Εκπαίδευση και Νεολαία
H Γιαννάκου βλέπει τα AEI σαν “προβληματικές”: O νόμος των Bουρλούμηδων

Ενας νόμος που έχει στόχο να εφαρμόσει την πολιτική της λιτότητας μέσα στα πανεπιστήμια, την προσαρμογή τους στις ανάγκες της αγοράς, περισσότερα πειθαρχικά μέτρα, εντατικοποίηση και πέταγμα χιλιάδων φοιτητών έξω από τα πανεπιστήμια, είναι ο νέος νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που κατέθεσε η Γιαννάκου στη Βουλή. Μία σειρά από κατακτήσεις του κινήματος από την περίοδο της Μεταπολίτευσης, που αφορούν το άσυλο, την ακαδημαϊκή ελευθερία, την διοικητική αυτοτέλεια των πανεπιστημίων πάνε περίπατο.    

 Διαβάζοντας τα άρθρα του νέου νόμου της ΝΔ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η Γιαννάκου και ο Καραμανλής αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια ως «προβληματικές επιχειρήσεις». Ο νόμος πλαίσιο κινείται στην ίδια λογική που κινήθηκε ο Νόμος για την «εξυγίανση» των ΔΕΚΟ, που ψηφίστηκε πριν από ένα χρόνο περίπου. Εκείνος ο νόμος εξανάγκαζε όλες τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, με τον ίδιο τρόπο που θέλει τώρα η Γιαννάκου να εξαναγκάσει τα πανεπιστήμια, να περικόψουν τις δαπάνες τους και να προχωρήσουν σε επιθέσεις στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Προέβλεπε ότι η κάθε ΔΕΚΟ θα είναι υποχρεωμένη να συντάσσει ένα επιχειρησιακό σχέδιο όπου θα καθορίζει πώς θα επιτύχει τον περιορισμό των εξόδων και την αύξηση των εσόδων της. Αν δεν πετύχαιναν αυτό το στόχο θα επιβάλλονταν κυρώσεις, όπως η περικοπή κατά 50% της επιχορήγησης από τον προϋπολογισμό. Το ίδιο ακριβώς μοντέλο θέλει να εφαρμόσει και στα πανεπιστήμια. 

 Σύμφωνα με το άρθρο 4 του νομοσχεδίου κάθε ΑΕΙ είναι υποχρεωμένο να καταρτίσει μέσα σε ένα χρόνο τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του. Εάν «δεν συμμορφωθεί», θα στερείται τη δυνατότητα να προχωρήσει σε προκήρυξη θέσεων μελών ΔΕΠ ή διορισμό προσωπικού. Στη συνέχεια κάθε σχολή θα πρέπει να συντάξει  μία τετραετή συμφωνία (αναπτυξιακό πρόγραμμα) με το ΥΠΕΠΘ. Τα Ιδρύματα θα κρίνονται ως προς τη «βιωσιμότητα» και την «αποδοτικότητά» τους απέναντι στους στόχους που έχουν βάλει.  Ενας από αυτούς είναι και η χρηματοδότηση από άλλες πηγές, εκτός του κρατικού προϋπολογισμού. Στην περίπτωση που ένα Πανεπιστήμιο δεν υποβάλει σχέδιο τετραετούς προγράμμματος, ή εάν αυτό δεν εγκριθεί από το υπουργείο Παιδείας βάσει κριτηρίων που συνδέονται με το σύστημα αξιολόγησης των Ιδρυμάτων, τότε θα αναστέλλεται η κρατική χρηματοδότηση.

Αυτός θα είναι και ο βασικός στόχος του Μάνατζερ που θα διοικεί κάθε πανεπιστήμιο. Η περικοπή των δαπανών και η εξεύρεση πόρων από ιδιώτες χορηγούς.  Η Γιαννάκου θέλει να βάλει τους Βουρλούμηδες και τους Βαρθολομαίους να λύνουν και να δένουν μέσα στα πανεπιστήμια, ανοίγοντας την πόρτα σε κάθε είδους σκάνδαλα, μίζες και «κουμπαριές» μέσα στα πανεπιστήμια. Η κυβέρνηση όταν έβαζε τον Βουρλούμη να υπογράφει με την διοίκηση της Oμοσπονδίας συμφωνία για πρόγραμμα 5.000 εθελούσιων εξόδων και προσλήψεων νέου προσωπικού με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, καταλύοντας τον ισχύοντα κανονισμό εργασίας, τότε ονόμαζε αυτή την επίθεση «μεταρρύθμιση που θα φέρει την εξυγίανση των ΔΕΚΟ». Σήμερα αναπαράγει τα ίδια ψέματα για τα πανεπιστήμια.  

