Θεωρία
Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ: Χτίζουμε την αριστερή εναλλακτική

Την Κυριακή 3 Γενάρη συνεδρίασε το Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ με τη συμμετοχή εκλεγμένων αντιπροσώπων και παρατηρητών από τους τοπικούς πυρήνες. Στη σελίδα αυτή παρουσιάζουμε συνοπτικά την εισήγηση που έκανε η Μαρία Στύλλου και μερικές από τις 27 παρεμβάσεις που ακολούθησαν. Η συνεδρίαση ολοκληρώθηκε με άλλες δυο συζητήσεις με θέματα την κινητοποίηση στον Εβρο στο τέλος του μήνα και την προετοιμασία της τρίτης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στις οποίες έγιναν άλλες 27 παρεμβάσεις.


 

 
Πέρσι τέτοιο καιρό είχαμε την πρώτη νίκη μιας κυβέρνησης της αριστεράς στην Ευρώπη. Βγήκε τότε η δεξιά και ο Σαμαράς και μίλησαν για παρένθεση. Ποιος γιορτάζει στην επέτειο της 25ης Γενάρη; Η ΝΔ είναι σε διάλα, παρένθεση ήταν ο Σαμαράς και στις 10 του μήνα έχουν εκλογές για να δούνε ποιον θα βγάλουν πρόεδρο. Τον ΣΥΡΙΖΑ τον έχει πλακώσει ο ουρανός, γιατί σκέφτεται τι να πρωτοκαταθέσει, τι αντιδράσεις θα υπάρχουν και τι τον περιμένει ένα χρόνο μετά.
 
Αυτός που γιορτάζει είναι το αντιρατσιστικό κίνημα, ο διεθνισμός, οι επαναστάτες που στις 23 και 24 Γενάρη διαδηλώνουν στον Εβρο, στην  Τουρκία, στο Καλαί. Κι αυτό που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τη νέα χρονιά είναι το πώς την κρίση των από πάνω θα μπορέσουμε να τη μετατρέψουμε σε δύναμη της εργατικής τάξης και της επαναστατικής αριστεράς.
 
Μία λέξη κυριαρχεί στις εφημερίδες και τα κανάλια. Δυσκολίες. Τις κουβαλάνε από την προηγούμενη χρονιά. Σε αφιέρωμα των Financial Times ένας πολιτικός συντάκτης είχε την εξής παρατήρηση: Καμία καπιταλιστική χώρα δεν ήταν ευχαριστημένη το 2015. Παντού κυριαρχούσε αστάθεια και ασάφεια για το τι τους περιμένει. Και η Λαγκάρντ έκανε δήλωση ότι η κατάσταση της οικονομίας για την επόμενη χρονιά προβλέπεται «απογοητευτική».
 
Οι δυσκολίες είναι και πολιτικές. Σχόλιο δημοσιογράφου της Καθημερινής μετά τις εκλογές της ΝΔ έλεγε ότι για πρώτη φορά το “μικρό Ψυχικό” κέρδισε το “μεγάλο Περιστέρι”, εννοώντας ότι ο Μητσοτάκης πήρε περισσότερους ψήφους στο Ψυχικό από ό,τι ο Μεϊμαράκης στο Περιστέρι. Ήταν η μικρότερη δυνατή συμμετοχή νεοδημοκρατών στις εργατογειτονιές. Αυτή είναι η εικόνα της κρίσης της ΝΔ και, παρότι το χάνει ακόμα και μεγάλο κομμάτι της αριστεράς, ο καθοριστικός παράγοντας γι’ αυτό ήταν το εργατικό κίνημα. Γιατί εκεί που κινείται και αγωνίζεται, καθορίζει και τη στάση άλλων στρωμάτων. Έτσι ήρθε το 62% στο δημοψήφισμα. Οι εργάτες ήταν στο κέντρο και τους καθόρισαν όλους.
 
