Εργατικό κίνημα
Ο πρώτος γύρος της Προεδρικής εκλογής: Χαστούκι για τον Σαμαρά

Οι αγώνες που τους γκρέμισαν: Αριστερά η ΕΡΤ το καλοκαίρι του 2013, δεξιά οι καθαρίστριες και οι διαθέσιμοι το 2014

Η άσχημη τούμπα του υπεύθυνου γραφείου τύπου του Σαμαρά στα σκαλιά της Βουλής την μέρα της πρώτης ψηφοφορίας για τον πρόεδρο της δημοκρατίας είναι αντιπροσωπευτική της κατάστασης της συγκυβέρνησης Σαμαρά. Πέφτουν, και πέφτουν άσχημα.

\r\n
\r\n
Ο στόχος του Σαμαρά ήταν στην πρώτη αυτή ψηφοφορία μια καλή αρχή για τις επόμενες που ο ίδιος, το επιτελείο και φιλικά προσκείμενα ΜΜΕ είχαν προσδιορίσει κοντά στους 165 βουλευτές. Αυτός ο στόχος δεν επετεύχθη.
\r\n
 
\r\n
Ολη η μεθόδευση τρομοκράτησης των τελευταίων δύο βδομάδων, όλοι οι εκβιασμοί, οι απόπειρες εξαγοράς, οι υποσχέσεις «υπουργοποίησης» προς αριστερά και δεξιά, ως φαίνεται πέφτουν στο κενό. Ούτε τα γκάλοπ των Πρετεντέρηδων, (ο «κόσμος δεν θέλει» εκλογές) βοήθησαν, ούτε η αποφυλάκιση του Μπούκουρα (προς το παρόν) - ακόμα και ένας υπόδικος το σκέφτεται να πάρει δωρεάν εισιτήριο σε ένα καράβι που βουλιάζει.
\r\n
 
\r\n
Από την μεγάλη λεγόμενη «δεξαμενή» των 25 ανεξάρτητων βουλευτών η πρόταση για τον Δήμα κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο 5 για να φτάσει συνολικά μαζί με τους 155 που είχαν ψηφίσει «ναι» στον προϋπολογισμό τους 160, ενώ υπήρχαν 135 παρών και παρούσα και 5 απουσίες.
\r\n
 
\r\n
Η προσπάθεια του Σαμαρά να κλέψει ψήφους από την ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ έπεσε στο κενό. Τον ψήφισαν μόνο οι αναμενόμενοι ανεξάρτητοι πρώην ΔΗΜΑΡ Λυκούδης, Ψαριανός και Μάρκου. Από τους πρώην ΑΝΕΛ, πήρε τον Νταβρή (ο Μελάς που θεωρείτο σίγουρος επιφυλάχτηκε για την συνέχεια, ο Γιοβανόπουλος απουσίαζε) και από τους πρώην ΠΑΣΟΚ τον Αηδόνη (οι ανεξάρτητοι πρώην χρυσαυγίτες Αλεξόπουλος και Μπούκουρας απείχαν από την ψηφοφορία).
\r\n
 
\r\n
Για να μπορέσει να φτάσει τους 180 βουλευτές η πρόταση του Δήμα θα πρέπει να καταφέρει να πάρει και τους 20 υπόλοιπους ανεξάρτητους βουλευτές, πράγμα που θεωρείται μάλλον απίθανο. Οι μπούκηδες από το 1,60 όπου διατηρούσαν το «όχι» πριν την πρώτη ψηφοφορία, τώρα το «δίνουν» στο 1,45, με το «ναι» να συγκεντρώνει την απόδοση του 2,55 από το 2,20 όπου βρισκόταν πριν την Τετάρτη…
\r\n

Συναγερμός

\r\n
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, στους κύκλους των παραδοσιακών πολιτικών εκφραστών της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα, υπάρχει ανησυχία, εκνευρισμός, εσωτερικές συγκρούσεις. Αλλά σίγουρα υπάρχει κόκκινος συναγερμός, ακόμα και όσων βρίσκονται με το ένα πόδι στον τάφο:
\r\n
 
