Συντονισμός από τα κάτω

Τι επιθέσεις προσπαθούν να επιβάλουν οι εργοδότες στο χώρο των ΜΜΕ αυτή την περίοδο;

Καταρχήν το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα αφορά το σύνολο του ιδιωτικού τομέα και δεν είναι θέμα ενός κλάδου. Θα πρέπει σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε να σπάσει η λογική που επικρατεί στην ηγεσία της ΕΣΗΕΑ ότι εμείς έχουμε τα δικά μας προβλήματα ή είμαστε μία ελιτίστικη τάξη εργαζομένων που μένουμε μακριά από όλους τους άλλους και κοιτάμε μόνο τα δικά μας συμφέροντα. Αυτό το λάθος το πληρώνουμε πλέον και θα το πληρώνουμε ακόμα περισσότερο με την κοινωνία να είναι απέναντί μας, με δεδομένο ότι όπως είναι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είμαστε και εμείς.

Για εμένα το πρόβλημα ξεκινάει από το Μνημόνιο και μία από τις ρήτρες –γκιλοτίνα που έχει μέσα, που αφορά στις συλλογικές συμβάσεις. Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι ακόμα και στις 5 Μαΐου όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο και έγινε νόμος του κράτους, για το σύνολο του ιδιωτικού τομέα πλέον έχουν καταστεί υπέρτερες των κλαδικών συμβάσεων, ακόμα και της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, οι επιχειρησιακές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί σε οποιαδήποτε επιχείρηση και με δεδομένο το φόβο των απολύσεων που θα δεχτεί ο περισσότερος κόσμος, ένας εργοδότης να έρθει να καθιερώσει πρώτους μισθούς ακόμα και κάτω των 739, 5 ευρώ.

Αυτό δεν αποτελεί ένα φόβο που θα αντιμετωπίσουμε αλλά μία πραγματικότητα. Ήδη περίπου σε επτά επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, ανεξάρτητα από τον κλάδο της δημοσιογραφίας, έχουν αυτή τη στιγμή εισαγωγικούς μισθούς 640 ευρώ, δηλαδή 100 ευρώ κάτω από την ΕΣΣΕ. Η κυβέρνηση λέγοντας ότι θα φέρει το νομοσχέδιο Κατσέλη για να ξεκινήσει όλο αυτό, είναι ένα ψέμα. Στην ουσία η κυβέρνηση πάει να παίξει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, επιχειρώντας δήθεν να βάλει κανόνα σε αυτό το γενικευμένο μπάχαλο. Πράγμα που όμως θα περιμένουμε κάποιες μέρες για να δούμε κατά πόσο όντως θα εφαρμοστεί ή όχι. Δεδομένου ότι απέναντι σε αυτή την πολιτική πρέπει το σύνολο των εργαζομένων, ή ακόμα μία πλειοψηφία ή μία ισχυρή μειοψηφία, να βγει μπροστά και να δημιουργήσει μία ισχυρή γραμμή άμυνας γιατί διαφορετικά την επόμενη ημέρα δεν θα μπορούμε να δουλέψουμε ούτε καν σαν σερβιτόροι, χωρίς να αποτελεί ντροπή καμία δουλειά.

Αυτό το γενικευμένο ξήλωμα των συμβάσεων ξεκίνησε πολύ ισχυρά από τον κλάδο μας. Στην πραγματικότητα είναι οκτώ οι επιχειρήσεις που έχουν σπάσει τις ΣΣΕ, αν πάρουμε τον Όμιλο Αλαφούζου που έσπασε κατά 10% τις συμβάσεις, ακόμα και σε άτομα που παίρνουν τον κατώτατο μισθό στον κλάδο. Και μπορεί σαν ποσοστό να φαίνεται μικρό, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου μικρό. Λίγο πολύ αυτό επιδιώκουν σε επίπεδο ΣΕΒ, να μας κόψουν περίπου δύο μηνιάτικα το χρόνο. Περίπου το 15% του συνόλου των ετήσιων αποδοχών μας, αναφέρεται στα δύο δώρα, τα οποία όπως θυμόμαστε η τρόικα εξ αρχής τα είχε βάλει στο μάτι. Και νομίζω ότι δεν είναι μόνο θέμα τρόικας είναι και θέμα ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής σε αυτό το επίπεδο. Άρα ακόμα και το ποσοστό του 12% που ακούστηκε ότι προσπαθεί να συμφωνήσει άτυπα η ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ, αφορά περίπου στα δύο δώρα, δηλαδή θα έχουμε λιγότερα δύο μηνιάτικα ο καθένας και αυτό ξεκίνησε ισχυρά από το δικό μας τον κλάδο.

