Η Αριστερά
Στερνό Αντίο στον Χρίστο Μπίστη

Πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε τη Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών τον Χρίστο Μπίστη, ιδρυτικό μέλος του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος Ελλάδας (ΕΚΚΕ) και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με μεγάλη διαδρομή στο κίνημα.

Η θλίψη από τον ξαφνικό θάνατο του συντρόφου την περασμένη Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη ήταν έκδηλη. Το τελευταίο αντίο είπαν, όχι μόνο οι νεότεροι σύντροφοι και συντρόφισσές του από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και παλιότεροι σύντροφοί του από την περιόδο της χούντας, της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της Μεταπολίτευσης. Επίσης άνθρωποι από όλο το φάσμα του κινήματος και της Αριστεράς. Ανάμεσά τους αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με τον Σήφη Κωτσαντή, της ΛΑΕ με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον Παναγιώτη Σωτήρη και το Δημήτρη Σαραφιανό, Τούρκοι και Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες και πολλοί άλλοι, όπως ο Γιάννης Σερίφης, ο Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος, η Δέσποινα Μαρίνου, ο Φαίδωνας Γεωργίτσης, η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο Νίκος Μανιός.

Το παρών έδωσαν επίσης, κατευθείαν από το Εφετείο Αθηνών, οι τρεις δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Τάκης Ζώτος, Θανάσης Καμπαγιάννης και Κώστας Παπαδάκης, αφού μετά από κοινό τους αίτημα για να παρευρεθούν στην κηδεία, η έδρα του δικαστηρίου αποφάσισε να διακόψει νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα.
 
Καθ'όλη τη διάρκεια της πολιτικής κηδείας ακούγονταν επαναστατικά τραγούδια ενώ οι κόκκινες σημαίες του ΕΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέτιαν φόρο τιμής. Πρώτος τον αποχαιρέτησε ο ανιψιός του Αλέξανδρος Μπίστης και ακολούθησε η Αντωνία Βαφειάδου από το ΕΚΚΕ. Στη συνέχεια σύντομες, συγκινητικές για όλους τους παριστάμενους, ομιλίες έκαναν η Γαρυφαλλιά Καπετανάκη, ο Άγγελος Χάγιος από το ΝΑΡ, ο Πάνος Γκαργκάνας από το ΣΕΚ, ο Γιάννης Φελέκης από την ΟΚΔΕ Σπάρτακος, η Άννα Φιλίνη που ήταν μαζί με τον Χρίστο στην ηγεσία του ΕΚΚΕ όταν ιδρύθηκε, ο Γρηγόρης Δαφνής από το ΕΕΚ, ο Σωφρόνης Παπαδόπουλος από την ΟΚΔΕ, ο Γρηγόρης Αδαμόπουλος από το Μ-Λ ΚΚΕ και ο Κώστας Μπεκιάρης από το ΚΚΕ(μ-λ). Αυθόρμητη ήταν η ομιλία της Ιωάννας, της νοικάρισσας του Χρίστου Μπίστη, που, περιγράφοντας την εμπειρία της από τη γνωριμία μαζί του, ανέδειξε πώς ο σύντροφος εφάρμοζε τις κομμουνιστικές αρχές του στην καθημερινή, προσωπική του ζωή.
 
Με ένα δυνατό χειροκρότημα και το σύνθημα “Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο κομμουνισμός” ξεκίνησε η πομπή που συνόδευσε το Χ. Μπίστη στην τελευταία του κατοικία, ενώ εκεί, όλοι μαζί οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές του τραγούδησαν τη Διεθνή.
 

 

“Μαζί στο δρόμο της επανάστασης”

 
Στεκόμαστε εδώ φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, για να αποχαιρετήσουμε το Χρίστο. Να τον αποχαιρετίσουμε με θλίψη και βαριά καρδιά για την απώλεια αλλά και με υπερηφάνεια γιατί αποχαιρετούμε έναν σύντροφο που στάθηκε πρωτοπόρος στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της επαναστατικής αριστεράς που έχει ανάγκη το εργατικό κίνημα.
 
Θα λεγε κανείς ότι αυτός ο τίτλος του ανήκει αυτονόητα. Ήταν ένας σύντροφος που ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη μιας οργάνωσης που ονομάστηκε Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας. Αλλά να σταθούμε λίγο σε αυτό το αυτονόητο. Δεν είναι τόσο απλό σύντροφοι και συντρόφισσες. Είναι μεγαλείο. Όταν ο Χρίστος και οι σύντροφοί του ιδρύανε το ΕΚΚΕ το 1970, η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μόλις τρία χρόνια μακριά. Αλλά ποιος το 'ξερε τότε; Ποιός το πίστευε αυτό. Δεν ήταν η κυρίαρχη άποψη που υπήρχε μέσα στον κόσμο ούτε μέσα στην Αριστερά. Για πάρα πολλούς ήταν μια στιγμή υποχώρησης, που τον κόσμο τον είχε κερδίσει η μπάλα, το ποδόσφαιρο, το Γουέμπλεϊ. Κόντρα σε αυτά, στάθηκε, επαναστάτης, πρωτοπόρος. Αυτό ήταν το νόημα της συγκεκριμένης ενέργειας και πρωτοβουλίας σε εκείνη τη στιγμή.
 