Eπιχειρήσεις

Επειδή όμως τα πανεπιστήμια δεν είναι επιχειρήσεις και δεν έχουν πελάτες που πληρώνουν δίδακτρα, για να αυξηθεί η κερδοφορία τους, τότε ο στόχος της «εξυγιάνσης» θα επιτευχθεί και μέσω της περικοπής του αριθμού των φοιτητών. Πέρσι η Γιαννάκου έκοψε εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές από τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με την εφαρομή της βάσης του 10 σαν κριτήριο εισαγωγής. Ομως για όσους ήδη φοιτούν χρειάζεται να εφαρμοστεί ένα «πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου». Αυτό είναι το λεγόμενο ν+ν. Το νομοσχέδιο ορίζει ανώτατο όριο φοίτησης τα 8 χρόνια για τις σχολές τετραετούς φοίτησης ή τα 10 για τις σχολές πενταετούς φοίτησης.

 Ολη η φιλολογία για τους «αιώνιους φοιτητές» έχει σαν μοναδικό στόχο να επιβάλει εντατικοποίηση των σπουδών και να βάλει ένα ακόμα ταξικό εμπόδιο στην απόκτηση του πτυχίου. Και εδώ όμως δεν λείπει η υποκρισία. Υποτίθεται ότι η Γιαννάκου δεν ξεχνά τους φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τελειώσουν τη σχολή στην ώρα τους. Ετσι στο νόμο πλαίσιο ορίζει ότι το πανεπιστήμιο θα παρέχει «υποτροφίες» τις οποίες θα ξεπληρώνει ο φοιτητής με εργασία μέσα στο πανεπιστήμιο, μερικής απασχόλησης μέχρι σαράντα ώρες το μήνα. Επίσης σε φοιτητές ή σπουδαστές με σοβαρά οικονομικά προβλήματα θα δίνονται άτοκα εκπαιδευτικά δάνεια με την προϋπόθεση, ότι θα έχουν περάσει όλα τα υποχρεωτικά μαθήματα του προηγούμενου εξαμήνου. Ούτε λόγος βέβαια για ανέγερση φοιτητικών εστιών και για δωρεάν σίτιση και στέγαση, για όλους τους φοιτητές για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στα τεράστια έξοδα που είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους αυτοί και οι οικογένειές τους. 

Επιπλέον μπαίνουν μία σειρά περιορισμοί σε σχέση την παρακολούθηση και τις εξετάσεις των μαθημάτων. Από το επόμενο ακαδημαϊκό εξάμηνο δεν επιτρέπεται η εξέταση μαθημάτων ανωτέρων εξαμήνων αν δεν έχουν εξεταστεί σε μαθήματα κατωτέρων εξαμήνων. Επιπλέον το νομοσχέδιο ορίζει ότι το εξάμηνο διαρκεί 13 εβδομάδες με δυνατότητα παράτασης 2 εβδομάδων και σε περίπτωση που δεν έχουν καλυφθεί αυτές οι προϋποθέσεις τότε η εξέταση του μαθήματος  θα απαγορεύεται. 

Σα να μην έφταναν όλες αυτές οι επιθέσεις στις πλάτες των φοιτητών στο νέο νόμο πλαίσιο δεν λείπουν και οι επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος. Ο άλλος βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι να βάλει εμπόδια στη δράση των φοιτητικών συλλόγων και του φοιτητικού κινήματος μέσα στα πανεπιστήμια. Στο Αρθρο 3 του νομοσχεδίου αναφέρει ότι ο προσδιορισμός των χώρων που καλύπτονται από το άσυλο μετατοπίζεται στην ευθύνη των ΑΕΙ. Αρμόδιο όργανο για να αποφασίσει σε ποιους χώρους μπορεί να επιτραπεί η επέμβαση της αστυνομίας είναι το πρυτανικό Συμβούλιο, που θα αποφασίζει κατά πλειοψηφία, αλλά ακόμα και αυτό όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του ΑΕΙ επιτρέπεται μόνον εφόσον διαπράτονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής».

 «Με τον τρόπο αυτό αποτρέπεται η κατάχρηση του ακαδημαϊκού ασύλου για πράξεις που δεν έχουν καμία σχέση με την ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ», αναφέρεται στην Αιτιολογική Εκθεση του σχεδίου νόμου.

Kινητοποίηση

Με αυτή τη λογική κάθε είδους κινητοποίηση, κατάληψη, συγκέντρωση, διαμαρτυρία εντός του πανεπιστημίου, στην περίπτωση που  παρεμποδίζουν την ακαδημαϊκή ή τη διοικητική λειτουργία των Ιδρυμάτων, συνιστούν παραβίαση του ακαδημαϊκού ασύλου. Οπότε νομιμοποιείται το αρμόδιο όργανο το πρυτανικό συμβούλιο όπως ορίζεται από το νέο νόμο να ζητήσει τη συνδρομή της αστυνομικής δύναμης.

