Πολιτισμός
Κινηματογράφος: Δύο κλασσικά αριστουργήματα σε επανέκδοση

Στις αίθουσες παίζονται σε νέα έκδοση δυο παλιές ταινίες που σήμερα είναι τόσο επίκαιρες, που κανείς και καμιά δεν πρέπει να χάσει:

Ο Κονφορμίστας
Ο «Κονφορμίστας» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι (1970) είναι ταινία που δείχνει με τον καλύτερο τρόπο πώς ένας μικροαστός μπορεί να μετατραπεί σε φασίστα και να διαπράξει τις χειρότερες πράξεις, για τη δική του επιβίωση. Αυτός είναι ο Μαρσέλο, ένας ασήμαντος υπάλληλος που αναλαμβάνει να δολοφονήσει έναν παλιό καθηγητή του για λογαριασμό του αφεντικού του στην Ιταλία του 1938. Ο Μπερτολούτσι κατεβαίνει στην άβυσσο του μικροαστού που συμβιβάζεται, που γίνεται αμοραλιστής, αλλά και στην κοινωνία που θρέφει τον φασισμό και απευθύνει δριμύ κατηγορώ στην πατρίδα του για την ανάδυση του καθεστώτος του Μουσολίνι.
 
Σκιές και σιωπή
 Το «Σκιές και σιωπή» (1962) αποτελεί μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος της Χάρπερ Λι «To kill a mockingbird»-(Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια) και μας μεταφέρει στον Αμερικάνικο νότο τη δεκαετία του ‘30, όπου ο Άττικους Φιντς, ένας δικηγόρος με δημοκρατικές αντιλήψεις διορίζεται συνήγορος υπεράσπισης ενός μαύρου που δικάζεται με την κατηγορία ότι βίασε μια λευκή κοπέλα. Αν και ο Άττικους ανατρέπει πλήρως το διάτρητο κατηγορητήριο, το σώμα των ένορκων που αποτελείται αποκλειστικά από λευκούς βγάζει καταδικαστική απόφαση. Όμως η πράξη του Άττικους να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο από τον όχλο που ήθελε να τον λυντσάρει και να επιμείνει έμπρακτα σε στοιχειώδεις αρχές όπως ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι», αρχίζει να αλλάζει τον τρόπο σκέψης κάποιων από τους συμπολίτες του.
 
Την ιστορία αφηγείται η μικρή κόρη του Άττικους και μέσα από τα μάτια της βλέπουμε τα γεγονότα στη μικρή πόλη και πώς τρέφεται και συντηρείται η ρατσιστική ιδεολογία και πρακτική μέσα σε μια κοινωνία που χτίστηκε πάνω σε βάσεις διαχωρισμού. Η φτώχεια και η εγκατάλειψη εδώ ενισχύουν τον ρατσισμό. Η έμπρακτη αντίσταση αυτών που αρνούνται να τον δεχτούν μπορεί να κάνει διαφορά. Πενήντα χρόνια πριν την άνοδο του Τραμπ, η ταινία έχει να πει πάρα πολλά...