ΣΕΚ
Αντίο στον Γ. Μανουσέλη

Έφυγε ξαφνικά σήμερα από τη ζωή ο αγαπητός μας σύντροφος και φίλος Γιώργος Μανουσέλης. Νεότατος και με πλούσια κοινωνική δράση.
 
Ενταγμένος στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας μέσα από τις γραμμές της επαναστατικής αριστεράς, από τα πρώτα του φοιτητικά χρόνια, στην Πάντειο, στη δεκαετία του ‘90.
 
Αγωνιστής της ζωής και της ανθρωπιάς. Ως προϊστάμενος της ΕΛΕΠΑΠ στα Χανιά αγωνίστηκε, μέχρι και την τελευταία μέρα, γι’ αυτούς που τον είχαν ανάγκη. Έτρεχε να καλύψει το κενό που η ανύπαρκτη κρατική μέριμνα στην Ελλάδα των μνημονίων αρνείται να καλύψει για τα παιδιά με αναπηρία.
 
Τον θυμόμαστε να δίνει το παρών στα μεγάλα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, στις οργισμένες διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, στις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές διαδηλώσεις, μέχρι και στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις του περασμένου Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου.
 
Η μνήμη του πάντα θα μας συντροφεύει, εκεί κάτω στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς και θα μας βρίσκει πιο αποφασισμένους για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. 
 
Οι πυρήνες του ΣΕΚ στα Χανιά αντί για στεφάνι στέλνουμε στη μνήμη του Γιώργου 125€ στην Εργατική Αλληλεγγύη.
 
Στη Μάγκυ και στο Σπύρο, σε όλους τους δικούς του ανθρώπους, τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.
 
Καλό ταξίδι σύντροφε!
Χανιά 28/12/2015

 

Ο θάνατος ενός συντρόφου και μάλιστα τόσο νέου, μόλις σαράντα πέντε χρονών και τόσο αναπάντεχα, δεν μπορεί να χωρέσει σε μια κομματική ανακοίνωση, ούτε σε ένα μικρό άρθρο. Η απώλεια του Γιώργου Μανουσέλη για την οργάνωση του ΣΕΚ στα Χανιά είναι μεγάλη. Η απώλεια του φίλου ακόμη μεγαλύτερη. Είναι από αυτά τα πράγματα που δεν μπορεί να τα χωρέσει ο νους όσος καιρός και να περάσει.

Ο Γιώργος ήταν ένας κοινωνικός αγωνιστής. Ως διευθυντής του τοπικού τμήματος της ΕΛΕΠΑΠ αφιέρωσε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής του στο φιλανθρωπικό έργο της και στα παιδιά με αναπηρία. Η χρηματοδότηση και η λειτουργία της ΕΛΕΠΑΠ οφείλονταν σχεδόν αποκλειστικά στην ακούραστη δουλειά του Γιώργου, που διαρκώς αναζητούσε πόρους και χορηγίες για τη λειτουργία της. Η τελευταία φορά που συνεργαστήκαμε ήταν πριν δεκαπέντε μέρες, σε μια παράσταση διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών, για τη μεταστέγαση του συστεγαζόμενου με την ΕΛΕΠΑΠ, 2ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου, όταν επισκεφτήκαμε τον αρμόδιο αντιδήμαρχο. Η κοινωνική δράση του διαπερνούσε τις διαχωριστικές γραμμές της πολιτικής και τον έκανε αγαπητό σε μεγάλο φάσμα της κοινωνικής ζωής.

Ταυτόχρονα παράμεινε σταθερός στις απόψεις του και στην ένταξη του στην επαναστατική αριστερά. Οργανωμένος στην ΟΣΕ από τα φοιτητικά χρόνια και αργότερα στο ΣΕΚ, μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη στιγμή της ίδρυσής της. Ανατρέχοντας πίσω στο χειμώνα του2002 θυμάμαι όταν μαζί στήσαμε τις πρώτες δράσεις της «Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο» τον καιρό της δεύτερης ιμπεριαλιστικής εκστρατείας στο Ιράκ και τις πρώτες παρουσίες της στα ογκώδη αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Σε εκείνα τα πρώτα μικρά νυχτερινά μαζέματα σε μια πανσιόν της παλιάς πόλης γεννήθηκε και ο πρώτος πυρήνας του ΣΕΚ στα Χανιά. Ο Γιώργος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που επανένταξε τον εαυτό του σε αυτή την προσπάθεια. Οι υποχρεώσεις του στη δουλειά, η αναζήτηση πολλές φορές επιπλέον εισοδήματος, αλλά και η ανατροφή του εννιάχρονου παιδιού του, δεν του άφηναν πολλά περιθώρια χρόνου. Ήταν όμως παρών όπου του το ζητούσες. Ήταν από τους ανθρώπους που με το κουπόνι της Εργατικής Αλληλεγγύης μάζευε χρήματα για την τελευταία οικονομική εξόρμηση της εφημερίδας του.

Έφυγες προκαλώντας θόρυβο, όπως και η μουσική που σου άρεσε. Αναπαύσου χωρίς το στρεσάρισμα της καθημερινότητας που σε λύγισε. Θα μας συντροφεύεις αγαπημένε φίλε στις διαδηλώσεις άλλα και σ’ ένα ποτήρι μπύρα παρέα με τους Motorhead, τους Ramones, τους Paradise Lost και τους Pearl Jam.

 Σεραφείμ Ρίζος