\r\n
Ηδη ο «επίτιμος» πρόεδρος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συναντήθηκε (ανεπιτυχώς) με τον Καμένο δηλώνοντας ότι «στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα επιβάλλεται να αναζητηθούν ευρύτερες, κατά το δυνατόν, συναινέσεις, όλοι πρέπει να θέσουμε σήμερα το συμφέρον της χώρας υπεράνω προσωπικού ή κομματικού συμφέροντος». Ακολούθως συναντήθηκε με τον Παπούλια.
\r\n
 
\r\n
«Από το ίδιο στρατόπεδο, η Ντόρα Μπακογιάννη επιμένει στην πρόταση για ένα συμβιβασμό με τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μπορούσε να συμφωνηθεί μια ημερομηνία εκλογών (το φθινόπωρο) και να υπάρξει συναίνεση στον πρόεδρο τώρα. «Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι ένα πλαίσιο ευρύτατης συναίνεσης. Πρέπει να κάνουμε κάθε προσπάθεια να το πετύχουμε. Αν αποτύχουμε, αποτύχαμε».
\r\n
«Με τη συμμετοχή όλων»
\r\n
 
\r\n
Ο Βενιζέλος στις δηλώσεις του μετά την ψηφοφορία πρότεινε και αυτός «συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας» και τη «συγκρότηση εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης με τη συμμετοχή όλων».
\r\n
 
\r\n
Ο Σαμαράς, (με την υποστήριξη και των καραμανλικών που ετοιμάζονται για την διάδοχη κατάσταση χωρίς να θέλουν να χρεωθούν «αποστασία») δίπλα στην γραμμή της «καθαρής» λύσης «ή πρόεδρος ή εκλογές στις 25 Γενάρη», πρόσθεσε και μια αόριστη υπόσχεση για εκλογές στα τέλη του 2015, δηλαδή σ’ ένα χρόνο από τώρα.
\r\n
 
\r\n
Ακόμα και ο Παπανδρέου επιστρέφει από την χώρα του «ποτέ-ποτέ» και ετοιμάζεται για εκλογές: «Όλοι αναζητάμε μια νέα αρχή. Ήρθε η ώρα να ακουστεί η δικιά μας φωνή για ένα Κίνημα προοδευτικών αξιών, απέναντι στο συντηρητικό κυνήγι της εξουσίας. Ένα Κίνημα αλήθειας, απέναντι στον ανορθολογισμό. Ένα Κίνημα συμμετοχής και αυτοοργάνωσης…».
\r\n
 
\r\n
Είναι σαφές ότι στην απέναντι πλευρά υπάρχει γενικό προσκλητήριο. Μέσα στις γιορτές, το εργατικό κίνημα πρέπει να οργανώσει τον δικό του αγωνιστικό προσκλητήριο και να βρεθεί στους δρόμους στην δεύτερη και στην τρίτη ψηφοφορία στις 22 και 29 Δεκέμβρη αντίστοιχα. 
\r\n
 
\r\n
Εξασφαλίζοντας ότι ούτε οι εκβιασμοί του Σαμαρά θα περάσουν, αλλά ούτε και οι σειρήνες της «ευρύτατης συναίνεσης» και της παραμονής αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία θα βρουν κι άλλα ευήκοα ώτα στην αντιπολίτευση εντός της Βουλής.
\r\n
 
\r\n
\r\n

\r\n

Κομμάτια και θρύψαλα μιας συγκυβέρνησης

\r\n
\r\n
\r\n
«Θέλω, λοιπόν, πριν απ’ ο,ιδήποτε άλλο, να χαιρετίσω το σχηματισμό της νέας Κυβέρνησης, που τη στηρίζουν τρία κόμματα, διαφορετικής ιδεολογικής προέλευσης…Μιας κυβέρνησης – το τονίζει αυτό η διακήρυξή της, και το υπογραμμίζω εγώ από τη θέση αυτή – με πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα τετραετίας».
\r\n
Αυτά έλεγε ο Σαμαράς στις 6 Ιουλίου του 2012 στις προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ πιστεύοντας ότι έχει εξασφαλισμένη μια ευρεία πλειοψηφία 179 βουλευτών. Η Ν.Δ. είχε 129 έδρες, το ΠΑΣΟΚ 33 και η ΔΗΜΑΡ 17. Τι ακολούθησε;
\r\n
 
