Διεθνή
Γράμματα από το Χονγκ - Κονγκ

 Για πάνω από μια βδομάδα το Χονγκ- Κονγκ ζει σε ρυθμούς πανκινητοποίησης με εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου να πλημμυρίζουν τους δρόμους και να καταλαμβάνουν πλατείες γύρω από τα κυβερνητικά κτίρια. Οι διαπραγματεύσεις του Συνδικάτου των φοιτητών και των ακτιβιστών του Occupy Central με τον κυβερνήτη το περασμένο Σαββατοκύριακο 4 και 5 Οκτώβρη, δε λήξανε με κάποια σαφή δέσμευση από τη μεριά του κυβερνήτη ή της Κινεζικής κυβέρνησης σε σχέση με τα αιτήματα των διαδηλωτών. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε δύο ανταποκρίσεις που εξηγούν το που έχει τις ρίζες του αυτό το κίνημα και τι δυνατότητες ανοίγονται για τη συνέχισή του, αλλά και για την αριστερά εκεί.

\r\n
\r\n

Ένα κίνημα με ρίζες

\r\n
\r\n
Η μαζική κινητοποίηση του κόσμου στο Χονγκ- Κονγκ έχει την αφετηρία της στις δηλώσεις της Νομοθετικής Επιτροπής της Κινεζικής κυβέρνησης σε σχέση με τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών του Χονγκ- Κονγκ το 2017. Το Χονγκ- Κονγκ πέρασε στον έλεγχο της Κίνας το 1997, ενώ μέχρι τότε ήταν αποικία της Αγγλίας. Από εκείνη την περίοδο εφαρμόστηκε το σχήμα “μία χώρα, δύο συστήματα” που σήμαινε πως το Χονγκ- Κονγκ διατηρεί την αυτονομία του από την Κίνα στα ζητήματα τοπικής διακυβέρνησης, ενώ υπάρχει κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα.
\r\n
 
\r\n
Οι δηλώσεις του περασμένου Αυγούστου δικαίωσαν το αίτημα του κόσμου για την εκλογή του τοπικού κυβερνήτη, κόντρα στη μέχρι τώρα κατάσταση όπου ο κυβερνήτης διοριζόταν από την κινεζική  κυβέρνηση. Το πρόβλημα σε αυτή την ιστορία προκύπτει από το γεγονός πως ναι μεν θα γίνουν οι εκλογές, οι υποψήφιοι παρ\' όλα αυτά θα προέλθουν από μια λίστα που η ίδια η κυβέρνηση θα φτιάξει, με τη βοήθεια μιας ειδικής επιτροπής, (στην οποία συμμετέχουν καπιταλιστές, πολιτικοί και λοιποί υπέρμαχοι του Πεκίνου) που εδρεύει στο Χονγκ- Κονγκ αλλά δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη από τις επιταγές της κυβέρνησης.
\r\n
 
\r\n
Ο τωρινός κυβερνήτης είναι επίσης “εκλεγμένος” από τη συγκεκριμένη επιτροπή, υποστηρικτής του Πεκίνου και “κρυφό” μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο λόγος που ο κόσμος θέλει να τον ανατρέψει είναι ότι έδωσε εντολή στην αστυνομία να διαλύσει τη διαδήλωση στις 28 Σεπτέμβρη με τη χρήση χημικών. Αυτό εξόργισε τον κόσμο.
\r\n
 
\r\n
 Αρχικά οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τη νεολαία. Οι ενώσεις των φοιτητών που περιλαμβάνουν τους φοιτητές όλων των πανεπιστημίων της πόλης, μαζί με την πρωτοβουλία των μαθητών scholarism, που δημιουργήθηκε το 2012 ενάντια στις «μεταρρυθμίσεις» στην παιδεία, κάλεσαν σε μια βδομάδα δράσης με κορύφωση τη διαδήλωση της 22ης Σεπτέμβρη. Σε εκείνη τη διαδήλωση έκαναν κατάληψη της πλατείας δίπλα στα κυβερνητικά κτίρια. Τότε ήταν που η αστυνομία ξεκίνησε την τρομοκρατία με τη μαζική χρήση χημικών και σπρέι πιπεριού ενάντια στους ειρηνικούς διαδηλωτές. Αυτό ξεσήκωσε την οργή και ο κόσμος άρχισε να βγαίνει στους δρόμους σε συμπαράσταση στη νεολαία και ενάντια στον κυβερνήτη. Εκείνη τη μέρα ξεκίνησαν και οι καταλήψεις δημόσιων χώρων, κυρίως πλατειών, δημιουργώντας το Occupy Central. Με αυτό τον τρόπο οι καταλήψεις εξαπλώθηκαν συντονισμένα και σε άλλα σημεία της πόλης, όχι μόνο στο κέντρο.
\r\n

