Διεθνή

Έρχομαι από μια χώρα, την Βρετανία, που ξαφνικά άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα. Ξαφνικά όλοι μιλάνε για το Brexit. Στις 23 Ιούνη η Βρετανία θα ψηφίσει για το αν θέλει να παραμείνει στην ΕΕ. Το Brexit είναι το νόθο παιδί του Grexit. Γιατί, χωρίς αμφιβολία, η αντιπαράθεση που εκτυλίσσεται σήμερα στην Βρετανία, είναι προϊόν της κρίσης της ΕΕ. Αυτή με την σειρά της, είναι προϊόν της ευρύτερης κρίσης του καπιταλισμού. 

 

Όμως, στην Βρετανία, η κρίση στην ΕΕ εκφράζεται μέσα από την κρίση που συνταράσσει το κυβερνητικό κόμμα των Συντηρητικών. Πρόκειται για ένα ακραία νεοφιλελεύθερο κόμμα, το κόμμα της Θάτσερ. Όμως, είναι βαθιά διχασμένο όσον αφορά την ΕΕ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Κάμερον, ο πρωθυπουργός, αποφάσισε να οργανώσει το δημοψήφισμα με το ερώτημα της παραμονής στην ΕΕ. Ήταν αποτέλεσμα της πίεσης της πιο δεξιάς πτέρυγας του κόμματός του, και από το ακόμα πιο δεξιό UKIP. 

 

Η δεξιά πτέρυγα των Συντηρητικών απεχθάνεται την ΕΕ αλλά είναι επίσης τρομοκρατημένη από το UKIP γιατί κερδίζει ψήφους εις βάρος της. Το UKIP είναι το τρίτο κόμμα σε εκλογικά ποσοστά αυτή τη στιγμή στην Βρετανία και η άνοδός του είναι έκφραση της γενικότερης κρίσης των κατεστημένων καπιταλιστικών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η κρίση στο χώρο της δεξιάς εκφράζεται με την άνοδο κομμάτων όπως το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία ή το AfD στην Γερμανία. 

 

Η δεξιά πτέρυγα των Συντηρητικών και το UKIP αντιτίθενται στην ΕΕ με βάση μια αντιδραστική, εθνικιστική και ρατσιστική πλατφόρμα. Εμπνέονται από την αντιδραστική φαντασιοκοπία ότι με κάποιο τρόπο η Βρετανία μπορεί να επανακτήσει το αυτοκρατορικό της μεγαλείο έξω από την ΕΕ. 

 

Όμως, η άρχουσα τάξη της Βρετανίας είναι αναφανδόν ενάντια στο Brexit. Και σ’ αυτό το ζήτημα έχει την ολόψυχη υποστήριξη των αρχουσών τάξεων διεθνώς. Το ΔΝΤ τάσσεται κατά του Brexit. Το ΝΑΤΟ είναι ενάντια στο Brexit. Ο Μπάρακ Ομπάμα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, έχει ταχθεί ενάντια στο Brexit. Αυτή η στάση αντανακλά το γεγονός ότι η ΕΕ αποτελεί ένα από τα κυριότερα σχέδια του δυτικού ιμπεριαλισμού από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. 

 

Από τη δεκαετία του 1940 οι ΗΠΑ στηρίζουν την ευρωπαϊκή ενοποίηση ώστε να διαθέτουν ένα σταθερό και ευημερών μικρότερο συνεταίρο στη διαχείριση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Επίσης, από την σκοπιά του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, η ΕΕ είναι το μέσο με το οποίο επιδιώκουν την ικανοποίηση των συμφερόντων τους σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό ισχύει για την Γαλλία και την Γερμανία αλλά επίσης και για την Βρετανία. 

 

Ο Κάμερον διαπραγματεύτηκε με την ΕΕ μια συμφωνία, η οποία θα διατηρήσει το Σίτι του Λονδίνου σαν την πραγματική χρηματοπιστωτική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Παρόλο που η Βρετανία βρίσκεται εκτός ευρωζώνης, οι περισσότερες χρηματοπιστωτικές δοσοληψίες της Ευρώπης πραγματοποιούνται στο Σίτι του Λονδίνου.  

