Πολιτική
Kάτω τα χέρια απ’ τις συντάξεις

Η μεγάλη πανεργατική απεργία τον Απρίλη του 2001 που οδήγησε στην απόσυρση των μέτρων Γιαννίτση

Κάθε μέρα και μια συνέντευξη είναι η τακτική που ακολουθεί ο υπουργός Εργασίας Κατρούγκαλος, προκειμένου να «επικοινωνήσει» μέσα στον κόσμο τις προτάσεις της κυβέρνησης για το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, «προτάσεις» που η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ήδη στην τρόικα ότι θα ψηφιστούν τις επόμενες βδομάδες.
 
Στο μεταξύ σε επίπεδο κυβέρνησης η συζήτηση και οι αποφάσεις για το ασφαλιστικό την προηγούμενη βδομάδα πήγαν από αναβολή σε αναβολή. Αρχικά το ασφαλιστικό θα γινόταν αντικείμενο κοινής σύσκεψης του Κυβερνητικού Συμβούλιου Οικονομικής Πολιτικής και του Κυβερνητικού Συμβούλιου Κοινωνικής Πολιτικής υπό τον πρωθυπουργό που είχε καλεστεί στις 20 Οκτωβρίου. Η συζήτηση αναβλήθηκε για το υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης 22 Οκτωβρίου και εκεί αναβλήθηκε εκ νέου για επόμενο υπουργικό συμβούλιο. 
 
Τα σκαλώματα έχουν να κάνουν προφανώς με τις πολιτικές δυσκολίες της κυβέρνησης να πλασάρει στον κόσμο, στους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους ψηφοφόρους, αλλά και τα μέλη και τους βουλευτές της ένα νομοσχέδιο που, απλά και καθαρά, στόχο έχει να διαλύσει την κοινωνική ασφάλιση. 
 
Πιέσεις
 
Εχουν, βέβαια να κάνουν και με τις τεχνικές δυσκολίες της κυβέρνησης να «ποσοτικοποιήσει» τα μέτρα, όσον αφορά τις πιέσεις των ελεγκτών του κουαρτέτου, που είχαν θέσει και όριο την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου. Οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου έχουν αποδεχθεί τις "γενικές αρχές" του νέου Ασφαλιστικού ως "γενικό ισοδύναμο" –όμως μένει να υπολογιστεί τι συγκεκριμένα θα περικοπεί.
 
Δείγμα του προβλήματος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση είναι οι διαρροές από το υπουργείο Εργασίας ότι η ελληνική πλευρά θέλει να σπάσει την ψήφιση των μέτρων σε δύο "δόσεις", μια που θα περιλαμβάνει γενικές αρχές μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου και μια δεύτερη στα τέλη Νοέμβρη με την «εξειδίκευση» των μέτρων – αλλά σε κάθε περίπτωση να έχει τελειώσει με το ασφαλιστικό πριν μπει ο
Δεκέμβρης.
 
Η μάχη του ασφαλιστικού είναι μπροστά και χρειάζεται άμεση απεργιακή απάντηση για να ανατραπούν αυτά τα σχέδια. Σε αυτές τις δύο σελίδες δίνουμε συνοπτικά τα νέα μέτρα που απεργάζονται τρόικες και κυβέρνηση. Τις αιτίες που άνοιξαν το δρόμο στη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά και ποια είναι η ρεαλιστική λύση από την πλευρά της εργατικής τάξης για το ζήτημα της αξιοπρεπούς κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης. 
 
Τσίπρας και Κατρούγκαλος δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι οι προτάσεις της κυβέρνησης «δεν ταυτίζονται» με το πόρισμα της Επιτροπής Σοφών που διαλύει την κοινωνική ασφάλιση, όπως την ξέραμε. 
 