Δεν ήταν εύκολο. Η γενιά που πολιτικοποιήθηκε στις μάχες στα τέλη της δεκαετίας του '50 και στη δεκαετία του '60 γνώρισε υπέροχες στιγμές που της έδωσαν ώθηση και έμπνευση, αλλά γνώρισε και την ήττα, τη χούντα το '67. Κι από εκεί χωρίσανε δρόμοι, πολώθηκαν ζητήματα και ο Χρίστος ήταν μπροστά. Όχι απλά να κρατήσει τη σημαία ψηλά αλλά να δείξει ότι μπορούμε να βαδίσουμε έναν άλλο δρόμο, το δρόμο της επανάστασης. Το Πολυτεχνείο ήταν μια τεράστια δικαίωση για τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έκαναν εκείνα τα βήματα. Και μας άφησε μια κληρονομιά, είναι η βάση πάνω στην οποία ενωθήκαμε ξανά και ξανά πέρα από διαφωνίες, διαμάχες, διασπάσεις, συγκρούσεις. Γιατί εκεί είχε μπει ένα θεμέλιο. Αυτός είναι ο Χρίστος, ένα από τα θεμέλια της προσπάθειας που κάνουμε όλες και όλοι μας.
 
Και το 'χουμε ανάγκη σήμερα ξανά. Δεν είναι χούντα, αλλά η απογοήτευση από μια κυβέρνηση της αριστεράς που έχει γίνει μνημονιακότερη των μνημονιακών κάνει πάρα πολύ κόσμο να σκέφτεται ότι γυρίσαμε πίσω, πότε ξανά θα σηκώσουμε κεφάλι, πότε ξανά θα μπορούμε να μιλάμε για επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα; Ε, ας θυμηθούμε την κληρονομιά του Χρίστου. Το 'κανε το '70 και σε τρία χρόνια είχαμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Αυτό είναι το μήνυμά του και πρέπει να το κρατήσουμε, πολύτιμο για όλους και για όλες, ανεξάρτητα από ποια αφετηρία ξεκινάει ο καθένας. Με αυτές τις σκέψεις αποχαιρετούμε το σύντροφο αλλά ταυτόχρονα τον κρατάμε μαζί μας στην καρδιά μας, στο νου μας, στην κοινή προσπάθεια που κάνουμε. Αντίο σύντροφε Χρίστο, δε θα σε χάσουμε ποτέ.
 
Πάνος Γκαργκάνας
 

 
Aπό τη στιγμή που έγινε γνωστός ο θάνατος του συντρόφου Χρίστου Μπίστη, δεκάδες είναι οι ανακοινώσεις, τα κείμενα, τα δημοσιεύματα και τα βίντεο που αποτίουν όλες αυτές τις μέρες φόρο τιμής στον αγωνιστή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
 
Οι σύντροφοί του στο ΕΚΚΕ δημοσίευσαν ένα αναλυτικό βιογραφικό κείμενο “Ποιος ήταν ο σ. Χρίστος” με όλη την αγωνιστική πορεία και πλούσια δράση του ήδη από τη δεκαετία του '60 (μπορείτε να το βρείτε εδώ )
 
“Ο σ/φος Χρίστος υπήρξε για όλους μας υπόδειγμα κομμουνιστή επαναστάτη: ευγενής, ανιδιοτελής, συνεπής μέχρι το τέλος στην κυριολεξία κατάφερε να κερδίσει θαυμασμό και σεβασμό από φίλους κι εχθρούς. Έδωσε το παρών στην αντιδικτατορική πάλη, όπου διώχθηκε και φυλακίστηκε και στους αγώνες της μεταπολίτευσης. Αισιόδοξος πάντα και με πίστη στη δύναμη της εργατικής τάξης και του λαού αφιέρωσε τη ζωή του στην ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρας μας. Συμμετείχε σε όλα τα μετωπικά σχήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από το 1989 και μετά (Αριστερή Πρωτοβουλία, Μαχόμενη Αριστερά, ΜΕΡΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Ήταν πολέμιος του εφησυχασμού, ανεκτικός στην άλλη άποψη, παθιασμένος εραστής των κομμουνιστικών ιδανικών και της επανάστασης”, ανέφερε η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ολόκληρη εδώ ).
 
“Αποχαιρετώντας τον παλιό σύντροφο Χρίστο Μπίστη” ήταν το άρθρο της Άννας Φιλίννη που δημοσίευσε η Εφημερίδα των Συντακτών την Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη (διαβάστε το εδώ ).
 
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα θύμισε τη συνέντευξη που είχε δώσει στην Εργατική Αλληλεγγύη στα 40 χρόνια από τις 21 Απρίλη του 1975 ( διαβάστε τη εδώ ).
 
Ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναδεικνύοντας την καλλιτεχνική πλευρά του που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή, θύμισαν το συγκλονιστικό βίντεο στο οποίο ο Χ. Μπίστης απαγγέλει το “Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει” του Μπέρτολτ Μπρέχτ (δείτε το εδώ)