 Η κυβέρνηση έχει το θράσος να υποστηρίζει ότι η κατάργηση του ασύλου είναι ένα δημοκρατικό μέτρο, γιατί ο Πρύτανης και το πρυτανικό συμβούλιο που θα είναι αρμόδιο για να αποφασίζει πότε μπορεί να γίνει επέμβαση της αστυνομίας θα εκλέγεται δημοκρατικά από όλους τους φοιτητές. Μέχρι τώρα οι Πρυτάνεις εκλέγονταν από τα μέλη ΔΕΠ και εκπροσώπους των φοιτητών και του Διοικητικού προσωπικού σε κάθε πανεπιστήμιο. Τώρα ο νέος νόμος πλαίσιο προβλέπει ότι θα εκλέγονται από ειδικό Σώμα εκλεκτόρων που απαρτίζεται από το σύνολο των μελών ΔΕΠ του πανεπιστημίου, καθώς και το σύνολο των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών και του Διοικητικού Προσωπικού. 

Αυτή η αλλαγή υποτίθεται ότι θα χτυπήσει τη γραφειοκρατεία μέσα στα πανεπιστήμια αλλά στην πραγματικότητα έχει σαν στόχο να χτυπήσει τους φοιτητικούς συλλόγους και τη δύναμη των Γενικών Συνελεύσεων. Δημοκρατία μέσα στα πανεπιστήμια δεν είναι ο τρόπος εκλογής του Πρύτανη μία φορά στα τρία χρόνια αλλά η καθημερινή δυνατότητα που έχει το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις Γενικές Συνελευσεις ή τα μέλη ΔΕΠ μέσα από τους Σύλλογους τους να συζητούν τα αιτήματα τους και να τα διεκδικούν συλλογικά. Η μετατροπή των συλλόγων και της συνδικαλιστικής έκφρασης σε «εκλεκτορικό σώμα» δεν θα χτυπήσει τους εκλογικούς μηχανισμούς της ΔΑΠ και αλλά θα τους ενισχύσει και θα ενδυναμώσει τα γραφειοκρατικά παζάρια που υποτίθεται ότι θέλει να χτυπήσει η ΝΔ.  

Αυτό το έκτρωμα που θέλει να μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις δεν πρέπει να περάσει. Ο νέος νόμος πλαίσιο είναι επίθεση στις κατακτήσεις του κινήματος των πανεπιστημιακών και των φοιτητών τα τελευταία 30 χρόνια. Η ΠΟΣΔΕΠ στην απόφαση της Διοικούσας Επιτροπής στις 23/2 απορρίπτει το νομοσχέδιο στο σύνολό του λέγοντας ότι: «επιδιώκει να επιβάλει την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και πολιτική της κυβέρνησης μέσα στο πανεπιστήμιο, εμφανίζει ως «αυτοτέλεια» του δημόσιου Πανεπιστημίου την πλήρη υποταγή του στις επιλογές της και καταδικάζει με αφανισμό όσα Πανεπιστήμια δεν συμμορφωθούν με τις επιταγές της. Θεσμοθετεί ένα αυταρχικό εκπαιδευτήριο που λειτουργεί σαν ιδιωτική επιχείρηση και  θεσμοθετεί μέτρα για την πειθάρχηση και τιμωρία φοιτητών και πανεπιστημιακών δασκάλων. Διαιωνίζει το καθεστώς των εποχικών διδασκόντων και δεν κατοχυρώνει την αποκλειστική απασχόληση. Εμφανίζει ως κατοχύρωση του ασύλου τις συνθήκες εμφυλίου πολέμου που εισάγει μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Θεσμοθετεί τον πολιτικό παρεμβατισμό του Υπουργείου Παιδείας σε ακαδημαϊκά θέματα  ιδιαίτερα στις εξελίξεις μελών ΔΕΠ και επιβάλλει την έδρα νέου τύπου».

Η συνέχεια των καταλήψεων και των απεργιών, είναι η δύναμη που μπορεί να επιβάλει ότι αυτός ο νόμος δεν θα βρει κανένα υποστηρικτή μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια και θα έχει την ίδια τύχη με το νόμο για την αξιολόγηση των ΑΕΙ ή το νόμο για τις ΔΕΚΟ του Αλογοσκούφη και ακόμα παραπέρα να γίνει το Bατερλώ της κυβέρνησης Καραμανλή.