Αυτή η επιτυχία δεν ήταν καθόλου τυχαία και ευκαιριακή. Οφείλεται καταρχάς στην πολιτική επιλογή που κάναμε, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να μετατρέψουμε τις εκλογές σε μάχη ενάντια στο μνημόνιο και την αντεργατική πολιτική, να συνδέσουμε τη μάχη αυτή με τους καθημερινούς αγώνες, να προβάλλουμε την εργατική απάντηση στην κρίση μέσα από το πρόγραμμά μας, να αναδείξουμε την αντικαπιταλιστική ανατροπή ως εφικτή και αναγκαία απάντηση στην πρόκληση των καιρών. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αυτό που έλειπε από άλλες δυνάμεις της Αριστεράς: μια συγκροτημένη και ανατρεπτική απάντηση στις αγωνίες ενός ολόκληρου κόσμου. Στο ερώτημα «Πώς θα αντισταθούμε νικηφόρα στην επίθεση; Πώς θα ανοίξουμε το δρόμο για μια κοινωνία ελευθερίας και δικαιοσύνης;» εμείς προτείναμε «Με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, με μαζικούς ανυποχώρητους αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων, με μια αριστερά δύναμη ανατροπής». Αυτό το μήνυμα το έπιασε ο κόσμος και το στήριξε με την ψήφο του.
Ο δεύτερος λόγος ήταν η παρουσία μας στους αγώνες και τα μέτωπα πάλης του προηγούμενου διαστήματος. Συνεπείς και πρωτοπόροι οι αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς είναι γνωστοί και καταξιωμένοι στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και τις σχολές, κερδίζουν την εμπιστοσύνη των εργαζόμενων και της νεολαίας, καταχτούν θέσεις σε σωματεία, συλλόγους, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Τα ψηφοδέλτιά μας αποτελούσαν τέτοιοι αγωνιστές -και η εργατική τάξη, η νεολαία, οι μετανάστες- τους τίμησαν με την ψήφο τους.
Ο τρίτος ήταν, νομίζω, το ίδιο το ενωτικό μας εγχείρημα. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί οπωσδήποτε επιβράβευση της απόφασής μας να συγκροτήσουμε μέτωπο των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής αριστεράς. Χιλιάδες αγωνιστές το ζητούσαν και το στήριξαν.
Εφτά μέρες απεργίας των ναυτεργατών στο λιμάνι. Ποιος ο ρόλος που πρέπει να παίξει η Ανταρσία στο Λιμάνι και η αντικαπιταλιστική αριστερά συνολικότερα στους αγώνες που ανοίγουν;
Οι ναυτεργάτες έδωσαν έναν ηρωικό αγώνα έχοντας απέναντί τους ένα από τα πιο αδίστακτα και ισχυρά τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, την κυβέρνηση και όλο το σύστημα προπαγάνδας και καταστολής. Είχαν όμως και δυνατή συμπαράσταση ειδικά μετά την απόφαση της κυβέρνησης να τους επιστρατεύσει. Όμως την πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα, όταν έπρεπε να δοθεί και μπορούσε να δοθεί με νικηφόρες προϋποθέσεις η μάχη ενάντια στην επιστράτευση, που θα ήταν νίκη μεγάλης σημασίας για όλο το εργατικό κίνημα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σήμαναν υποχώρηση και οι ναυτεργάτες δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα αυτής της λογικής. Φαίνονται τα όρια που μπορεί να έχει η πολιτική της καθεστωτικής αριστεράς στο κίνημα. Η επίθεση του κεφαλαίου δεν αντιμετωπίζεται με μεγάλα λόγια περί «ανυπακοής» και «λαϊκής εξουσίας» που την στιγμή της σύγκρουσης μετατρέπονται σε κράτημα των αγώνων. Ούτε φυσικά με την πολιτική της ξεπουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που σκύβει υποτακτικά το κεφάλι στα αιτήματα των εργοδοτών.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να βάζει στο κίνημα τη λογική του παρατεταμένου απεργιακού αγώνα στην κατεύθυνση ανατροπής της επίθεσης, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. «Οι αγώνες στα χέρια των εργαζόμενων» δεν είναι σχήμα λόγου αλλά αναγκαία προϋπόθεση για τη νίκη. Δυνάμωμα των πρωτοβάθμιων σωματείων, συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, απεργιακές επιτροπές και ταμεία, συντονισμός των αγωνιζόμενων κομματιών, έμπρακτη αλληλεγγύη, οργάνωση των εργαζόμενων της ελαστικής εργασίας και των ανέργων, να μπουν μπροστά τα πιο οργανωμένα και συμπαγή κομμάτια της εργατικής τάξης.
Πως οφείλει να αντιμετωπίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ τους χιλιάδες των αγωνιστών που τη στήριξαν με την ψήφο τους και πως θα μπορούσε να τους κερδίσει ενεργά στις γραμμές της;
Χιλιάδες αγωνιστές μας στήριξαν αλλά και μας δοκιμάζουν. Ξέρουν ότι χρειάζονται μια ισχυρή αντικαπιταλιστική αριστερά και θα ενεργοποιηθούν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθώς αυτή θα δείχνει ότι μπορεί και θέλει να παίξει αυτό το ρόλο. Να βρούμε και να καλέσουμε θαρραλέα τους αγωνιστές που απεγκλωβίζονται από τη ρεφορμιστική αριστερά και το ΠΑΣΟΚ να γίνουν μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να κάνουμε τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές ζωντανά κύτταρα οργάνωσης των αγώνων στο χώρο τους. Παράλληλα πρέπει να βαθύνουμε το πρόγραμμά μας, τις αναλύσεις μας, το επίπεδο της πολιτικής μας συμφωνίας, την ενιαία και δυναμική προς τα έξω εμφάνιση, να ενοποιήσουμε την παρέμβασή μας σε κρίσιμα μέτωπα όπως το συνδικαλιστικό και το αντιρατσιστικό κίνημα, να αναπτύξουμε περισσότερο τη δημοκρατική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Τα μέλη της θέλουν να ξέρουν ότι η άποψή τους έχει σημασία και συνδιαμορφώνει την πολιτική της γραμμή. Για πόσο καιρό ακόμα οι ανένταχτοι αγωνιστές θα αποδέχονται ως γραμμή του μετώπου το αποτέλεσμα του συμβιβασμού των γραμμών των οργανώσεων, όσο καλό κι αν είναι;
Το εκλογικό αποτέλεσμα και η συγκυρία μας βάζουν μπροστά σε δύσκολα και όμορφα καθήκοντα. Η συνέλευση του Κεραμεικού και η διαδικασία προς την πρώτη με εκλεγμένους αντιπροσώπους πανελλαδική συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορούν να συμβάλλουν αποφασιστικά ώστε να ανταποκριθούμε σ’ αυτά τα καθήκοντα.