O υπουργός Εργασίας προσπαθεί να σερβίρει το νέο ασφαλιστικό με όλων των ειδών τα περιτυλίγματα: Αλλοτε με το γνωστό περιτύλιγμα της «δικαιοσύνης» -για «να πάψουν μερικοί συνταξιούχοι να είναι πιο ίσοι από τους άλλους». Αλλοτε με το περιτύλιγμα της «καμένης γης»: «το αποθεματικό στην Ελλάδα δεν υπάρχει, γιατί κουρεύτηκε στο PSI. Εμείς, τώρα θα πρέπει να φροντίσουμε να φτιάξουμε το ασφαλιστικό». Αλλοτε με το περιτύλιγμα της «τολμηρής μεταρρύθμισης»: «η ανάγκη να κάνουμε μια μεταρρύθμιση είναι δική μας. Τα τελευταία 20 χρόνια το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα είναι ένα τρένο που έχει 2,5 εκατ. συνταξιούχους και τρέχει στην κατηφόρα» (στο στυλ «αν δεν υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το εφεύρουμε» που λάνσαρε ο Αδωνης). Και άλλοτε με το περιτύλιγμα του … «μοντέλου Σουηδίας».
 
Όμως ό, τι και να λέει ο Κατρούγκαλος στα κανάλια, υπάρχουν τα συμφωνηθέντα των προηγούμενων μνημονίων και του τελευταίου μνημονίου του Ιουλίου που, ανεξαρτήτως «ισοδυνάμων», δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις: 
 
H κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με το κουαρτέτο να πετσοκόψει κατά 3,5 δισ. ευρώ τις συνταξιοδοτικές δαπάνες ως το 2018. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2016 είχε προσδιορίσει 1,1 δισ. ευρώ από τις παρακρατήσεις 6% στις συντάξεις υπέρ ΕΟΠΥΥ και την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. 
 
Αυτό που συζητάνε αυτή τη στιγμή είναι ο διπλασιασμός αυτού του ποσού, δηλαδή περίπου 2,2 δισ. ευρώ μέχρι τέλος του 2016, λόγω περαιτέρω διόγκωσης του ελλείμματος των ταμείων που ο Κατρούγκαλος ανεβάζει στα 5 δισ. ευρώ ενώ το έλλειμμα που προβλέπει το προσχέδιο του προϋπολογισμού είναι 1,6 δισ. ευρώ.
 
Σύμφωνα με τις διαρροές του υπουργείου (στο capital.gr) συνολικά “από την εισαγωγή της εθνικής σύνταξης των 390 ευρώ θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν ετησίως 700 εκατ. ευρώ, από τη μείωση των επικουρικών συντάξεων 120 εκατ. ευρώ, από την αύξηση των ασφαλίστρων στον ΟΓΑ 500 εκατ. ευρώ και από τη μείωση των ασφαλιστικών κλάσεων άλλα 600 εκατ. ευρώ. Με το παραπάνω πακέτο μέτρων θα μπορούσαν συνολικά να εξοικονομηθούν σχεδόν 2 δισ. ευρώ από τα 3,5 δισ. ευρώ που προβλέπει το νέο Μνημόνιο. Τα υπόλοιπα 1,5 δισ. ευρώ μπορούν να εξοικονομηθούν από ήδη ψηφισμένα μέτρα, όπως η παρακράτηση 6% στις κύριες και επικουρικές συντάξεις υπέρ του ΕΟΠΥΥ και την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων”.
 
Δεν υπάρχει κατηγορία φτωχών που να μην χτυπάνε αυτές οι επιθέσεις. Παλιοί και νέοι ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι και εργαζόμενοι, άτομα με αναπηρία, γυναίκες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, μην ανησυχείτε – με το νέο ασφαλιστικό κυβέρνησης-κουαρτέτου ισοπεδώνεστε όλοι ακριβοδίκαια:
 
Τσεκούρι
 
Η νέα «κοινωνική εθνική» σύνταξη (ακόμα και χωρίς εισοδηματικά κριτήρια) αποτελεί τσεκούρεμα της κατώτερης σύνταξης που μαζί με το ΕΚΑΣ έπαιρναν μέχρι τώρα οι χαμηλοσυνταξιούχοι. 
 
