Η συγνώμη του Μανώλη Γλέζου για την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στον ελληνικό λαό έγινε επισήμως δεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν «άστοχη», «άκαιρη». Στο μεταξύ, ΜΜΕ, τηλεπερσόνες (και αρκετοί ανεπισήμως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ) τονίζοντας ότι «σέβονται το παρελθόν του», τον αντιμετώπισαν λίγο πολύ σαν τον «γερο-ξεμωραμένο» ήρωα του Αστερίξ. 

 

Μέσα σε δύο μέρες δίπλα στο Μανώλη Γλέζο προστέθηκαν αρκετοί ακόμα, ανάμεσά τους η Σοφία Σακοράφα, ο Κώστας Λαπαβίτσας, ο Στάθης Κουβελάκης, υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Τάρικ Αλι - που μάλιστα έφτιαξε και κείμενο, «τι θα έλεγα αν ήμουν ο Τσίπρας μετά τη συμφωνία». Ακολούθησε η απαράδεκτη προσπάθεια ταύτισης αυτής της κριτικής με την δημαγωγία των Σαμαροβενιζέλων προκειμένου να σταματήσουν οι εκ των έσω αντιδράσεις. 

 

Οι προσπάθειες να παρουσιαστεί ότι η συμφωνία ήταν μια «νίκη» είναι παιδαριώδεις. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υποτιμάει τον κόσμο, τα αγγλικά του, τα ελληνικά του, την ενημέρωσή του, το μυαλό του, την εμπειρία του, τους αγώνες του, τις ιδέες του, την ίδια την Αριστερά όταν καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους.  

 

Έστω και καθυστερημένα (μετά από δύο χρόνια συμβιβασμών και εσωκομματικής πειθαρχίας λογική κατάληξη της οποίας ήταν η «συμφωνία») αυτή η αντιπαράθεση σωστά ανοίγει και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.