Αντιφασιστικό κίνημα
Η Χ.Α. δεν είναι “νόμιμο κόμμα”

Η παρέμβαση της Κωνσταντοπούλου στην πρώτη (και μόνη μέχρι σήμερα) συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής πάγωσε τον κόσμο του αντιφασιστικού κινήματος. Η Πρόεδρος της Βουλής πρότεινε την αναβολή της συνεδρίασης γιατί η Εισαγγελέας των Φυλακών δεν είχε δώσει άδεια να παρευρεθούν οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και σία). Με δεδομένο ότι η συνεδρίαση είχε στην ατζέντα της μια σχετικά αδιάφορη ψηφοφορία (την άρση ασυλίας του Άδωνη Γεωργιάδη), η Κωνσταντοπούλου πρακτικά αξίωσε τη συμμετοχή των βουλευτών της Χρυσής Αυγής σε όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, καθιστώντας έτσι ανίσχυρη την απόφαση της προφυλάκισής τους εν όψει της δίκης.

Η Κωνσταντοπούλου είχε και στο παρελθόν διαφωνήσει με την ποινική δίωξη σε βάρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής και την αναστολή της χρηματοδότησής της, πάλι επικαλούμενη “δημοκρατικές ευαισθησίες”. Σήμερα όμως, η παρέμβασή της αποκτά θεσμικό κύρος που δεν είχε όταν ήταν απλή βουλευτίνα: το επιχείρημα ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα “νόμιμο πολιτικό κόμμα”, που τόσο αντιπάλεψε το αντιφασιστικό κίνημα το 2012-2013 και που χρειάστηκε το αίμα του Παύλου Φύσσα για να καταπέσει, επιστρέφει τώρα, και μάλιστα από το στόμα μιας αριστερής Προέδρου της Βουλής. Είναι σίγουρο ότι το κράτος και οι μηχανισμοί του, η αστυνομία και οι δικαστές, έλαβαν το μήνυμα που έστειλε η Κωνσταντοπούλου, όποιες κι αν ήταν οι προθέσεις της.

Αιτία

Ποιά είναι η αιτία αυτών των τοποθετήσεων από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μόνο μεμονωμένες δεν είναι; Για να ξεφύγουμε από τις απόψεις που θέλουν να αποδώσουν την παρέμβαση της Κωνσταντοπούλου στο... εκρηκτικό της ταμπεραμέντο (!), να θυμίσουμε εδώ την απόφαση της Δούρου να δώσει γραφεία στον Παναγιώταρο στην Περιφέρεια, τις δηλώσεις Φίλη και Βούτση που αμφισβητούν τη βασιμότητα του κατηγορητηρίου και ούτω καθεξής.
 
Πριν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, η υποτιθέμενη αιτία ήταν η ανάγκη να κρατήσει αποστάσεις η Αριστερά από τις πρωτοβουλίες Σαμαρά-Δένδια και να αποφύγει την “παγίδευση” σε ένα “συνταγματικό τόξο”. Τώρα, όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, γιατί εξακολουθούν αυτές οι δηλώσεις;
 
Η εξήγηση είναι διπλή. Αφενός, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο βαθιά προσηλωμένη στην “αστική νομιμότητα” που θεωρεί ότι οι ναζιστές έχουν δικαιώματα “αφού τους ψήφισε ο κόσμος”: βέβαια και τον Χίτλερ “ο κόσμος” τον ψήφισε, αλλά αυτό δεν κάνει το Νταχάου και το Άουσβιτς, που είναι το ομολογημένο πολιτικό πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής, λιγότερο φρικιαστικά. Αφετέρου, το Μαξίμου έχει εκπονήσει μια στρατηγική διάσπασης της δεξιάς παράταξης, με τους ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση, τη Χρυσή Αυγή στην ακροδεξιά αντιπολίτευση και τους καραμανλικούς στο Προεδρικό Μέγαρο. Αυτή η στρατηγική αποδιοργανώνει τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, με αποτέλεσμα να δικαιολογούνται όλοι οι συμβιβασμοί, από τη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και την Προεδρία στον Παυλόπουλο μέχρι το “δημοκρατικό” ξέπλυμα του Κασιδιάρη.
 
Συνέπεια αυτής της επικίνδυνης στρατηγικής είναι η Χρυσή Αυγή να εμφανίζεται πλέον στα κείμενα και τις ιστοσελίδες του ΣΥΡΙΖΑ μονάχα ως μπαμπούλας, που θα πρέπει να φοβίζει τους δανειστές και, βέβαια, να πειθαρχεί όσους κριτικάρουν από τα αριστερά την κυβέρνηση για τις υποχωρήσεις της: “καθίστε καλά, γιατί μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται η Χρυσή Αυγή”. Δεν είναι τυχαίο ότι η ναζιστική οργάνωση διαδίδει ακριβώς το ίδιο μήνυμα στους οπαδούς της. Στην πράξη, η γραμμή αυτή σημαίνει υποτίμηση ή, χειρότερα, παράλυση στο αντιφασιστικό κίνημα: “αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη το έργο της”, όπως είπε ο Τσίπρας (έστω κι αν η πρόταση της Κωνσταντοπούλου ήταν ευθεία παρεμβαση στην “ανεξαρτησία της δικαιοσύνης”...)
 
Όπως και στα υπόλοιπα ζητήματα, το αντιφασιστικό κίνημα, που έχει στις γραμμές του πολλούς καλούς συντρόφους και συντρόφισσες από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να παλέψει το ίδιο για την υλοποίηση των αιτημάτων του, κορυφαίο εκ των οποίων είναι η καταδίκη των νεοναζί στην επικείμενη δίκη. Η παρέμβαση της Κωνσταντοπούλου ήταν μια ηχηρή προειδοποίηση για κάθε αντιφασίστρια και αντιφασίστα.
 
Θανάσης Καμπαγιάννης