαία συνεργασία’…» Σε μια από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν την καταγγελία, ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να συζητά σε φιλικό κλίμα με τον ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, αντιστράτηγο ε.α. Επιτήδειο. 
\r\n
 
\r\n
Αναρωτιέται κανείς, πώς είναι δυνατόν η νέα περιφερειάρχης Αττικής να δίνει γραφεία στους Χρυσαυγίτες, την ίδια στιγμή που χιλιάδες αντιφασίστες-τριες, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων μελών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλη την Ελλάδα έχουν δώσει σκληρές μάχες για να κλείσουν τα γραφεία-ορμητήρια της Χ.Α στη Νίκαια, στο Νέο Ηράκλειο – ή στο Παγκράτι όπου τους τα είχε παραχωρήσει η δημοτική αρχή Καμίνη.
\r\n
\r\n

Ταλαντεύεται

\r\n
\r\n
Είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν αφορά απλά κάποια πρόσωπα. Αφορά συνολικά την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που ταλαντεύεται ανάμεσα στην αναγνώριση της Χρυσής Αυγής σαν ένα καθ’ όλα νόμιμο πολιτικό κόμμα και στην καταδίκη της σαν συμμορία νεοναζί.
\r\n
 
\r\n
Αυτό φάνηκε και στην τοποθέτηση του Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Βούτση, στην εκδήλωση που  οργάνωσε στις 15 Σεπτεμβρίου στο Γκάζι, το Ιδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ για το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά, «Η Χρυσή Αυγή μπροστά στην Δικαιοσύνη». Εκεί είπε ανάμεσα σε άλλα: 
\r\n
 
\r\n
«Ποτέ στην ολομέλεια της Βουλής δεν έχουν φέρει (οι κυβερνητικοί) το θέμα με όλες του τις πτυχές τις αντιφατικές και τις πρωτόγνωρες. Π.χ οι πρώτες συλλήψεις που έγιναν, του αρχηγού και μερικών άλλων, έγιναν χωρίς άρση ασύλου, ούτε συζήτησε η βουλή επ’ αυτών… Υστερα νομολογήσανε για την άρση των ασυλιών…
\r\n
Ερχόμαστε τώρα στις ενστάσεις που υπήρξαν από διάφορες πλευρές. Εμείς συζητήσαμε δύο τρεις φορές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ ήμουν ο συνεισηγητής με τον υπουργό Εσωτερικών της κυβέρνησης για να σταματήσει η χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής. Δεν πέρασε τόσο εύκολα, έγινε συζήτηση, σε βάθος. Και δεν θέλω να αδικήσω αυτούς που είχαν διάφορες ή διαφορετικές απόψεις…
\r\n
 
\r\n
Δεν είναι απλό να έρχεται στην Βουλή να κάνουμε άρση ασυλίας επειδή κάποιος συμμετέχει ως βουλευτής στην ηγεσία ενός κόμματος και γνωρίζει ότι αυτό το κόμμα κάνει διάφορες πράξεις και ως εκ τούτου κατ’ εφαρμογή του πρέπει να πάει μέσα, δεν είναι εύκολο. Ή για μια καραμπίνα που βρέθηκε στο σπίτι κάποιου. Τι υπάρχει εκεί; Το πολιτικό σύστημα και η Νέα Δημοκρατία και η κυβέρνηση έχουν θωρακίσει, έχουν αποστασιοποιήσει από τις κεντρικές ευθύνες που υπάρχουν σε στρατό, αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες, την σχέση με το κεντρικό κράτος της Χρυσής Αυγής…»
\r\n
 
\r\n
Το πρώτο που έχει να σχολιάσει κανείς είναι τα περί «μιας καραμπίνας». Τα είχε πει ξανά αυτά ο Νίκος Βούτσης και την περασμένη άνοιξη. Τα χρησιμοποίησαν τότε δεόντως, όλη η δεξιά πολυκατοικία: Ο Κασιδιάρης έσπευσε να εντάξει την δήλωση του Βούτση, στην νομική του υπερασπιστική γραμμή. Ο Δένδιας του απάντησε από «τα αριστερά», ότι «τα 32 περιστατικά με εγκληματικές ενέργειες υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής δεν είναι προϊόν φαντασίας, αλλά πραγματικότητα».
\r\n
 
\r\n
Και είναι πραγματικότητα. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι δύο παράλληλες οργανώσεις μια «νόμιμη»- πολιτική που της χαρίζεις γραφεία και μια «παράνομη», τα τάγματα εφόδου που τα πας φυλακή. Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλάνε στην Βουλή έδιναν την γραμμή, τις οδηγίες και τις εγκρίσεις για τις δολοφονικές επιθέσεις. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό;
\r\n
 
\r\n
Όπως πολύ σωστά γράφει στα Ενθέματα της Αυγής ο Στρατής Μπουρνάζος: «Προσωπικά έχω πειστεί ότι όπως έλεγε ο Δημήτρης Ψαρράς το κατηγορητήριο είναι συντριπτικό. Το βασικό που σκέφτομαι είναι ότι ακόμα και αν το κατηγορητήριο είχε ελλείψεις, κενά, κλπ ο ρόλος μας δεν θα ήταν να το παρατηρούμε. Ο ρόλος μας θα ήταν να εισφέρουμε όλες τις ικανότητες και τις γνώσεις μας (στον βαθμό που όλοι μας συμφωνούμε ότι η Χ.Α είναι μια εγκληματική οργάνωση) για να συμπληρώσουμε τα όποια κενά…»  
\r\n
Το δεύτερο σημείο αφορά τις όποιες μεθοδεύσεις γίνονται να απεμπλακεί η κυβέρνηση, η αστυνομία, ο στρατός και οι δικαστές και να κρυφτεί η σχέση τους με την Χρυσή Αυγή. Είναι πραγματικές αυτές οι μεθοδεύσεις, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται σαν αριστερό άλλοθι για ταλαντεύσεις.
\r\n
 
