Αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα
Έκαναν τους πρόσφυγες περήφανους

Πρόσφυγες της Δράμας αγκαλιά με την Άννα Κορακάκη

Τεράστια συγκίνηση προκάλεσε η φωτογραφία της Άννας Κορακάκη, δίπλα στους πρόσφυγες που έτρεξαν μαζί με εκατοντάδες φίλους και γνωστούς να την υποδεχτούν στη Δράμα, όταν έφτασε έχοντας κερδίσει δύο μετάλλια στη σκοποβολή στους Ολυμπιακούς του Ρίο.  
 
Η ίδια ζήτησε στην υποδοχή να μην παρευρεθεί κανένας πολιτικός παρά μόνο οι άνθρωποι που τη στήριξαν, καταγγέλλοντας έτσι την παντελή αδιαφορία και την ανυπαρξία οποιασδήποτε κρατικής στήριξης. Η Άννα προπονούνταν σε ένα αυτοσχέδιο σκοπευτήριο που έφτιαξε ο πατέρας της το οποίο μάλιστα είχε γκρεμίσει ο δήμος Δράμας. 
 
Η φωτογραφία της αγκαλιά με ένα προσφυγόπουλο αμέσως μετά την επιστροφή της από τη Βραζιλία, συμβολίζει αυτό που αισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στην Ελλάδα, ότι η αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες είναι πολύ πιο δυνατή από τα ψέματα του ρατσισμού και του εθνικισμού που καλλιεργούν οι από πάνω.
 
Για τον ίδιο λόγο συγκλόνισε όλο τον πλανήτη  η 18χρονη Σύρια πρόσφυγας  Γιούσρα Μαρντίνι που κατάφερε να προκριθεί πρώτη στα 100 μέτρα προκριματικών πεταλούδας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Η Γιούσρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δαμασκό κι εκεί έκανε τα πρώτα της «βήματα» στην κολύμβηση, μέχρι που έγινε επαγγελματίας κι υποστηριζόταν από την Ολυμπιακή Επιτροπή της Συρίας. 
 
Η Γιούσρα και η αδερφή της, Σάρα, εγκατέλειψαν τη Συρία, κι αφού πέρασαν από το Λίβανο και την Τουρκία, προσπάθησαν να φτάσουν στην Ελλάδα. Οι δύο αδερφές βρέθηκαν σε μία βάρκα, όπου συνολικά υπήρχαν 20 άτομα, τα οποία  σώθηκαν όταν η Γιούσρα και η Σάρα, μαζί με άλλους δύο κολυμβητές, πήδηξαν στη θάλασσα και κρατώντας τη βάρκα, κολύμπησαν για τρεις ώρες μέχρι να φτάσουν στη Λέσβο. Μετά οι δύο αδερφές πέρασαν από τη Μακεδονία, τη Σερβία, την Ουγγαρία και την Αυστρία, πριν φτάσουν στον τελικό τους προορισμό, τη Γερμανία. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως μέλος της Ολυμπιακής ομάδας των προσφύγων.
 
Κανονικοί άνθρωποι
Σε Συνέντευξη Τύπου που είχε γίνει, όταν παρουσιάστηκε από την Ομάδα των Προσφύγων, είχε αναφέρει: «Θέλω ο καθένας να σκέφτεται πως οι πρόσφυγες είναι κανονικοί άνθρωποι, που είχαν πατρίδες και τις έχασαν, όχι επειδή ήθελαν οι ίδιοι να το «σκάσουν» και να είναι πρόσφυγες, αλλά επειδή είχαν όνειρα για τη ζωή τους. Όλα έχουν να κάνουν με την προσπάθεια για μια νέα και καλύτερη ζωή, και με την είσοδό μας στο στάδιο θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους πάντες να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Θέλω να κάνω όλους τους πρόσφυγες περήφανους. Αυτό θα αποδείκνυε πως, παρά το δύσκολο ταξίδι μας, μπορούμε να πετύχουμε κάτι». 
 
Τα δύο κορίτσια μας θύμισαν για άλλη μία φορά ότι η αλληλεγγύη απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε όλη την Ευρώπη, μπορεί να νικήσει, γκρεμίζοντας φράχτες, στρατόπεδα  και το δηλητήριο του ρατσισμού.