Σε όλα τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, φαίνεται να μην τους φτάνει η μείωση των αποδοχών σε αυτή την φάση, παρά το γεγονός ότι προηγήθηκε μία 15ετία μεγάλων κερδών. Φαίνεται ότι οι μαύρες τρύπες των επιχειρήσεων θα είναι τόσο μεγάλες που σε πρώτη φάση θα πάνε σε μία μείωση των αποδοχών και αυτό είναι δεδομένο ότι θα συμπιεστεί με κύμα απολύσεων. Νομίζω ότι επανέρχεται ένα εφιαλτικό σενάριο που ακούγαμε όλοι μας στα τελευταία χρόνια, ότι το καλό σενάριο είναι να απομείνουμε μετά από μερικά χρόνια τα 2/3 των εργαζόμενων στο χώρο και το χειρότερο να μείνουμε ακόμα και το 1/3.

Πώς κρίνεις τη στάση του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ απέναντι σε όλα αυτά;

Δυστυχώς η στάση της είναι ακόμα χειρότερη και από την ηγεσία της ΓΣΕΕ, που σε πολλά πράγματα ο κόσμος της εργασίας έχει βρεθεί απέναντι. Είναι τραγικό πλέον να γίνεται μία απεργία υπό την αιγίδα του μεγαλύτερου τριτοβάθμιου φορέα της χώρας και ο πρόεδρος ή ο γραμματέας να μην κατεβαίνουν γιατί φοβούνται τις αντιδράσεις του κόσμου. Σε ακόμα χειρότερο δρόμο βαδίζει δυστυχώς το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Παρά το γεγονός ότι έχουν ακουστεί πολλά πράγματα σε επίπεδο μικτού, πολλές αιτιάσεις, δυστυχώς ακόμα και σήμερα πελαγοδρομεί και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πολλοί να θεωρούν ότι μπορεί αυτή η στάση της να υποκρύπτει όχι μόνο μία κωλυσιεργία λόγω ανικανότητας προσώπων, αλλά ακόμα και σε μία εσκεμμένη στάση προκαλώντας, πολύ μεγάλες αντιδράσεις.

Ηταν χαρακτηριστική η ένταση που βγήκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας απεργιακής κινητοποίησης και με την μεγάλη ανοιχτή διακλαδική συνέλευση που έγινε. Θεωρώ ότι αυτό ήταν ένα πάρα πολύ μεγάλο βήμα. Πλέον πρέπει να κινητοποιηθούμε από τη βάση και να πιέσουμε προς τα πάνω για τη λήψη αποφάσεων. Σε τελική ανάλυση όπως και οι εκπρόσωποι των εφημερίδων ή των ηλεκτρονικών μέσων, αυτό που οφείλουν δεν είναι να ασκούν δική τους πολιτική, είναι να ακούν τη φωνή της πλειοψηφίας του κόσμου και να τη μεταφέρουν προς τα πάνω. Αυτή τη στιγμή λοιπόν το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ περισσότερο από ποτέ άλλοτε όχι απλά έχει υποχρέωση, αλλά είναι απαίτηση πλέον να ακούσει τη βάση του συνόλου των εργαζομένων σε αυτό τον κλάδο, επιτέλους να προωθήσουμε τυπικά ή άτυπα το σωματείο τύπου, γιατί τα προβλήματα είναι κοινά σε όλους μας. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία ελιτίστικη αντιμετώπιση γιατί αυτό είναι σε βάρος όλων των υπολοίπων.

Αυτό το σκοπό έχει και αυτή η πρωτοβουλία που έλαβε χώρα πριν περίπου 15 ημέρες, αρχικά από 15 μέλη του μικτού συμβουλίου, χωρίς να υπάρχουν ούτε παραταξιακές ούτε κομματικές γραμμές, παρά μόνο τα κοινά προβλήματα όλων μας. Σήμερα αυτή η πρωτοβουλία έχει φτάσει περίπου στα 20 άτομα και θέλω να πιστεύω ότι θα μπουν μέσα και άλλοι εκπρόσωποι με σκοπό ένα και μόνο στόχο. Να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που δυστυχώς δημιουργεί η ίδια η ηγεσία του σωματείου και από κει και πέρα η λήψη των αποφάσεων να γίνεται με βάση τις αποφάσεις που βγάζουν οι συνελεύσεις από τα μαγαζιά και αυτό που θέλει ο κόσμος. Αυτή η πρωτοβουλία προχωρά παράλληλα και σε συνεργασία με την ανοιχτή διακλαδική συνέλευση, η οποία κατέληξε σε ένα πάρα πολύ καλό ψήφισμα. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό ότι η κουβέντα που έγινε από 600-700 ανθρώπους που ξαφνικά βρέθηκαν μετά από μια πορεία σε μία αίθουσα χωρίς κανένα συντονισμό, ήταν τόσο σοβαρή και οι απόψεις που ακούστηκαν ήταν τόσο ουσιαστικές που αυτό και μόνο δείχνει ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος να προχωρήσουμε σε κάτι καλύτερο για να αντιμετωπίσουμε αυτό τον πόλεμο που έχει ξεκινήσει και που σε τελική ανάλυση, πετύχουμε δεν πετύχουμε, το καλύτερο δώρο για όλους μας είναι να κοιμόμαστε καλά με το στομάχι μας το βράδυ.