Διαδηλωτές

\r\n
Υπάρχουν διάφορες πολιτικές ομάδες που προσπαθούν να παρέμβουν σε αυτό το κίνημα. Διάφορα κόμματα που πρεσβεύουν τη δημοκρατία κρατώντας ίσες αποστάσεις με την κυβέρνηση, τα έχουν βρει σκούρα σε αυτή τη διαδικασία καθώς οι διαδηλωτές κρατούν συνειδητά απόσταση από αυτούς. Kομμάτια της διεθνιστικής αριστεράς συμμετέχουν, όχι όμως οργανωμένα αλλά σαν άτομα.
\r\n
 
\r\n
Όλο αυτό μπορεί να οδηγήσει σίγουρα σε ένα καινούριο κίνημα νεολαίας, μαχητικό. Οι ρίζες για αυτό υπάρχουν. Βρίσκονται στις κινητοποιήσεις του 2010 όπου χιλιάδες άνθρωποι αντιστάθηκαν στο φτιάξιμο ενός τεράστιου αυτοκινητόδρομου οργανώνοντας συγκεντρώσεις, πορείες και καταλήψεις κτιρίων. Βρίσκονται επίσης στο μεγάλο κίνημα που αναφέραμε πριν σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία. Το 2010 ανακοινώθηκε η μετατροπή στο πρόγραμμα των σχολείων και των πανεπιστημίων με σκοπό να συμπεριληφθούν σε αυτό οι “αξίες” της εθνικής ταυτότητας, της δέσμευσης στο κράτος και μια σειρά άλλες. Αυτό προκάλεσε μια σειρά αντιδράσεων στις οποίες πρωτοστάτησε το Συνδικάτο Εκπαιδευτικών, που περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, οι οποίοι έκαναν λόγο για εντολές της κινεζικής κυβέρνησης και για παρεμπόδιση της αυτονομίας του Χονγκ- Κονγκ. Τότε δημιουργήθηκε και η πρωτοβουλία των μαθητών που σήμερα παίζει κεντρικό ρόλο στις κινητοποιήσεις.
\r\n
 
\r\n
Υπάρχει επίσης μια βαθιά διαμάχη ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και αφορά την οικονομική ανισότητα. Γι\' αυτό ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί αυτό το κίνημα χτίζοντας πλατιά αλληλεγγύη ανάμεσα στους συμμετέχοντες, είναι πολύ έξυπνος. Δημιουργεί συμμάχους μέσα στην τοπική κοινωνία.
\r\n
 
\r\n
Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να αναπτυχθεί η επαναστατική αριστερά, πρόκειται όμως για μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεκινήσουν οι συζητήσεις μέσα στην αριστερά για να μπορέσει να συνδεθεί η μάχη ενάντια στον αυταρχισμό, με αυτήν ενάντια στον κρατικό καπιταλισμό της Κίνας. Αυτό θα μπορέσει να επηρεάσει ολόκληρη τη ριζοσπαστική γενιά των νέων, η οποία σήμερα παλεύει για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ζει και να πάει τη συζήτηση και τις διεκδικήσεις ένα βήμα παραπέρα.
\r\n
 
\r\n
Βίνσεντ Σουνγκ
\r\n
\r\n

\r\n

Πρωταγωνιστεί ο απλός κόσμος

\r\n
\r\n
\r\n
Οι πρώτες διαδηλώσεις που έγιναν στο Χονγκ-Κονγκ ξεκίνησαν από τους φοιτητές. Αμέσως όμως κέρδισαν την υποστήριξη και το σεβασμό όλου του κόσμου. Στο Χονγκ- Κονγκ ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας. Χωρίς να σημαίνει ότι δε συμβαίνει το αντίστροφο. Τώρα όμως η νεολαία φαίνεται πρωτοπόρα και άξια σεβασμού σε όλους.
\r\n
 