\r\n
Η δικογραφία και ακόμα περισσότερο, η ίδια η δίκη, όταν ξεκινήσει, θα αποτελέσει την καλύτερη ευκαιρία για να έρθουν στο φως, όχι μόνο όλες οι πτυχές της δράσης της Χρυσής Αυγής, αλλά όλες οι διασυνδέσεις που οι Σαμαράδες προσπαθούν να κρύψουν.
\r\n
Ένα πρώτο παράδειγμα, ήταν η αποκάλυψη του βίντεο Μπαλτάκου από τον πανικόβλητο Κασιδιάρη που υπό την απειλή της προφυλάκισης κάρφωσε τον συνομιλητή του στην ΝΔ. Ακολούθησε ένας κύκλος αποκαλύψεων που συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό όσον αφορά στις σχέσεις της Χ.Α με την κυβέρνηση και το κράτος. Θα υπήρχαν αυτές οι αποκαλύψεις αν δεν είχε προχωρήσει η διαδικασία και δεν είχε σχηματιστεί δικογραφία;
\r\n
 
\r\n
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Σαμαράς και ο Δένδιας ουδέποτε ήθελαν τις διώξεις. Σύρθηκαν άρον-άρον τον περασμένο Σεπτέμβρη να συλλάβουν αρχικά τα τάγματα εφόδου και, όταν είδαν ότι ο θυμός δεν καταλάγιαζε, τον ίδιο τον «αρχηγό». Η ελπίδα τους ότι ίσως τουλάχιστον έτσι θα μπορούσαν να επαναπατρίσουν ψηφοφόρους από την Χρυσή Αυγή αποδείχτηκε φρούδα στις ευρωεκλογές του Μαϊου.
\r\n

Επίκληση

\r\n
Σήμερα, ένα χρόνο μετά την δολοφονία Φύσσα, ο Σαμαράς έχει αφαιρέσει από την πολιτική του ατζέντα την δημαγωγική επίκληση ότι είναι «διώκτης» των νεοναζί. Ακόμα χειρότερα, μεθοδεύεται φωτογραφική νομοθετική πρωτοβουλία για να αλλάξει ο ορισμός της εγκληματικής συμμορίας, προκειμένου να την βγάλει καθαρή η ηγεσία της Χρυσής Αυγής. 
\r\n
 
\r\n
Σε αυτά θα έπρεπε κανονικά να εστιάζουν οι δημοκρατικές ανησυχίες του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στο ότι η άρση ασυλίας των νεοναζί έγινε χωρίς έγκαιρη «νομολόγηση». Ακόμα χειρότερο είναι αυτό που ισχυρίστηκε στην επιστολή του στον Α. Τσίπρα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α. Μητρόπουλος ότι με τις διώξεις ενάντια στους νεοναζί η μνημονιακή κυβέρνηση προχωράει σε «ιδεολογική κατάργηση της Δημοκρατίας δημιουργώντας παραπλανητικές δημοκρατικοφανείς εντυπώσεις». Δηλαδή ότι η αστική δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τους νεοναζί και τους προστάτες τους αλλά από το ότι οι προστάτες τους αποφάσισαν να τους τραβήξουν το αυτί!
\r\n
 
\r\n
Από αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει το ζήτημα ότι η αντιμετώπιση του φασισμού είναι πολιτικό ζήτημα και όχι δικαστικό -«αντιμετωπίζεται με πολιτικά μέσα» όπως είπε χαρακτηριστικά ο Μανώλης Γλέζος. Είναι σωστό αυτό. Αναρωτιέται, λοιπόν κανείς, ποιες πολιτικές πρωτοβουλίες έχει πάρει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την αντιμετώπιση των νεοναζί;
\r\n
 
\r\n
Ισως από τις πιο προβληματικές απόψεις που υποβόσκουν σχετικά με την αντιμετώπιση των νεοναζί είναι αυτές που αφορούν το ζήτημα των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Όπως αυτή του συνταγματολόγου (και τώρα ευρωβουλευτή) Κατρούγκαλου την περασμένη άνοιξη, ότι η άρση ασυλίας των βουλευτών της Χ.Α «θα εξυπηρετήσει, εξ αντικειμένου, τη συγκυβέρνηση, εφόσον θα διευκολύνει αριθμητικά την επίτευξη θετικών γι\' αυτήν πλειοψηφιών».
\r\n
 
\r\n
Όχι μόνο γιατί αυθαίρετα και λανθασμένα χρεώνει την Χ.Α στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο της Βουλής, ενώ όπως φάνηκε από τις πρόσφατες αποκαλύψεις έπαιρνε τη γραμμή με μηνύματα από τον Μπαλτάκο. Αλλά και γιατί η λογική κατάληξη αυτής της άποψης είναι ότι εφόσον η Χρυσή Αυγή «εξ αντικειμένου» κόβει από την συγκυβέρνηση, …ε, καλύτερα για μας, ασ’ την να κόβει. 
\r\n
Στην Γαλλία την δεκαετία του ‘80 ο Μιτεράν και στην Ελλάδα του 2000 το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη ακολούθησαν αυτή τη γραμμή απέναντι στον Λεπέν και τον Καρατζαφέρη αντίστοιχα. Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζούμε ήδη σήμερα και θα ήταν τραγικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να τα επαναλάβει.
\r\n