\r\n
Το πρώτο μαζικό κύμα αποχωρήσεων και διαγραφών έγινε το φθινόπωρο του 2012 στις ψηφοφορίες για τα νέα μέτρα των 20 δισ. Μέσα σε ένα εξάμηνο η τρικομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία είχε ήδη μειωθεί από τους 179 στους 166 βουλευτές.
\r\n
Τους επόμενους μήνες, κόσμος πήγε και ήρθε, ιδιαίτερα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, μέχρι να φτάσουμε τον Ιούνιο του 2013 στην απόφαση Σαμαρά να βάλει «λουκέτο» στην ΕΡΤ. Τότε η ΔΗΜΑΡ αποχωρεί από την κυβέρνηση και η δικομματική κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ φτάνει τους 153 βουλευτές.
\r\n
 
\r\n
Τα μπες-έβγα (ανάμεσα σε ανεξάρτητους, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ)που συνεχίστηκαν το επόμενο ενάμισι χρόνο μέχρι σήμερα δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν σε αυτήν την κυβέρνηση μεγαλύτερη συναίνεση από τις 155 ψήφους για τον προϋπολογισμό του 2015. 
\r\n

Βαφτίζουν το ψάρι κρέας

\r\n
Ο Σαμαράς και τα ΜΜΕ που τον στηρίζουν, βαφτίζουν το ψάρι κρέας όταν μιλάνε για την «δεξαμενή» των ανεξάρτητων βουλευτών. Καλύτερα θα έπρεπε να το λένε δεξαμενή πολιτικών ζόμπι ή «αποστατών» που προέρχονται, με την εξαίρεση του Τατσόπολου, από τις γραμμές των δικών τους κομμάτων. Αλλά ούτε οι νεκροζώντανοι ούτε οι τζογαδόροι της Βουλής μοιάζουν έτοιμοι να ποντάρουν σε μια κυβέρνηση που το πτώμα της μυρίζει μέχρι τις Βρυξέλλες.
\r\n
 
\r\n
Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα από τις εξελίξεις αυτών των τελευταίων χρόνων είναι ότι η ελληνική άρχουσα τάξη και οι πολιτικές της εκφραστές βρίσκονται σε μια διαρκή ταλάντωση μεταξύ βούρδουλα και συναίνεσης που αντί να τους βγάζει από την κρίση τους βυθίζει ακόμα πιο βαθιά σε αυτήν.
\r\n
 
\r\n
Από την «πυγμή» της διακυβέρνησης 2009-11, (για την οποία ο Παπανδρέου έρχεται σήμερα να ζητήσει και την επιβράβευση!) περάσαμε στην συναίνεση της κυβέρνηση του τεχνοκράτη Παπαδήμου. Η πρώτη έκαψε το ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια μόλις διετία και η δεύτερη έκαψε το ακροδεξιό δεκανίκι του ΛΑΟΣ σε λίγους μήνες.
\r\n
 
\r\n
Η κατάρρευση της κυβέρνησης Παπαδήμου οδήγησε στην άγρια προεκλογική περίοδο του 2012 με τον Σαμαρά να ξαναζωντανεύει, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, τον εφιάλτη της μετεμφυλιακής δεξιάς - για να προχωρήσει όμως μετεκλογικά σε μια νέα συγκυβέρνηση με αριστερό αυτή τη φορά δεκανίκι τη ΔΗΜΑΡ. Και αυτό το χαρτί κάηκε τον Ιούλη του 2013 με την αποχώρηση της από την κυβέρνηση. Ακολούθησε συνέχιση της πολιτικής «πυγμής» που σήμερα έχει φέρει την Νέα Δημοκρατία στα πρόθυρα της διάλυσης στην οποία επήλθε το ΠΑΣΟΚ το 2011.
\r\n
 
\r\n
Η δύναμη της τριβής που τους έχει φέρει σε αυτά τα χάλια είναι το ανυπότακτο απεργιακό και νεολαιίστικο κίνημα, που δυόμισι χρόνια τώρα από την ΕΡΤ μέχρι τις φοιτητικές καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις της νεολαίας δεν το έβαλε κάτω και συγκρούστηκε με την πολιτική τους. Το εκκρεμές αδύναμο πλησιάζει την τελευταία του ταλάντωση.
\r\n