Διεθνή
Aμερικανοί φαντάροι: «Δεν πολεμάμε για τον Mπους»

Το μίσος ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ μεγαλώνει ακόμα και μέσα στον ίδιο τον αμερικανικό στρατό. Ο Ερέν Oυατάντα, ένας λοχαγός του στρατού των ΗΠΑ, αρνήθηκε να πολεμήσει στο Ιρακ και καταδικάστηκε από το στρατοδικείο. Η δίκη του, όμως, ακυρώθηκε λόγω "κακοδικίας" και αναμένεται να επαναληφθεί σύντομα. 

Η άρνηση του -όπως και άλλων συναδέλφων του- να πολεμήσει  στο Ιράκ ενθαρρύνει και άλλους στρατιώτες να ορθώσουν το ανάστημά τους ενάντια στον πόλεμο του Μπους. 

Κάποιοι εν ενεργεία στρατιώτες των ΗΠΑ έχουν προτιμήσει να περάσουν από τα σύνορα στον Καναδά αντί να πολεμήσουν στο Ιράκ. 

Ο Πάτρικ Χαρτ έφτασε στον Καναδά τον Αύγουστο του 2005, ύστερα από εννιάμιση χρόνια υπηρεσίας στον αμερικανικό στρατό. Ηταν λοχίας στην 101η αερομεταφερόμενη μεραρχία. 

"Είχα ήδη υπηρετήσει ένα χρόνο στο Ιράκ και είδα πολλούς καλούς φίλους να γυρίζουν πίσω τραυματισμένοι ή τρελαμένοι, με τα μυαλά τους  όχι όπως πριν. 

Είμαι και πατέρας και πολλοί νεώτεροι στρατιώτες έρχονταν σε μένα και με ρώταγαν τι πιστεύω για τον πόλεμο στο Ιράκ. Ενας με έβαλε, μάλιστα, και σε μια σελίδα στο ίντερνετ που έδιχνε τον Τζορτζ Γκάλογουεϊ να μιλάει στην αμερικανική Γερουσία. Ολες οι ερωτήσεις που άκουγα εκείνη τη στιγμή να απευθύνει ο κύριος Γκάλογουεϊ στην Γερουσία μας ήταν και δικές μας ερωτήσεις και αυτοί δεν είχαν απαντήσεις. 

Δεν θα βάλω σε κίνδυνο ούτε τον εαυτό μου ούτε κανέναν άλλο για κάτι άχρηστο και όταν η κυβέρνηση για την οποία πολεμάς είναι ανέντιμη για τις προθέσεις της στο Ιράκ. 

Εχασα την πίστη μου στη υπόθεση. Οπως γίνεται σε όλες τις δουλιές, αν πηγαίνεις βρίζοντας, δεν θα είσαι και στα καλύτερά σου. Και αν δεν είμαι στις καλές μου στο Ιράκ, κάποιοι θα πεθάνουν. Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω αν γινόμουνα υπεύθυνος για τον αναίτιο θάνατο κάποιου". 

Ρωτήσαμε τον Πάτρικ για το ηθικό μέσα στον στρατό. "Νομίζω ότι έχω πετύχει μερικούς τρελαμένους που ήθελαν, πραγματικά, να πάνε εκεί και το πλήρωσαν ακριβά αλλά συνέχισαν να δέχονται την πλύση εγκεφάλου.  

Οι περισσότεροι, όμως, δεν ήθελαν να πάνε. Οσο φουντώνει η πολεμική προσπάθεια, νομίζω, θα αρχίσουν να έρχονται περισσότεροι εδώ στον Καναδά. 

Yποδοχή

Ο περισσότερος κόσμος στον Kαναδά συχαίνεται και τον Μπους και τους νεοσυντηρητικούς του στον Λευκό Οίκο. Οι Καναδοί μας υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκαλιές. Αλλά η κυβέρνηση δεν έχει δεχτεί ακόμα την ιδέα να μας αφήσει να μείνουμε.  Ούτε, όμως, μας στέλνουν πίσω στις ΗΠΑ. 

Το μήνυμά μου σε αυτούς που διαδηλώνουν στο Λονδίνο αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ότι αν θέλει κανείς να υποστηρίξει τα στρατεύματά μας θα πρέπει να ακούσει τι λένε και οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Αν το κάνετε αυτό, νομίζω ότι, θα ανακαλύψετε ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν να έχουν καμιά ανάμειξη με αυτόν τον επιθετικό πόλεμο. 

Αν θέλει η κυβέρνηση να θέσει σε κίνδυνο τους στρατιώτες θα πρέπει να έχει έναν πολύ καλό λόγο. Εχουμε χάσει ήδη πάρα πολλούς Βρετανούς και Αμερικανούς νέους όπως και εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινούς, που οι κυβερνήσεις μας αποκαλούν "παράπλευρες απώλειες". Μη γίνετε ένα με αυτό". 

Η Καρολάιν Εγκαν ανήκει στην οργάνωση Υποστηριξης των Αρνητών του Πολέμου. Την περίοδο του Βιετνάμ συμμετείχε σε μια αντίστοιχη κίνηση. "Δουλεύουμε άμεσα με 46 αμερικανούς φαντάρους που έχουν περάσει τα σύνορα. Αλλά οι εκτιμήσεις υπολογίζουν ότι υπάρχουν τουλάχιστον 200 ακόμα αρνητές που, όμως, δεν έχουν κάνει αίτηση για να τους αναγνωριστεί αυτή τους η ιδιότητα. 

Προς το παρόν αυτό που κάνουν είναι να κάνουν αίτηση σαν πρόσφυγες. Η καμπάνιά μας, όμως, πιέζει την καναδική κυβέρνηση να τους αναγνωρίσει σαν Αρνητές Πολέμου και να τους επιτρέψει να μείνουν -όπως είχε γίνει και με τους 60.000 Αμερικανούς που είχαν αντισταθεί ή εγκαταλείψει τον στρατό των ΗΠΑ την περίοδο του Βιετνάμ. 

Η υποστήριξη από τους Καναδούς είναι πολύ ισχυρή. Τα συνδικάτα, οι οργανώσεις της εκκλησίας, οι φοιτητές κλπ είναι πολύ ενεργοί στην καμπάνια. Ο κόσμος άνοιξε τα σπίτια του στους αρνητές και είναι πολύ γεναιόδωρος. Η κοινή γνώμη είναι μαζί τους. 

Την περίοδο του Βιετνάμ αυτοί που έρχονταν είχαν συνήθως κάποιο παρελθόν στο φοιτητικό και το αντιπολεμικό κίνημα των ΗΠΑ. Οι σημερινοί αρνητές δεν είχαν καμιά πολιτική δράση πριν από τον στρατό. Οι αποφάσεις τους είναι συνήθως προσωπικές, στηριγμένες στην εμπειρία τους στο Ιράκ και την απογοήτευση που εισπράτουν συνειδητοποιώντας τον ρόλο του αμερικανικού στρατού. 

Από τότε που ο Μπους ανακοίνωσε την αύξηση των δυνάμεων στο Ιράκ ο αριθμός των αρνητών έχει μεγαλώσει -από έναν ανά μήνα περίπου τους προηγούμενους μήνες σε ένα την εβδομάδα. Περιμένουμε να συνεχιστεί αυτή η αύξηση. Η σθεναρή αντίθεση του αμερικανικού λαού απένατι στον πόλεμο τους δίνει την αυτοπεποίθηση να πούνε όχι." 

Περισσότερες πληροφορίες στην διεύθυνση www.resisters.ca