\r\n
Το κίνημα αυτό ονομάζεται η “επανάσταση της ομπρέλας”. Αυτό γιατί η ομπρέλα είναι πολύ χρήσιμη στην καθημερινότητα, είναι σαν σύμβολο για τους πολίτες εδώ. Ταυτόχρονα, αυτές τις μέρες οι ομπρέλες πέρα από τον ήλιο και τη βροχή, προστατεύουν και από τα δακρυγόνα. Δίνουν επίσης έναν αλληγορικό συμβολισμό καθώς ο κόσμος λέει: είμαστε τόσο ενωμένοι και συσπειρωμένοι όπως όταν αρχίζει να βρέχει και οι ομπρέλες ανοίγουν όλες μαζί.
\r\n
 
\r\n
Αυτή η εξέγερση δεν ήρθε από το πουθενά. Εδώ και 17 χρόνια οι κάτοικοι του Χονγκ- Κονγκ, το οποίο είναι το πολιτικο-οικονομικό κέντρο της Ασίας, περιμένουν την “άδεια” από την κυβέρνηση της Κίνας για το δικαίωμα στο να εκλέγουν οι ίδιοι τον κυβερνήτη τους. Το 2004 ήρθε η πρώτη απογοήτευση όταν ανακοινώθηκε από το Πεκίνο ότι το Χονγκ- Κονγκ δεν είναι ακόμα έτοιμο να εκλέξει μόνο του τον κυβερνήτη. Αυτό μετατέθηκε για το 2007, όπου πάλι οι συνθήκες δεν ήταν “ευνοϊκές”. Το 2012 τα ίδια, ενώ το 2017 υποτίθεται ότι αυτό θα συμβεί.
\r\n

Κοροϊδία

\r\n
Τον περασμένο Αύγουστο όμως ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση πως οι υποψήφιοι για τη θέση του κυβερνήτη θα επιλεγούν από αυτήν. Η αίσθηση ότι τους κοροϊδεύουν πυροδότησε όλη αυτή την εξέγερση.
\r\n
 
\r\n
Πέρα από την τρομερή μαζικότητα των διαδηλώσεων, υπάρχει ένα ακόμα πολύ δυνατό χαρακτηριστικό. Ο τρόπος που οργανώνονται. Υπάρχουν βάρδιες που αποφασίζονται στις συνελέυσεις όπου μαζεύεται το Occupy Central και αφορούν στην καθαριότητα, την περιφρούρηση, τη διατήρηση του χώρου. Κανένας δε θέλει να καταστραφεί η πόλη από τις επιθέσεις της αστυνομίας. Και φροντίζουν όλοι μαζί γι\' αυτό. Επίσης έχουν διαμορφώσει ένα μεγάλο χώρο όπου οι μαθητές κάθονται και διαβάζουν για το σχολείο την επόμενη μέρα, προστατευμένοι. Στις 29 και 30 Σεπτέμβρη σε πολλούς χώρους δουλειάς ο κόσμος δήλωσε άδεια για να κατέβει στις διαδηλώσεις, ενώ τις δυο επόμενες μέρες που υπήρχε αργία η συμμετοχή έφτασε στο ζενίθ.
\r\n
 
\r\n
Το λάθος που έκανε η κυβέρνηση είναι ότι ξεκίνησε την καταστολή από την πρώτη στιγμή, ελπίζοντας ότι οι ειρηνικοί διαδηλωτές θα τρομοκρατηθούν και θα φύγουν. 
\r\n
Η ψεύτικη προπαγάνδα και η επίθεση στα ιντερνετικά μέσα δικτύωσης είναι τρομερή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η 1η Οκτώβρη είναι εθνική γιορτή και τα μέσα παρουσίαζαν ότι ο κόσμος που πλημμύριζε τους δρόμους είχε βγει έξω για να γιορτάσει! Δε μπορείς να κοινοποιήσεις κάτι για ό,τι συμβαίνει εκεί. Ανεβάζεις στα μέσα δικτύωσης και σε 5 λεπτά η ανάρτησή σου δεν υπάρχει!
\r\n
 
\r\n
Αυτό το κίνημα δεν είναι απλά δυσαρέσκειας, είναι κίνημα που ο απλός κόσμος μαζικά διεκδικεί να καθορίσει την καθημερινότητά του και να παίξει ενεργό ρόλο στις εξελίξεις.
\r\n
 
\r\n
Μαρία Λεούση, εργαζόμενη στο Χονγκ- Κονγκ
\r\n
\r\n