Το άλλο μεγάλο πρόβλημα των από πάνω είναι ο πόλεμος και οι πρόσφυγες. Δεν ξέρουν πώς να μαζέψουν τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στη Ρωσία, την Τουρκία, την Αμερική, πιο πρόσφατα τη Γαλλία, την Αγγλία και τη Γερμανία. Το νέο Σοσιαλισμός από τα Κάτω θα είναι αφιερωμένο σε αυτές τις διεθνείς εξελίξεις. Το κίνημα για τους πρόσφυγες μπορεί να γίνει ένα μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα σε όλο τον κόσμο. Ο Τσίπρας, τη συμμαχία του με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, θα την πληρώσει.
 
Έχουν να μας διδάξουν
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπαίνει στη νέα χρονιά έχοντας απέναντί της μια μεγάλη αριστερή αντιπολίτευση. Ποτέ ξανά δεν είχαμε τόσο μεγάλη αντιπολίτευση από τα αριστερά σε μια κυβέρνηση της αριστεράς. 
 
Το ‘81 στη Γαλλία, η επαναστατική αριστερά, παρότι υπαρκτή, έκανε το λάθος της ανοχής στην κυβέρνηση και στο κοινό πρόγραμμα Μιτεράν-ΚΚ. Ήταν η στιγμή που εμφανίστηκε ο Λεπέν σαν αντιπολίτευση. Παρόμοια λάθη το ‘97 με την κυβέρνηση Ζοσπέν, ΚΚ και Πρασίνων, άφησαν τα περιθώρια στο Λεπέν να πάρει τη δεύτερη θέση στις προεδρικές εκλογές. Έχουν να μας διδάξουν πολλά εκείνα τα παραδείγματα.
 
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απέναντί του ένα εργατικό κίνημα που αντιστέκεται στα μνημόνια, ένα αντιφασιστικό κίνημα που έχει στείλει τη Χρυσή Αυγή στα δικαστήρια, ένα αντιρατσιστικό κίνημα που συμπαραστέκεται στους πρόσφυγες. Δεν είναι απλά μια αριστερόστροφη πορεία, είναι οργανωμένη αντίσταση. Χρειάζεται να πρωτοστατήσουμε για να μην αφήσουμε, μπροστά στην κρίση της κυβέρνησης της αριστεράς, να ορθοποδήσει η δεξιά αντιπολίτευση.
 
Το πρώτο κρίσιμο ζήτημα για να το πετύχουμε, είναι να ξεκαθαρίσουμε ότι με όλα τα  κομμάτια που αντιστέκονται έχουμε ενιαιομετωπική τακτική. Οργανώνουμε την κοινή δράση σε όλα τα μέτωπα. Ο ρόλος των πυρήνων μας και όλων των συντρόφων είναι να χτίσουμε το ενιαίο μέτωπο στις εργατικές, τις αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές, τις αντιπολεμικές μάχες. 
 
Το δεύτερο είναι η μάχη των ιδεών. Χρειάζεται να απαντήσουμε σε όλα τα ζητήματα που ανοίγει ο κόσμος που σπάει με το ρεφορμισμό αλλά επηρεάζεται από τις ρεφορμιστικές ιδέες. Το σπάσιμο με το ρεφορμισμό δεν μετατρέπεται κατευθείαν σε επαναταστικές ιδέες. Ο ρόλος της Εργατικής Αλληλεγγύης, του ΣΑΚ, των εκδόσεών μας είναι καθοριστικός σε μια περίοδο που έχει όλο αυτό το ψάξιμο και τις αναζητήσεις. Οργανώνουμε τις μάχες και ταυτόχρονα συζητάμε με τις χιλιάδες, τις εκατοντάδες χιλιάδες που σπάνε από τα αριστερά.
 
Πλούσια ήταν η συζήτηση που ακολούθησε την εισήγηση. 
 
Συμπεράσματα από τη δράση του πυρήνα Ηρακλείου Κρήτης, το τελευταίο δίμηνο, μετέφερε ο Γιάννης Β., από τη μάχη για την οργάνωση των γενικών απεργιών στις 12/11 και 3/12, την πορεία του Πολυτεχνείου αλλά και το μονοήμερο συζητήσεων “Για ποια κοινωνία παλεύουμε”. 
 
