Το έργο που πήρε παράταση για άλλες 4 παραστάσεις (Πέμπτη με Κυριακή 13-16/11) έδωσε την ευκαιρία για σχολιασμό και άνοιξε την συζήτηση πάνω σε μια σειρά από ζητήματα, τόσο στο πρακτικό επίπεδο της επίτευξης της σκηνικής παρουσίασης του καθημερινού μόχθου, μέσα από σκηνοθετικές επιλογές όπως η χρήση της Αγρινιώτικης ντοπιολαλιάς, όσο και σε μεγαλύτερα ζητήματα όπως οι αγώνες των καπνεργατών, η θέση της γυναίκας στην οικογένεια και στην παραγωγή, η εκμετάλλευση των προσφύγων πρώτα και αργότερα των μεταναστών, οι πολιτικές συνθήκες και καταστάσεις κάθε διαφορετικής περιόδου.

 

“Η κόλα του καπνού, η σκόνη του χωραφιού, το σκύψιμο για τόσες πολλές ώρες, η αβάσταχτη μυρωδιά που σε κάνει να λιποθυμάς, η ασταμάτητη έγνοια για τον καπνό που τον προσέχεις “σαν μωρό”, αλλά και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, η χαρά του ενός για τον άλλο, η αλληλοβοήθεια, όλα αυτά που τόσο εύγλωττα παρουσιάζονται στην παράσταση είναι για εμάς που ερχόμαστε από καπνεργατικές και καπνοπαραγωγικές οικογένειες βαθιά ριζωμένες εμπειρίες. Μπορεί για έναν κόσμο εδώ στην Αθήνα αυτά να φαντάζουν μακρινά, όμως για εμάς είναι πολύ κοντινές μνήμες”, σχολίασε η Ελεάννα που κατάγεται από το Αγρίνιο. “Η επιλογή ωστόσο των συντελεστών να δώσουν χώρο στους μεγάλους πολιτικούς αγώνες των εργατών στα καπνά, εκτός του ότι μας επαναφέρει από το ανάλαφρο ρομαντικό φολκλόρ στην σκληρή πραγματικότητα της εργασίας, δίνει την δυνατότητα της γενίκευσης, της ταυτοποίησης κάθε εργαζόμενου με την δική του σκληρή εργασιακή πραγματικότητα”.

 

Η παράσταση μετά την πολύ επιτυχημένη της παρουσία στην Αθήνα, θα ανέβει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Αγρίνιο όπου πέρσι είχε κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία για ολόκληρη τη σεζόν.