Η Αριστερά
Εκδηλώσεις 1956-2016 Ένας κόσμος σε αναβρασμό: Η Αθήνα έκανε την αρχή

ΑΣΟΕΕ 30 Οκτώβρη

Έξι συζητήσεις περιλάμβανε το μονοήμερο της Αθήνας για το 1956. Στη συζήτηση με θέμα «ένας κόσμος σε αναβρασμό» ο Πάνος Γκαργκάνας έδωσε συνοπτικά το παγκόσμιο περίγραμμα της εποχής: Το Κίνημα των Μαύρων και της νεολαίας στις ΗΠΑ, η ήττα Βρετανίας-Γαλλίας στο Σουέζ, τα ρώσικα τανκς ενάντια στους εργάτες στη Βουδαπέστη, το τέλος της αποικιοκρατίας από την Αφρική ως την Ινδοκίνα, οι γυναίκες στους δρόμους της Νότιας Αφρικής, οι Αλγερινοί στους δρόμους της Γαλλίας, το αντιπολεμικό κίνημα στους δρόμους του Λονδίνου.

Στη συζήτηση για το Σουέζ, ο Κώστας Βλασσόπουλος τόνισε ότι «είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη για την Αριστερά που θέλει να συγκρουστεί με τον ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του σε όλη τη Μέση Ανατολή». «Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διάλυση των αποικιακών αυτοκρατοριών» ώστε χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1978 «προκειμένου οι Αμερικάνοι να ξαναποκτήσουν τον έλεγχο στην Αίγυπτο».

Ο Λέανδρος Μπόλαρης, παρουσιάζοντας μια σειρά από ντοκουμέντα και πηγές της εποχής, έδωσε την εικόνα μιας γνήσιας εργατικής επανάστασης στην Ουγγαρία του 1956 σε αντίθεση με όλες τις διαστρεβλώσεις, δεξιές και σταλινικές, που εξυπηρετώντας διαφορετικές σκοπιμότητες έτρεχαν να τις υιοθετήσουν ή να τις καταγγείλουν αντίστοιχα. Μεγάλο μέρος της εισήγησης αφορούσε την γενική απεργία και την οργάνωση της εργατικής τάξης μέσα από εργατικά συμβούλια στην παράδοση της Οκτωβριανής Επανάστασης. 

Στη συζήτηση με θέμα «υπαρκτός σοσιαλισμός ή κρατικός καπιταλισμός» ο Κώστας Πίττας εξήγησε ότι «η δυναμική της κρίσης και της εξέγερσης στο ανατολικό μπλοκ το 1956 πήγαζε από την ταξική φύση αυτών των κοινωνιών. Ήταν κρατικοί καπιταλισμοί και όχι σοσιαλιστικές κοινωνίες» που χτίστηκαν κατ’ εικόνα και ομοίωση του κρατικού καπιταλισμού που είχε επικρατήσει στην ίδια την ΕΣΣΔ από τα τέλη της δεκαετίας του ’20 επιφέροντας το τελικό χτύπημα στις κατακτήσεις της ρώσικης επανάστασης. 

Στον «ιμπεριαλισμό σήμερα» αναφέρθηκε στην εισήγησή του ο Σωτήρης Κοντογιάννης. «Ένας αιώνας κλείνει φέτος από τότε που ο Λένιν έγραψε το βιβλίο του Ιμπεριαλισμός, το Ανώτατο Στάδιο του Καπιταλισμού και η ανάλυσή του παραμένει επίκαιρη τόνισε. Στη συνέχεια ανέλυσε τη σημερινή κρίση του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και την όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις υπερδυνάμεις στη Μέση Ανατολή και στη Σινική Θάλασσα, ανταγωνισμούς στους οποίους εμπλέκονται δυναμικά και οι τοπικοί υπο-ιμπεριαλισμοί.

Το βασικό μέρος της εισήγησης της Μαρίας Στύλλου, με θέμα «Αριστερά, 60 χρόνια αγώνες» μπορείτε να διαβάσετε στη διπλανή σελίδα. 

