Διεθνή
Εκλογές στη Βρετανία

Εκλογές κάλεσε την περασμένη βδομάδα η Τερέζα Μέι για τις 8 Ιούνη στη Βρετανία. Τα ΜΜΕ και οι γκαλοπατζήδες που έχουν πιάσει ήδη δουλειά, μιλάνε για μια έξυπνη πολιτική κίνηση της Μέι και προβλέπουν μια άνετη επικράτησή της. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η απόφαση της Μέι να προχωρήσει σε εκλογές είναι ουσιαστικά μια απόπειρα να βγάλει το κόμμα της και τη Βρετανία από την πολιτική κρίση στην οποία βρίσκονται εδώ και καιρό. Με την αυτοπεποίθηση που του έδινε η εκλογή και η δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης των Τόρις το 2015, ο πρώην πρωθυπουργός Κάμερον είχε προσπαθήσει να βγει από αυτήν την κρίση προκηρύσσοντας το δημοψήφισμα, το οποίο και έχασε τελικά το καλοκαίρι του 2016.

Η Τερέζα Μέι που τον διαδέχτηκε τον Ιούλιο του 2016 είχε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει άμεσα σε εκλογές. Μόλις και μέχρι πριν από ένα μήνα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Μέι δήλωνε ότι «δεν έχει υπάρξει καμιά αλλαγή στη θέση μας πάνω στις πρόωρες γενικές εκλογές, δεν πρόκειται να υπάρξουν». Τελικά, η Τερέζα Μέι, όπως και ο Κάμερον πριν από αυτή, αποφάσισε να επιχειρήσει την δική της φυγή προς τα μπρος. 

Οργή

Ελπίζει ότι θα καταφέρει να κερδίσει αρκετή πλειοψηφία ώστε να ξεπεράσει τις αντιθέσεις που έχουν ξεσπάσει μέσα στο κόμμα των Τόρις σχετικά με τις συνομιλίες και το συνολικότερο χειρισμό του Brexit αλλά και περισσότερη υποστήριξη προκειμένου να μπορέσει να αρνηθεί ένα δημοψήφισμα για ανεξαρτησία στη Σκωτία. Από την άλλη, πολλοί σύμβουλοί της θεωρούν ότι μια εκλογή της Μέι τώρα, θα μπορούσε να λειτουργήσει κατευναστικά σταματώντας την έκφραση μιας αυξανόμενης οργής ενάντια στις περικοπές που διαλύουν το βρετανικό Σύστημα Υγείας, τα σχολεία και την κοινωνική πρόνοια.  

Ήδη αυτή η οργή έχει αρχίσει να εκφράζεται. Το έδειξε το συλλαλητήριο που έγινε πριν μερικές εβδομάδες ενάντια στη διάλυση του NHS στο Λονδίνο και συμμετείχαν 200.000 άνθρωποι αλλά και οι 30.000 διαδηλωτές που κατέβηκαν στο δρόμο ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή στις 18 Μάρτη. Και η έκφραση των αντιστάσεων δεν περιορίζεται μόνο στο κινηματικό επίπεδο, αποκτά ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως έδειξε η ανάδειξη του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος πριν δύο χρόνια. Μια επίσης «απρόσμενη εξέλιξη» μιας και επιβλήθηκε από τα κάτω και κόντρα στην κυρίαρχη εδώ και δεκαετίες μπλερική πτέρυγα του κόμματος. 

Οι εκλογές στις 8 Ιούνη ανοίγουν τη δυνατότητα να πέσει η ίδια η Μέι στο λάκκο που έσκαψε. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, η ηγεσία του Εργατικού Κόμματος θα πρέπει να μπορέσει να πείσει τον κόσμο και τον εαυτό της ότι ετοιμάζεται για μια πραγματική αλλαγή και σύγκρουση με μια από τις πιο ισχυρές ελίτ της Ευρώπης, αλλά και την δική της εσωκομματική αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση το εργατικό κίνημα και η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν θα πρέπει να κάνει πίσω ούτε για μια στιγμή στις κινητοποιήσεις, τις διαδηλώσεις και τις απεργίες. Εκεί είναι η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τη Μέι και όλα της τα προγνωστικά.