Η κατάργηση της επικουρικής μέσα από την ενσωμάτωση στην κύρια, θα σημάνει τεράστιες περικοπές σε όσους είχαν καταφέρει να έχουν μια αξιοπρεπή σύνταξη.
 
Ο νέος ενιαίος υπολογισμός των συντάξεων και του ποσοστού αναπλήρωσης θα φέρει άγρια απομείωση της σύνταξης – μια κλιμάκωση των αλλεπάλληλων μικρών και μεγάλων περικοπών και παρακρατήσεων των τελευταίων χρόνων- ασχέτως του πόσο έχει δουλέψει και πόσο έχει πληρώσει κανείς τα χρόνια της ζωής του. Το κόψιμο μέσα από τον ενιαίο υπολογισμό υπολογίζεται να φτάσει ακόμα και σε ποσοστά 25%-30%
 
Οι συγχωνεύσεις των ταμείων θα σημάνουν συνολική μείωση των αποθεματικών και εν τέλει μικρότερες συντάξεις. Οι φτωχοί καλούνται να σώσουν τους φτωχότερους. 
 
Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια ήδη σε ιδιωτικό και (μετά την ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου) και στο δημόσιο τομέα αφαιρεί το δικαίωμα της εργατικής τάξης μετά από 40 και βάλε χρόνια δουλειάς να ξεκουραστεί, και μάλιστα με λεφτά που η ίδια πλήρωσε - ενώ μεγαλώνει περαιτέρω την ανεργία των νέων. Ηδη με τις αλλαγές στο ασφαλιστικό που προβλέπονταν από προγενέστερους νόμους μέσα στο 2015 αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης των εργαζόμενων σε βαρέα ανθυγιεινά, των γυναικών, μειώθηκε η βασική σύνταξη του ΟΓΑ.  
 
Βάρος
 
Η συμφωνία του Ιουλίου περιλαμβάνει πάγωμα της κρατικής επιχορήγησης στα ταμεία στα σημερινά επίπεδα μέχρι το 2021, σταδιακή κατάργηση των εξαιρέσεων στην κρατική χρηματοδότηση.
 
Σύμφωνα με το ΙΝΕ ΓΣΕΕ (Ιουλίου-Αυγούστου 2015), η «μεταρρύθμιση» ρίχνει «όλο το βάρος της εξυγίανσης του ασφαλιστικού αποκλειστικά στον κόσμο της εργασίας και στους συνταξιούχους. Είναι δε ενδεικτικό ότι ακόμα και η πρόταση να αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές στα επίπεδα που βρίσκονταν προ του 2014 δεν έγινε τελικά πράξη! Ουσιαστικά υπονομεύει έναν βασικό μηχανισμό διασφάλισης του δημόσιου και αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, δηλαδή την τριμερή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού από κράτος, εργαζομένους, εργοδότες».
 
Όποια και αν είναι τελικά τα προαπαιτούμενα και τα «ισοδύναμα» που θα συμφωνήσει η κυβέρνηση μεταξύ της και με το κουαρτέτο, το κόστος θα κληθούν να το πληρώσουν άμεσα και σε βάθος δεκαετιών η εργατική τάξη και οι φτωχοί.
 
Με αιχμή τις άμεσες περικοπές που προωθούν κυβέρνηση και εταίροι προωθείται ένα μοντέλο ασφάλισης, όπου το κράτος απαλλάσσεται από το κόστος και την ευθύνη της παροχής σύνταξης και περίθαλψης (εκτός από λιγοστά ψίχουλα για τους εντελώς απόρους), οι εργοδότες απαλλάσσονται ή πληρώνουν πολύ λιγότερα, ενώ το ύψος της σύνταξης και η ποιότητα της περίθαλψης γίνονται ζητήματα «ατομικής ευθύνης» και υπόκεινται στους νόμους της αγοράς. 
 

H λεηλασία

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που τα ταμεία είναι ελλειμματικά. Πρώτος και χειρότερος το PSI.
 