Πώς προχωράει αυτός ο συντονισμός από τα κάτω;

Το κρίσιμο στοίχημα είναι τώρα πλέον αυτή η πρωτοβουλία που ξεκίνησε σε συνδυασμό με όλες τις άλλες πρωτοβουλίες που υπάρχουν στο χώρο, να κινηθεί ενωτικά, να καταφέρει να ενώσει δυνάμεις, να μην λειτουργήσουμε διασπαστικά μεταξύ μας. Το μεγάλο στοίχημα ξεκινάει από εμάς και είναι δεδομένο πλέον ότι η πρώτη σύγκρουση θα γίνει μέσα στον κλάδο μας, δηλαδή στο σύνολο των εργαζομένων και θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιοι είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε μία μάχη και ποιοι είναι διατεθειμένοι απλά να συνεχίσουν στην ίδια διαχειριστική λογική που επικρατούσε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Άρα η πρώτη μάχη ξεκινάει από τον ίδιο τον κλάδο. Το κρίσιμο στοίχημα τώρα είναι οι κινήσεις που γίνανε μέχρι και στην προηγούμενη απεργία, ο κόσμος που συγκεντρώθηκε να μην είναι μία πράξη η οποία δεν θα έχει συνέχεια, αλλά αντιθέτως πάνω σε αυτή να χτίσουμε. Μέσα στις επόμενες ημέρες θα βρεθούμε οι περισσότεροι από όσους έχουμε συμμετάσχει σε αυτή την προσπάθεια, με ανοιχτή πρόσκληση σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως πολιτικών καπέλων, με ένα και μόνο αίτημα. Να δημιουργήσουμε μία γραμμή άμυνας και αμέσως μετά επίθεσης πάνω σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που στο τέλος θα μας κάνει να μην αξίζουμε να δουλεύουμε για τίποτα. Και όχι μόνο αυτό. Αν είχαμε την κοινωνία απέναντί μας ακριβώς γιατί υπήρχε ένα πρόβλημα στην ποιότητα της ενημέρωσης και της ελευθερίας του λόγου, αντιλαμβανόμαστε ότι την επόμενη μέρα, με χαμηλούς μισθούς, με τα ίδια τα μαγαζιά να στοιχίζουν απειροελάχιστα σε σχέση με την πραγματική τους αξία, θα βρεθούμε όλοι να δουλεύουμε για δύο τρία ευρώ για κάποια ξένα φάντς, τα οποία θα επιβάλουν ακόμα χειρότερους κανόνες στην ενημέρωση ακόμα και από αυτούς τους πολύ κακούς κανόνες που επικρατούνε σήμερα.

Η απόφαση του Διασωματειακού από τη μία δημιουργεί ένα αίσθημα αισιοδοξίας, γιατί φαίνεται ότι ακούστηκε η φωνή του κόσμου, η φωνή της ανοιχτής διακλαδικής συνέλευσης, από την άλλη όμως δημιουργεί και ένα προβληματισμό με δεδομένο ότι η αρχική απόφαση ήταν αυτή η απεργία να αφορά μόνο στις εφημερίδες. Θεωρώ ότι σε τέτοιες γενικές απεργίες που έχουν καθαρά ένα πολιτικό μήνυμα, δεδομένου ότι απέναντί μας έχουμε όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και την τρόικα, θα πρέπει να βρεθεί το σύνολο του κλάδου, όπως ήταν και η απόφαση που πήραμε στη διακλαδική συνέλευση και να μην λειτουργούμε από μόνοι μας διασπαστικά, ανοίγοντας ένα μέτωπο, μία κερκόπορτα που μεθαύριο οι εφιάλτες μας θα μπούνε μέσα.

Ο Νάσος μίλησε στην Κατερίνα Θωίδου