Οικονομία και Πολιτική
“Πεντακομματική” Βουλή; Eξω οι Kαρατζαφέρηδες μέσα η Nέα Aριστερά

To νεκροταφείο της Nίκαιας μετά από επίθεση φασιστικών συμμοριών ύστερα από αντισημιτικές δηλώσεις Kαρατζαφέρη

Η μια δημοσκόπηση μετά την άλλη προβλέπει ότι από τις επόμενες εκλογές θα προκύψει μια πεντακομματική βουλή. Η τελευταία που πραγματοποίησε η Μέτρον Ανάλυσις για την εφημερίδα Ημερησία του περασμένου Σαββάτου δίνει στην πρόθεση ψήφου 33,4% στη Νέα Δημοκρατία, 32% στο ΠΑΣΟΚ 6,8% στο ΚΚΕ. 3,6% στον ΣΥΝ και 4,4% στο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Το ποοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου φτάνει το 20%. Με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, αν μπει πέμπτο κόμμα στη βουλή, τότε το κόμμα που θα κερδίσει τις εκλογές είτε δεν θα έχει αυτοδυναμία στις έδρες ή μια πάρα πολύ οριακή αυτοδυναμία, 152 με 155 έδρες, ακόμα κι αν πάρει το 42% των ψήφων.

Πριν τρία χρόνια, όταν η ΝΔ κέρδιζε τις εκλογές, επιφανειακά τίποτα δεν έδειχνε ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα άνοιγε μια τέτοια συζήτηση περί πεντακομματικής βουλής και «κινδύνου» ο «τόπος να μην έχει σταθερή κυβέρνηση». Τότε, έδιναν και έπαιρναν οι αναλύσεις για την «φυσιολογική εναλλαγή» στην κυβέρνηση ανάμεσα στα «δυο κόμματα εξουσίας». Είκοσι χρόνια κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ, έλεγαν οι βαθυστόχαστοι αναλυτές, φυσιολοογικό είναι να έχει «φθορά» -τώρα θα ανοίξει μια άλλη περίοδος που η δεξιά θα είναι στο τιμόνι. Η ΝΔ είχε αποσπάσει μια σταθερή  πλειοψηφία στη βουλή, με 164 βουλευτές. Και η άρχουσα τάξη ένιωθε ότι είχε μια «σταθερή κυβέρνηση» που θα προχωρούσε το πρόγραμμα των νεοφιλελεύθερων επιθέσεων που είχε «κολλήσει» στα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης του Σημίτη. Τρία χρόνια έχουν περάσει κι αυτή η «σταθερότητα» έχει πάει περίπατο. 

Mέτωπα

Παρά τις έδρες στη βουλή, η ΝΔ δεν κατάφερε να προχωρήσει καμιά από τις επιθέσεις που απαιτεί η άρχουσα τάξη. Η συνταγματική αναθεώρηση για παράδειγμα έχει κολήσει, μαζί με την επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο που αποτελούσε τη «ναυαρχίδα» όχι μόνο της αναθεώρησης αλλά συνολικά του προγράμματος των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων» του Καραμανλή. Οποιο μέτωπο κι αν άνοιξε η κυβέρνηση είχε την ίδια κατάληξη, από τις επιθέσεις στο ασφαλιστικό μέχρι τις επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα. Το κίνημα  -οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις- της έφραξαν το δρόμο, της προκάλεσαν εσωτερικούς καυγάδες και την απομόνωσαν. Ούτε καν η συναίνεση του Γ. Παπανδρέου σε βασικά ζητήματα, όπως η αναθεώρηση του Αρθρου 16, δεν μπόρεσε να τη σώσει.  