Το Φλεβάρη του 2012 μέσα σε μια νύχτα με το κούρεμα του PSI τα ασφαλιστικά ταμεία απώλεσαν 13 δισ. ευρώ. Τότε, την ώρα που τα αρπακτικά της αγοράς ξεφορτώνονταν τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα ασφαλιστικά ταμεία εξαναγκάζονταν από την τρόικα και την κυβέρνηση Παπαδήμου να τα αγοράσουν - και μάλιστα στην ονομαστική και όχι την τρέχουσα τιμή τους. 
 
Το «κούρεμα» που ακολούθησε πάνω στα ομόλογα δρομολόγησε το μεγαλύτερο έγκλημα ενάντια στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους - που σήμερα καλούνται με τα νέα μέτρα να πληρώσουν ξανά οι ίδιοι. 
 
Το PSI ήταν το ζοφερό επιστέγασμα μιας πολιτικής που λεηλατεί τα αποθεματικά των ταμείων εδώ και δεκαετίες. Τα αποθεματικά των ταμείων ήταν δεσμευμένα από την Τράπεζα της Ελλάδας με τον Αναγκαστικό Νόμο 1611/1950 που μπορούσε να διαθέτει αυτά τα χρήματα σε εμπορικές τράπεζες που δάνειζαν τους βιομήχανους με μεγαλύτερα επιτόκια. Τα αποθεματικά των ταμείων μειώνονταν, αλλά τα κέρδη των καπιταλιστών αυξάνονταν.
 
Την δεκαετία του ‘80 δόθηκε η δυνατότητα τα αποθεματικά να παίζονται στο Χρηματιστήριο, αλλά ο τζόγος απογειώθηκε τη δεκαετία του 2000 όταν μια σειρά επικουρικά ταμεία άρχισαν να επενδύουν σε «σύνθετα επενδυτικά προϊόντα» - που έσκασαν το 2005-07 με το σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων». 
 
Συγχωνεύσεις
 
Οι συγχωνεύσεις ταμείων έδιναν τη δυνατότητα για μεγαλύτερα τέτοια «πακέτα», ενώ ταυτόχρονα, συγχωνεύοντας υγιή με ελλειμματικά ταμεία, αντί απλά να ενισχύσουν με κρατική χρηματοδότηση αυτά που είχαν ελλείμματα, κατάφεραν να τα κάνουν όλα ελλειμματικά. 
 
Η εισφοροδιαφυγή είναι ο άλλος βασικός λόγος των ελλειμμάτων των ταμείων. Οι καπιταλιστές εδώ και δεκαετίες δεν κατέβαλαν εισφορές – και διαχρονικά επιβραβεύονταν από την εκάστοτε Βουλή με χαριστικές ρυθμίσεις που τους απάλλασσαν από τις οφειλές. Δεκάδες δισεκατομμύρια είναι τα ευρώ που χάθηκαν έτσι. Ενδεικτικά για το μέγεθος των οφειλών, τα όσα είχε δηλώσει τον Αύγουστο του 2014, ο διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος στο MEGA, ότι «περίπου 300 επιχειρήσεις χρωστάνε στο ταμείο 8,3 δισ. ευρώ». 
 
Κομμάτι του ελλείμματος των ασφαλιστικών ταμείων αφορά τις συνέπειες της πολιτικής των μνημονίων πάνω στα ταμεία την τελευταία επταετία:
 
Οι απώλειες στις εισφορές αυτά τα χρόνια λόγω των εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων, των τραγικών μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις, της υποχώρησης της πλήρους απασχόλησης από 79% το 2009, σε 45% το 2012, της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών - υπολογίζονται από το Γραφείο προϋπολογισμού της Βουλής σε περίπου 10,5 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, στους οποίους περιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι που εργάζονται με το μπλοκάκι, αδυνατούν να πληρώνουν τις εισφορές τους στα ταμεία τους, λόγω της πολιτικής άγριας λιτότητας.
 