 

Είναι ένας πολύ ωφέλιμος διακανονισμός για τον βρετανικό καπιταλισμό. Αλλά επίσης και από την σκοπιά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Επειδή η Βρετανία είναι ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Ο Ομπάμα κατέστησε σαφές ότι θέλει αυτό τον σύμμαχο στις Συνόδους Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της ατλαντικής συμμαχίας. Έτσι τα βασικά κέντρα του παγκόσμιου καπιταλισμού παρεμβαίνουν ενεργά ενάντια στο Brexit. 

 

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, διάφορες δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Βρετανία ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια καμπάνια υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ. Όμως, δεν παλεύουμε για το Brexit, αλλά για το Lexit, μια Αριστερή Έξοδο από την Ε.Ε. 

 

Παλεύουμε για το Lexit εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ. Παλεύουμε ενάντια στην ΕΕ γι’ αυτά που έχει κάνει σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Είμαστε ενάντια στην ΕΕ γιατί αυτός ο υποτιθέμενος «διεθνιστικός» οργανισμός πνίγει πρόσφυγες και μετανάστες στην Μεσόγειο. Παλεύουμε για το Lexit από διεθνιστική και αντικαπιταλιστική σκοπιά. Δεν θέλουμε μια «παλιά καλή Αγγλία» απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Θέλουμε την έξοδο της Βρετανίας σαν εργαλείο για τη διάλυση της ΕΕ. 

 

Η ΕΕ έχει αποδείξει τον αντιδραστικό της χαρακτήρα πέραν πάσης αμφιβολίας στα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε υπέρ των διεθνιστικών λύσεων. Όμως, αυτές οι διεθνιστικές λύσεις μπορούν να επιτευχθούν με τη διάλυση της ΕΕ, γιατί αποτελεί εμπόδιο για την υλοποίησή τους. 

 

Είμαστε με το Lexit γιατί είναι και εργαλείο στην πάλη ενάντια στη «δικιά μας» κυβέρνηση. Υπάρχουν απόψεις στην βρετανική Αριστερά που υποστηρίζουν ότι πρέπει να παραμείνουμε στην ΕΕ γιατί το δημοψήφισμα δυναμώνει δεξιές και αντιδραστικές δυνάμεις. Όμως, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Κάθε μέρα, η αντιπαράθεση που έχει πυροδοτήσει το δημοψήφισμα εξασθενίζει την κυβέρνηση. 

Ο Κάμερον και οι υποστηρικτές του συγκρούονται με τους υπουργούς τους που υποστηρίζουν το Brexit. Καθημερινά, ηγετικά στελέχη των Συντηρητικών αλληλοκατηγορούνται με όλο και πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς. Η κυβέρνηση έχει αναγκαστεί να υποχωρεί στο ένα θέμα μετά το άλλο εξαιτίας της δεξιάς εσωκομματικής αντιπολίτευσης. 

 

Αν στο δημοψήφισμα πλειοψηφήσει η έξοδος από την ΕΕ, τότε ο Κάμερον και ο βασικός του σύμμαχος ο Όσμπορν, ο υπουργός Οικονομικών, θα είναι τελειωμένοι. Είμαστε μάρτυρες μιας κατάρρευσης του κυβερνητικού κόμματος που πυροδοτεί ο καυγάς για το Brexit. Η αριστερή καμπάνια στο δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ είναι ένας τρόπος αποδυνάμωσης της αντιδραστικής κυβέρνησής «μας», της κυβέρνησης που εφαρμόζει τη λιτότητα στην Βρετανία. 

 

Δυστυχώς, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ο νέος αριστερός ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, εξαναγκάστηκε από τη δεξιά πτέρυγα του δικού του κόμματος να ταχθεί υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Μ’ αυτόν τον τρόπο το Εργατικό Κόμμα στηρίζει την κυβέρνηση των Συντηρητικών. Παρ’ όλα αυτά, έστω κι αν το Εργατικό Κόμμα δεν αρπάζει αυτή την ευκαιρία, θα το κάνει η ριζοσπαστική Αριστερά. 

 

Η καμπάνια για το Lexit συσπειρώνει διαφορετικά πολιτικά κόμμα της Αριστεράς και ένα σημαντικό συνδικάτο. Θα εξασφαλίσουμε ότι στο δημοψήφισμα θα ακουστεί μια ταξική, διεθνιστική φωνή ενάντια στην ΕΕ. Είναι η δική μας συνεισφορά στον πανευρωπαϊκό αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, τη λιτότητα και την ίδια την ΕΕ.