Οι υπουργοί της ΝΔ ξεκινούσαν με «τσαμπουκά», δηλώνοντας ότι «έχουμε την πλειοψηφία» και ότι όσοι φωνάζουν είναι «περιθώριο» και «μειοψηφίες». Σύντομα ανακάλυπταν ότι ισχύει  το αντίθετο –ότι η πλειοψηφία είναι με τους απεργούς δασκάλους, τους φοιτητές που κάνουν καταλήψεις, τους Πακιστανούς που καταγγέλουν τις απαγωγές από το παρακράτος του Βουλγαράκη. Η μια επίθεση μετά την άλλη κόλησε και η κυβέρνηση άρχισε να πάσχει από το λεγόμενο «σύνδρομο της γαργάρας.»  

Αυτή είναι η αποφασιστική αιτία της σημερινής της κρίσης κι όχι η «αριθμητική» του εκλογικού νόμου. Το προηγούμενο διάστημα ακούστηκαν προτάσεις από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας για την αλλαγή του εκλογικού νόμου ώστε να δίνει πιο σίγουρη αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Αν πάρουμε τις εκλογές τώρα το φθινόπωρο, ήταν η συλλογιστική τους, κι η αυτοδυναμία είναι οριακή, θα μπορέσουμε να ξανακάνουμε εκλογές λίγο αργότερα και με τον νέο εκλογικό νόμο, θα αποκτήσουμε την πολυπόθητη «σταθερότητα». Ομως, η πολιτική κρίση δεν αντιμετώπιζεται με τα τερτίπια του οποιουδήποτε εκλογικού νόμου. 

Αυτό που πρέπει να απασχολεί την Αριστερά και τον κόσμο που παλεύει ενάντια στις επιθέσεις των καπιταλιστών, δεν είναι αν θα «έχουμε σταθερή κυβέρνηση» με μια πεντακομματική βουλή, αλλά το ποιος θα είναι ο πέμπτος σε αυτή τη βουλή. Η συζήτηση στις εφημερίδες και τα κανάλια θεωρεί σχεδόν ως το πιο φυσιολογικό πράγμα στο  κόσμο ότι αυτός ο πέμπτος θα είναι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Για κάποιους στο ΠΑΣΟΚ αυτό δεν είναι καθόλου κακή εξέλιξη, αφού «έτσι κι αλλιώς ο Καρατζαφέρης θα κόψει ψήφους από τη ΝΔ.» Είναι μια επικίνδυνη λογική. 

Το κόμμα του Καρατζαφέρη δεν είναι μια γραφική εκδοχή της «λαϊκής δεξιάς». Ο Καρατζαφέρης είναι ο επίδοξος μιμητής του Λεπέν στην Ελλάδα. Ο ΛΑΟΣ είναι θερμοκήπιο και φυτώριο των φασιστών. Στις τάξεις του φιγουράρουν πρώην χουντικοί, οι φασίστες του Βορίδη,  θαυμαστές του Χίτλερ όπως ο Κ. Πλεύρης,  νεοναζί που αποφάσισαν να αφήσουν προς το παρόν στην άκρη τα ρόπαλα και τους σουγιάδες και να φορέσουν το κοστούμι του καθώς πρέπει πολιτικού. 

Ο Καρατζαφέρης αυτοπροβάλλεται σαν το «παιδί του λαού» που τα «λέει έξω από τα δόντια» ενάντια στους Αμερικάνους, την «παγκοσμιοποίηση». Πίσω από αυτές τις μεγάλες κουβέντες, όμως, εύκολα διακρίνεται το πραγματικό πρόγραμμα του Καρατζαφέρη: ρατσισμός, αστυνομοκρατία, πολεμοκαπηλεία. Το πραγματικό του πρόσωπο το είδαμε όταν έβγαινε στα κανάλια να βρίσει τους «αλήτες» φοιτητές που υποτίθεται «βεβήλωσαν» τον Αγνωστο Στρατιώτη, ή όταν έδινε κάλυψη στους χρυσαυγίτες που έκαιγαν στο Σύνταγμα τα βιβλία ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού. 