Ο ρόλος του κράτους σαν εγγυητή της κοινωνικής ασφάλισης, που είχε κερδηθεί με αγώνες, άρχισε να υποχωρεί με την κρατική χρηματοδότηση να μειώνεται χρόνο το χρόνο: 21 δις ευρώ το 2011, 13,4 δις το 2012, 11,5 δις το 2013 και 9,8 δις το 2014. Τέλος, οι περικοπές στην Υγεία και η μετακύλιση εξετάσεων και ιατρικών πράξεων από τα νοσοκομεία στον ιδιωτικό τομέα έχει σαν αποτέλεσμα τα ταμεία και οι φορείς ασφάλισης να χρωστάνε όλο και περισσότερο στον ιδιωτικό τομέα.
 

Ταχυδακτυλουργίες Κατρούγκαλου

Το ένα και μοναδικό σημείο στο οποίο έχει διαφοροποιηθεί ο Κατρούγκαλος από τo πόρισμα-λαιμητόμο της Επιτροπής Σοφών, είναι αυτό της επιβολής εισοδηματικών κριτηρίων στην προτεινόμενη καταβολή της «κοινωνικής εθνικής σύνταξης». 
 
Το πενιχρό (για όποιον βέβαια θα έχει καταφέρει να συμπληρώσει τουλάχιστον 4.500 ένσημα) επίδομα των 390 ευρώ το μήνα της «εθνικής σύνταξης», ο υπουργός, αυτό τουλάχιστον δεσμεύεται, δεν θα περικοπεί κι άλλο. Ακόμα και να τον πιστέψει κανείς, αυτό που δεν μπορεί να πιστέψει είναι πώς περιμένει ο υπουργός να ζήσει ένας συνταξιούχος, και πολλές φορές και η οικογένειά του μαζί με 390 ευρώ το μήνα;
 
Επίσης, ισχυρίζεται ότι το ΕΚΑΣ δεν καταργείται, αλλά απλά «ενσωματώνεται» στη νέα «εθνική σύνταξη». Είναι κοροϊδία. Μέχρι σήμερα το ΕΚΑΣ δικαιούνται οι χαμηλοσυνταξιούχοι πάνω από 65 ετών, εκείνοι που πχ στο ΙΚΑ έπαιρναν κατώτερη σύνταξη 486 ευρώ και με το ΕΚΑΣ ανέβαινε και διαμορφωνόταν ανάλογα, πάνω από τα 500 ή και τα 600 ευρώ. Πως γίνεται λοιπόν τα 500-600 ευρώ να «ενσωματώνονται» σε 390, μόνο ο Κατρούγκαλος μπορεί να το απαντήσει. 
 
Ο Κατρούγκαλος επίσης θεωρεί θετική την πρόταση για ενσωμάτωση της επικουρικής σύνταξης στην κύρια σύνταξη και τη συγχώνευση ταμείων σε ένα ενιαίο ταμείο, ως ισοδύναμο για να μην τεθεί σε εφαρμογή η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για τα επικουρικά ταμεία που θα οδηγούσε σε περικοπές μέχρι και 50%. Η «λύση» δηλαδή για να μην τσεκουρευτούν οι επκουρικές συντάξεις από τη ρήτρα είναι η κατάργησή τους. 
 

H εργατική εναλλακτική

Υπάρχουν απλές κινήσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν τις συντάξεις και την περίθαλψη των συνταξιούχων.
 
Ένα πρώτο μέτρο είναι η δραστική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών, που τα τελευταία χρόνια αντί να αυξάνεται, μειώνεται. 
 
Δέκα δις ευρώ θα έρθουν στα ταμεία αν γυρίσουν στις δουλειές τους οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και οι μισθοί (και μαζί οι εισφορές των εργοδοτών) στα προ κρίσης επίπεδα. 
 
Ενα άλλο μέτρο είναι το σταμάτημα της μαύρης εργασίας που ισχύει για ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών.
 
Είναι η νομιμοποίηση και η δυνατότητα εργασίας για όλους τους μετανάστες και πρόσφυγες. ­Στις υποκριτικές αναλύσεις ότι τα ταμεία πρέπει να «εξυγιανθούν» με περικοπές γιατί ο πληθυσμός γερνάει, απαντάμε νομιμοποιήστε και ασφαλίστε τις δεκάδες χιλιάδες νέους μετανάστες ή έχοντες την ιδιότητα του πρόσφυγα, στους οποίους το κράτος σήμερα αρνείται να δώσει άδεια εργασίας και είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν παράνομα, ενώ θα μπορούσαν να ωφελήσουν τα ταμεία, εξασφαλίζοντας σύνταξη και ασφάλιση για τους ίδιους.
 