“Για να τα οργανώσουμε όλα αυτά ο πυρήνας χρειάστηκε να κάνει νέα ανοίγματα που έφεραν αποτελέσματα. Χρειάζεται παράλληλο χτίσιμο και του κόμματος και του κινήματος. Πολιτική συζήτηση στους πυρήνες, δουλειά με την εφημερίδα και παρέμβαση στους αγώνες. Η παρέμβασή μας πρέπει να έχει στόχο να φτάνει τους αγώνες στη νίκη” είπε μεταξύ άλλων.
 
Το παράδειγμα του πυρήνα της Ν.Φιλαδέλφειας έφερε η Αλεξάνδρα Μ. σχετικά με την ανάγκη για ενιαιομετωπική δουλειά στις μάχες που ανοίγονται ενάντια στο φράχτη του Έβρου, το ασφαλιστικό αλλά και τη συζήτηση μέσα στην αριστερά. “Δουλεύοντας τις καμπάνιες χωρίς σεχταρισμό αλλά με καθαρές πολιτικές θέσεις, κατορθώσαμε κομμάτια που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΛΑΕ τοπικά, να δρούν μαζί μας. Να οργανώνει η τοπική ΚΕΕΡΦΑ μαζί με την Ένωση Γονέων εκδήλωση για ανοιχτά σύνορα και την κινητοποίηση στον Έβρο, ή το σωματείο των εργαζομένων του δήμου να συνεργάζεται στο Συντονισμό Ενάντια στα Μνημόνια.
 
Αντίστοιχα σε άλλους πυρήνες που δουλέψαμε  μαζί με κόσμο που επηρεάζεται από την αυτονομία ή τον ρεφορμισμό, για τους πρόσφυγες, τα πεντάμηνα κλπ κι αυτό σήμαινε και νέα μέλη στους πυρήνες”. 
 
Στο πώς αντιμετώπισαν την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου Βριλησσίων, αναφέρθηκε ο Ορέστης Η., από τον πυρήνα της περιοχής. “Αφενός κινητοποιήσαμε το δημοτικό σχήμα που συμμετέχουμε για να ανοίξει το ζήτημα σε όλη τη γειτονιά, αφετέρου μαζί με τους συντρόφους που δουλεύουν στο δήμο και το σωματείο, βαλθήκαμε να ξεσηκώσουμε τους εργαζόμενους του δήμου. Όταν έφτασε η ώρα της ψηφοφορίας στο δημ.συμβούλιο, με τη δική μας παρουσία και δεκάδων εργαζομένων του δήμου, καταφέραμε με μία ψήφο διαφορά, να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση. Τη νέα χρονιά πρέπει οι πυρήνες να 'βιδωθούν' στις γειτονιές.
 
Η εξωτερική παρέμβαση στους εργατικούς χώρους, με την εφημερίδα, να σημαίνει νέα μέλη και μεγαλύτερο ρίζωμα σε χώρους δουλειάς και γειτονιές”. 
 
Η Ρούλα Σ., επίσης από τον πυρήνα των Βριλησσίων κι εργαζόμενη στο δήμο συνέχισε σχετικά με άλλη μια μάχη που έδωσαν στο δήμο: “Είμαι πρόσφατα εκλεγμένη στο Δ.Σ του σωματείου και δίνουμε τη μάχη με τη στήριξη του πυρήνα μου και του Συντονισμού. Έχουμε συναδέλφους στην καθαριότητα που ήταν απλήρωτοι. Η ηγεσία του σωματείου πρότεινε να σταλεί έγγραφο στο δήμο που να ζητάει εξηγήσεις, να προειδοποιεί για κινητοποιήσεις κλπ. Από τη μεριά μας προτείναμε να εξαγγείλουμε επί τόπου ημερομηνία που αν δεν γίνουν οι πληρωμές να ξεκινήσει αποχή από την εργασία και κατάληψη. Πράγματι με την απειλή των σκουπιδιών χριστουγεννιάτικα στα Βριλήσσια, η διοίκηση αναγκάστηκε να πληρώσει τους συναδέλφους”.    
 
