Εργατικό κίνημα
Συνδιάσκεψη ΠΑΜΕ

Το Σαββατοκύριακο 19 και 20 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε η Συνδιάσκεψη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ήταν η 4η Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ στα 17 χρόνια παρουσίας του (ιδρύθηκε το 1999) με την προηγούμενη να έχει πραγματοποιηθεί 9 χρόνια πίσω, το Μάρτη του 2007. Πάνω από 1.200 ήταν οι σύνεδροι και οι παρατηρητές από 530 σωματεία, συνδικάτα, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, επιτροπές αγώνα και συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στο ΠΑΜΕ. 

Την κεντρική εισήγηση εκ μέρους της απερχόμενης Εκτελεστικής Γραμματείας παρουσίασε ο Γιώργος Πέρρος. “Χρειάζεται να δυναμώσουμε ακόμα περισσότερο τους αγώνες μας ενάντια στα νέα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση αυτές τις μέρες”, τόνισε ο Γ. Πέρρος ο οποίος στάθηκε στις κεντρικές μάχες της προηγούμενης περιόδου. Μίλησε και για την μάχη ενάντια στους φασίστες, έκανε αναφορά στη δίκη της ΧΑ, ενώ επισήμανε την σημασία της εμπλοκής των οργανώσεων της εργατικής τάξης στο πλευρό των προσφύγων. 

Όμως, δεν μίλησε καθόλου για την παρουσία άλλων δυνάμεων της Αριστεράς τόσο στις πολιτικές μάχες των προηγούμενων 15 ετών, όσο και στις αντιμνημονιακές μάχες και απεργιακές κινητοποιήσεις της τελευταίας 7ετίας, ενώ για άλλη μια φορά τοποθέτησε χωρίς καμιά πραγματική εξήγηση την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις “τυχοδιωκτικές δυνάμεις”. Ωστόσο κάνοντας ειδική μνεία για την κοινή κινητοποίηση ενάντια στην κατάργηση των ΣΣΕ που πραγματοποιήθηκε στις 17 Οκτώβρη, αναγκάστηκε να αποδεχτεί πως ο δρόμος του κοινού αγώνα είναι μονόδρομος.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η παρατήρηση πως χρειάζεται “αλλαγή του συσχετισμού ιδιαίτερα στους στρατηγικούς κλάδους, στη βιομηχανία, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις μεταφορές, τα λιμάνια, τις τράπεζες”, ενώ λίγο αργότερα αναρωτήθηκε “Να σκεφτούμε μόνο, κυβέρνηση κι εργοδοσία θα συναντούσαν τις ίδιες δυσκολίες, θα ήταν τόσο εύκολο να περνάει η επίθεση στα δικαιώματά μας αν υπήρχε καθολική συμμετοχή αυτών των κλάδων σε γενική απεργία; Δηλαδή με καθολική συμμετοχή της ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πετρέλαια, τραπεζών, μεταφορών θα υπήρχε το ίδιο αποτέλεσμα του αγώνα;”.

Στα πιο δυνατά κομμάτια της εργατικής τάξης πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί με ενότητα στη δράση από όλα τα κομμάτια της Αριστεράς, χωρίς σεχταρισμούς και αντισυντροφικές τοποθετήσεις.