Ένα τρίτο μέτρο είναι επιτέλους οι επιχειρήσεις να εξαναγκαστούν να καταβάλουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές από εισφορές που ισοδυναμούν με δύο φορές το έλλειμμα των ταμείων σήμερα. Όσοι δεν συμμορφώνονται, να κατάσχονται οι καταθέσεις και η ιδιοκτησία τους. Η επιβολή στην πράξη αυτών των μέτρων να εξασφαλιστεί με την ενίσχυση και προσλήψεις εργαζομένων στις υπηρεσίες ώστε να μπορεί κάτω από εργατικό έλεγχο να εφαρμόζονται έλεγχοι και πρόστιμα. Γιατί να ανεχόμαστε σήμερα να μπαίνουν στο στόχαστρο οι προσωπικοί λογαριασμοί των εργαζομένων, των ανέργων και των συνταξιούχων που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη στο κράτος ή στις τράπεζες και όχι των κεφαλαιοκρατών;
 
Που θα βρεθούν τα λεφτά;
 
Ένα άμεσο μέτρο είναι να αυξηθεί δραστικά η κρατική χρηματοδότηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Για αρχή, να καταβληθούν πίσω στα ταμεία τα 13 δις ευρώ που χάθηκαν με το PSI του 2012. Που θα βρεθούν αυτά τα λεφτά; 
 
Η απάντηση βρίσκεται στη μη καταβολή των τόκων στους δανειστές, στην κήρυξη στάσης πληρωμών και στη μονομερή διαγραφή του χρέους. 6,2 δις ευρώ το 2016, 6,4 δις ευρώ το 2017 και 6,6 δις ευρώ το 2018 είναι οι τόκοι που το ελληνικό κράτος θα κληθεί να καταβάλει στους δανειστές τα επόμενα χρόνια. 
18 δις ευρώ, την επόμενη τριετία φτάνουν και με το παραπάνω για να καλυφθεί το έλλειμμα στα ταμεία, να καλυφθούν βασικές ανάγκες σε Παιδεία, Υγεία, να χτυπηθεί η ανεργία. Φτάνει αντί να πάνε στις τράπεζες, να πάνε για τις ανάγκες.
 
Η μόνη ρεαλιστική λύση απέναντι στις αποφασισμένες να διαλύσουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα δυνάμεις του κεφαλαίου είναι ένα τέτοιο πρόγραμμα, που θα διεκδικήσει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που εκείνες απεργάζονται.
 
Οι όποιες αυταπάτες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι θα μπορούσε να βρεθεί μια «μέση λύση» με τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους δείχνει σήμερα τα πολύ «περιορισμένα» της όρια στο ασφαλιστικό. Αντί για επαναφορά της 13ης σύνταξης, ακολουθώντας το δρόμο της μεταρρύθμισης της ΕΕ και γενικότερα του συστήματος, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε να μας πλασάρει για «μεταρρύθμιση» την επιστροφή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων εκεί που βρίσκονταν πριν από μισό ένα αιώνα. 
 
Η δύναμη που μπορεί να επιβάλλει ότι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους θα συνεχίσουν να παίρνουν αξιοπρεπή σύνταξη και να έχουν δικαίωμα στην περίθαλψη είναι οι αγώνες της εργατικής τάξης. Και μπορούν να το πετύχουν. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις που έγιναν, στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν σε όλο τον κόσμο και την Ελλάδα για να κατακτηθούν αυτά τα δικαιώματα αλλά και εκείνες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες ενάντια στα κατά καιρούς παρόμοια σχέδια των Μητσοτάκηδων και των Γιαννίτσηδων μας χτυπάνε σήμερα δυνατά την καμπάνα.