Aκίνητα

Ξεκίνησε ήδη την προεκλογική του εκστρατεία με αφίσες που καταγγέλουν την «οικογενειοκρατία» τις δυναστείες των Καραμανλήδων, των Παπανδρέου και των Μητσοτάκηδων. Τώρα, όμως, που δημοσιεύτηκαν τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών, ο Καρατζαφέρης βρέθηκε να είναι πάμπλουτος, με μερικά εκατομμύρια καταθέσεις στην τράπεζα και ...37 ακίνητα! 

Ενώ είναι όλα αυτά, ο Καρατζαφέρης προσπαθεί να φορέσει το μανδύα του «αντιπλουτοκράτη» γιατί έχει καταλάβει προς ποια κατεύθυνση στρέφεται η οργή των εργαζόμενων: προς τ’ αριστερά. Γι’ αυτό έφτασε, στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου στο Ζάππειο να κάνει «επίθεση φιλίας» στο ΚΚΕ: «Αυτά που λέω είναι εν πολλοίς αυτά που πιστεύει και το ΚΚΕ, γι’ αυτό η ταύτιση της ψήφου μου με τον σύντροφο Βαφείδη στο Ευρωκοινοβούλιο είναι περίπου 85%-90%» δήλωσε. 

Kανείς στην Aριστερά δεν πρέπει να του επιτρέψει να κάνει τέτοιες υποκριτικές “επιθέσεις φιλίας”

Η είσοδος του Καρατζαφέρη στη βουλή δεν θα σημαίνει απλά ότι εκεί στην αίθουσα των συνεδριάσεων θα ακούγεται μια ακόμα φωνή δίπλα σε αυτή των κομμάτων της αριστεράς για παράδειγμα. Στη Γαλλία, φτάσαμε στις εκλογές που έβγαλαν νικητή τον Σαρκοζί, με αυτό που ονομάστηκε «λεπενοποίηση της επίσημης πολιτικής». Ο Σαρκοζί έκλεψε τα συνθήματα και –τους ψηφοφόρους του Λεπέν. Δεν θέλουμε να γίνει το ίδιο και εδώ. 

Φύση

Γι’ αυτό η Αριστερά θα πρέπει να συγκρουστεί ανοιχτά μαζί του το επόμενο διάστημα. Να ξεσκεπάσει την πραγματική φύση του κόμματός του, ένα κόμμα των πλούσιων, φασιστών και των δεσποτάδων. Να πει ανοιχτά στο κόσμο, στους χώρους δουλειάς και στις φτωχογειτονιές, ότι η ψήφος στον Καρατζαφέρη δεν είναι ψήφος «ενάντια στο κατεστημένο» κι ότι η πραγματική σύγκρουση με το «κατεστημένο» περνάει από το συλλογικό αγώνα για να αλλάξουμε την κοινωνία. 

Και δεν είναι καθόλου «μοιραίο» ότι θα πραγματοποιηθεί το σενάριο των δημοσκοπήσεων. Τα προηγούμενα χρόνια αυτό που έχει συμβεί είναι μια μετατόπιση στις ιδέες και τις απόψεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Και αυτή η μετατόπιση είναι προς τα αριστερά όχι προς τα δεξιά.  Τα μεγάλα κινήματα των τελευταίων χρόνων, από το αντιπολεμικό μέχρι το κίνημα των καταλήψεων, αυτή την πραγματικότητα αποδεικνύουν. 

Χρειαζόμαστε μια Αριστερά που να μπορεί να εκφράσει όλο αυτό τον κόσμο. Κι αυτό μπορεί να το κάνει η ριζοσπαστική Αριστερά που έχει πρωταγωνιστήσει στις μάχες του προηγούμενου διαστήματος. Αυτή η Αριστερά μπορεί να προσφέρει το όραμα της ελπίδας, τη σύγκρουση με τον καπιταλισμό και να φράξει έτσι το δρόμο στους Καρατζαφέρηδες. Μια πεντακομματική βουλή; Γιατί όχι! Με την ριζοσπαστική Αριστερά.