Εργατικό κίνημα
36ο Συνέδριο ΑΔΕΔΥ: Εμπρός για κλιμάκωση

Το 36ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, που ξεκίνησε την Τρίτη 29/11, είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Γίνεται σε μια περίοδο που κλιμακώνονται οι επιθέσεις από τη μεριά της κυβέρνησης και οι απαιτήσεις του κουαρτέτου αφορούν όλη την κοινωνία, μαζί και τους δημόσιους υπαλλήλους.

Για το Δημόσιο συγκεκριμένα, μόλις κατατέθηκε και πέρασε ο νόμος για την κινητικότητα: μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε αναγκαστικές μετακινήσεις και να ρίξει στις πλάτες των εργαζόμενων τα προβλήματα από τις περικοπές και τη διάλυση των υπηρεσιών που ετοιμάζονται και τις τεράστιες ελλείψεις που ήδη υπάρχουν. 

Υπάρχει ανάγκη για προσλήψεις σε σχολεία, νοσοκομεία, δήμους, ακόμη και σε υπουργεία και κεντρική διοίκηση. Η προοπτική του συνεδρίου είναι όχι μόνο να αντισταθεί, αλλά να βγει επιθετικά και να βάλει το ζήτημα των προσλήψεων, αίτημα και των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Νικηφόρες μάχες, όπως αυτή για την αξιολόγηση που πέταξε τον ψηφισμένο νόμο στα σκουπίδια, έδειξαν τη δυναμική του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος. 

Το Συνέδριο διεξάγεται ανάμεσα στην πανεργατική στις 8 Δεκέμβρη και στην απεργία της 24ης Νοέμβρη που έδειξε το πόσο μπορεί να προχωρήσει μια απεργία όταν τα πράγματα κινούνται από τα κάτω. Χτίζοντας ένα τέτοιο κίνημα από τα κάτω, με το Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και εργαζόμενων στα Νοσοκομεία, αναγκάστηκαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να βγάζουν κινητοποιήσεις και αυτό οδήγησε στη μεγάλη επιτυχία των καραβανιών της Υγείας. 

Στις 8/12 δε θα είναι στο δρόμο μόνο ο ιδιωτικός τομέας, θα είναι η ΕΥΔΑΠ, τα λιμάνια, η ΔΕΗ που αντιμετωπίζουν ιδιωτικοποιήσεις. Δίπλα σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει να βρεθούν και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το Γενικό Συμβούλιο, που προηγήθηκε του Συνεδρίου και έγινε τη Δευτέρα 28/11, αναλώθηκε σε κόντρες συμμετοχής ή αποκλεισμού ομοσπονδιών και δεν πήρε απόφαση για τις 8 Δεκέμβρη, παρά τη δέσμευση της ΑΔΕΔΥ στην πλατεία Κλαυθμώνος στις 24/11. 

Ωθηση

Παρέπεμψε την απόφαση στο Συνέδριο, όπου είναι καθήκον της Αριστεράς να απαιτήσει και να κερδίσει την πανεργατική. Μια κοινή, μεγάλη πανεργατική απεργία θα δώσει την ώθηση ώστε να κλιμακωθεί η μάχη. 

Δεύτερο μεγάλο στοίχημα του συνεδρίου είναι η μάχη για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των συμβασιούχων. Να μην παραπεμφθεί το ζήτημα πάλι στις καλένδες όπως στο προηγούμενο καταστατικό συνέδριο, που η συζήτηση αναλώθηκε στη διάρκεια του απαιτούμενου χρονικού διαστήματος παραμονής σε μια υπηρεσία. Οι ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν ότι σε πολλές υπηρεσίες οι εργαζόμενοι είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Πλέον για να μπορούν να είναι δυνατές οι απεργίες, πρέπει η ΑΔΕΔΥ και τα πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια όργανα, να τους καλύπτουν, καθώς και να έχουν δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αυτά. 

Οι δυνατότητες του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος μπορούν να απλωθούν με ενωτική δράση της Αριστεράς. Αυτή τη στιγμή η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τις μνημονιακές επιλογές έχει αποδεσμεύσει ένα τεράστιο κομμάτι κόσμου που φεύγει προς τα αριστερά του. Αυτό έχει εκφραστεί και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσίων. Θα ήταν δύναμη και για το συνδικαλιστικό κίνημα να μπορεί να εκφραστεί αυτό το φαινόμενο ακόμα και εκλογικά. Θα είναι μια ώθηση και θα μπορεί να στείλει το μήνυμα ότι υπάρχει μια μεγάλη αριστερή πλειοψηφία.

Τέλος, οι σύνεδροι των Παρεμβάσεων θα διεκδικήσουν να παρθεί απόφαση και για κλιμάκωση του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού αγώνα. Μετά τις αντιφασιστικές απεργίες να δοθεί συνέχεια στη μάχη για την καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Να πάρει απόφαση η ΑΔΕΔΥ να καλέσει για τις 18 Μάρτη, την παγκόσμια αντιφασιστική και αντιρατσιστική κινητοποίηση.