 


 

 

«Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι»

Mε  επιτυχία ξεκίνησαν την Κυριακή 30 Οκτώβρη στην Αθήνα οι εκδηλώσεις που οργανώνει το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω σε μια σειρά από πόλεις σε όλη τη χώρα με θέμα «1956-2016 ένας κόσμος σε αναβρασμό». Ακολουθούν οι εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά, το Ηράκλειο, την Ξάνθη, την Πάτρα, τα Γιάννενα και το Βόλο. Το πρόγραμμα και τις ημερομηνίες για όλες τις πόλεις μπορείτε να βρείτε στη διπλανή στήλη.

Πλούσια σε συμμετοχή, διάλογο και ερωτήματα ήταν και οι έξι συζητήσεις που έγιναν στα πλαίσια του μονοήμερου στην Αθήνα. Στην τελευταία συζήτηση αγωνιστές από όλες τις γενιές μετέφεραν την εμπειρία τους από τους αγώνες του τότε και του σήμερα.

«Η ανάπτυξη εκείνου του κινήματος μας επιτρέπει να έχουμε αισιοδοξία για την κατάσταση σήμερα. Από το 1956-58 μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’70 είναι μια περίοδος συνειδητοποίησης του κινήματος. Όταν λέμε για τον Μάη του ’68 είναι αυτή η τεράστια πορεία της δημιουργίας ενός επαναστατικού υποκειμένου» είπε ανάμεσα σε άλλα στην τοποθέτησή του ο πανεπιστημιακός Μάκης Καβουριάρης. «Δεν έγινε μόνο στη Γαλλία, εκεί ήταν το πιο εμβληματικό. Στις ΗΠΑ ενάντια στις διακρίσεις και τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Η Κουβανέζικη επανάσταση, ο περίπλους του Τσε, η πολιτιστική επανάσταση στην Κίνα. Τα δικαιώματα των γυναικών, η ισότητα των φύλων. Στις ανατολικές χώρες, μιλήσαμε σήμερα για την Βουδαπέστη, για Πράγα, για Βαρσοβία. Σε ανατολή και δύση ζήσαμε συγκλονιστικά πράγματα». 

«Ένα συμπέρασμα που βγάζουμε από το 1956 είναι ότι όταν η εργατική τάξη κινείται είναι ικανή να φέρει αλλαγές, να περνάει συμπληγάδες» τόνισε στην τοποθέτησή του ο Χρίστος Αργύρης, μέλος ΔΣ στο Σωματείο του νοσοκομείου Γεννηματά.  «Αλλά 60 χρόνια μετά χρειάζεται να είμαστε και πολύ καθαροί για τι σοσιαλισμό παλεύουμε, ούτε αναπολώντας τα σταλινικά φαντάσματα του κρατικού καπιταλισμού, ούτε αναμασώντας τις ρεφορμιστικές αυταπάτες. Αν είμαστε ξεκάθαροι μπορούμε να είμαστε και ενωτικοί με όλο τον κόσμο που παλεύει.   

«Το ότι συζητάμε σήμερα αυτά τα θέματα μας βοηθάει γιατί μας μεταφέρει τη συλλογική μνήμη της τάξης μας, ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα» τόνισε η Ιλιρίντα Μουσαράι, φοιτήτρια Νομικής. «Είπε η Μαρία Στύλλου ότι το 1956 κάνανε καταλήψεις στη Νομική για το θέμα των διδάκτρων. Εξήντα χρόνια μετά, είδαμε καταλήψεις σε όλη τη ΝΟΠΕ για τα δίδακτρα».

«Γεννήθηκα λίγο πριν το 1956. Αν φτάσαμε σήμερα, οι περισσότεροι εδώ μέσα, σε ένα χώρο της επαναστατικής αριστεράς να είναι νέα παιδιά, δεν είναι λίγο πράγμα» τόνισε ο Αλέξανδρος Μαρτζούκος, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. «Την επαναστατική αριστερά την κυνηγούσαν πάντα. Τώρα δεν απολογούμαστε εμείς, απολογούνται αυτοί».