Στους δρόμους
Για την οργάνωση του κινήματος στα νοσοκομεία μίλησε ο Κώστας Κ. “Ήμασταν αυτοί που είχαμε ξεκάθαρη αντιμετώπιση της νέας περιόδου από την πρώτη μέρα που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι στην αμηχανία που διέτρεχε την αριστερά είπαμε ότι 'Αριστερά στην κυβέρνηση σημαίνει εργάτες στους δρόμους για να διεκδικούν' και συνεχίσαμε να οργανώνουμε τις απεργιακές μάχες στα νοσοκομεία κι όχι μόνο. Έτσι βγήκαν όλες οι κινητοποιήσεις από το Μάρτη μέχρι σήμερα, πετύχαμε πράγματα κι έκλεισε η χρονιά με 48ωρη απεργία στην Υγεία, απέναντι σε όλους τους γραφειοκράτες που ήθελαν να τη μαζέψουν. Έχουμε να πατήσουμε πάνω σε αυτή την εμπειρία και να συνεχίσουμε να δίνουμε τις μάχες κινηματικά και πολιτικά. Επόμενος σταθμός στα νοσοκομεία είναι η κινητοποίηση στον Έβρο κι έχουμε 20 μέρες να γεμίσουμε τα πούλμαν με εργαζόμενους από τα νοσοκομεία”.
 
Στην διακίνηση της Εργατικής Αλληλεγγύης στις γειτονιές της νότιας Αττικής αναφέρθηκε ο Τόλης Μ., από τον πυρήνα του Ζωγράφου, φέρνοντας μια σειρά εντυπωσιακά παραδείγματα. «Κανένας δεν γεννιέται επαναστάτης, αλλά γίνεται. Η συστηματική παρουσία μέσα και έξω από τους χώρους φέρνει τα προχωρήματα είτε μιλάμε για το Νοσοκομείο στο Γουδί, είτε για τους εργαζόμενους στο Συμβούλιο Ένταξης Μεταναστών ή για τον κόσμο της πλατείας στη Νέα Σμύρνη που την έχει κάνει σαν το Σύνταγμα». 
 
Ο Νεκτάριος Χ. από τον πυρήνα της Πάτρας έδωσε έμφαση στην οργάνωση των πυρήνων. “Θα ήταν λάθος να αντιμετωπίσουμε την πολιτική συζήτηση και την οργάνωση των μαχών σαν δύο διαφορετικά πράγματα. Δεν είναι άλλο το πολιτικό κι άλλο το κινηματικό. Η συζήτηση στους πυρήνες πρέπει να αναβαθμιστεί και για να ξεκαθαρίζονται τα χιλιάδες ζητήματα που θέτει η πολιτική περίοδος αλλά και για να τροφοδοτεί η εμπειρία της κινηματικής μας δράσης την πολιτική συζήτηση και το αντίθετο”.
 
“Είμαστε το κόμμα που δεν χρησιμοποιεί τις αναλύσεις του για να εξηγήσει τις ήττες της εργατικής τάξης αλλά για να οργανώσει τις νίκες της” είπε ο Μήτσος Α., από τον πυρήνα του Πειραιά και συνέχισε: “Με αυτή τη λογική οργανώνουμε τη μάχη στον ΟΛΠ ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, στα Καρφούρ ενάντια στις μειώσεις, στα πεντάμηνα ενάντια στις απολύσεις, στις τράπεζες για οργάνωση κόντρα στους συμβιβασμούς της ΟΤΟΕ κλπ. Ξέρουμε τη δύναμη του ΚΚΕ στους ναυτεργάτες, αλλά το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν που στήριζαν νυχθημερόν την 4ημερη απεργία των ναυτών. Έτσι έφτανε να γίνεται ολόκληρη ανταρσία και να μην μπορεί η γραφειοκρατία να σταματήσει την απεργία μέχρι την τέταρτη ημέρα. Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε. Με τον αγώνα των συντρόφων εργαζομένων μέσα στους χώρους και την απαραίτητη βοήθεια των τοπικών πυρήνων”.