Ιδέες
Νέο τεύχος “Σοσιαλισμός από τα Κάτω” - Εξοπλισμός για τις μάχες του φθινόπωρου

Φθινόπωρο οργής και αντίστασης σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα μέτωπα εκτιμά ότι είναι αυτό που ξεκινάει, το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα Κάτω που μόλις κυκλοφόρησε (Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2017, Νο 124). Και δε μένει στην εκτίμηση. Παρουσιάζοντας τη συνολική εικόνα των αδιεξόδων της κυρίαρχης τάξης από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία μέχρι την Ελλάδα, το νέο τεύχος του ΣΑΚ (ανεβασμένο σε 48 σελίδες) προσφέρει τα πολιτικά επιχειρήματα για να το οργανώσουμε.

Οι διακηρύξεις του Αλέξη Τσίπρα για επιστροφή στην ανάπτυξη, τις οποίες ετοιμάζεται να επαναλάβει στη ΔΕΘ, καταρρίπτονται από το πρώτο κεντρικό άρθρο. Ο Πάνος Γκαργκάνας αναλύει την οικονομική κατάσταση διεθνώς δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης και εξηγεί γιατί ύστερα «από τόσα χρόνια και τόσες “ενέσεις ρευστότητας”, η διεθνής οικονομική κατάσταση παραμένει αρρωστημένη, το φθηνό χρήμα γίνεται τζόγος, οι επενδύσεις υστερούν, οι ανισότητες μεγαλώνουν. Και οι συνταγές από τα αστικά επιτελεία εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από αυτό που έλεγαν οι παλιοί: “απορία ψάλτου, βηξ”».

Είναι μια κρίσιμη εικόνα απέναντι στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογήσει την προσαρμογή του στις μνημονιακές –κι όχι μόνο- απαιτήσεις. Αυτό όμως που θα καθορίσει «Το φθινόπωρο του ΣΥΡΙΖΑ», που είναι και ο τίτλος του άρθρου, είναι η δράση της αριστερής αντιπολίτευσης, του ΚΚΕ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις και απαντήσεις τους θα κρίνουν την έκβαση των αγώνων καθώς, όπως συνεχίζει το άρθρο, τα νεοδημοκράτικα και αστικά επιτελεία «φοβούνται ότι συνεχίζεται η δυναμική του κόσμου που στράφηκε προς τα αριστερά και έφερε την εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και ότι τώρα ψάχνει στην πέρα από το ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά. Φοβούνται επίσης την επίδραση που μπορεί να έχει η εμφάνιση μαζικής κινηματικής αντίστασης στον Τραμπ και στους νεοναζί φίλους του στις ΗΠΑ».

Η τελευταία παρατήρηση είναι το αντικείμενο του επόμενου κεντρικού άρθρου. Ο αντιφασιστικός ξεσηκωμός στις ΗΠΑ όχι μόνο ενθουσιάζει αλλά και ενισχύει τα κινήματα αντίστασης παντού. Στο άρθρο της «Η κρίση του Τραμπ δεν είναι μόνο δική του», η Μαρία Στύλλου παρουσιάζει τα μεγάλα οικονομικά, γεωπολιτικά και πολιτικά προβλήματα στην καρδιά του καπιταλισμού, που εξηγούν την τεράστια κινηματική έκρηξη μετά τη δολοφονία της Χέδερ Χάγιερ από τους φασίστες. «Η κρίση δεν περιορίζεται στο επιτελείο του Τραμπ αλλά αφορά την κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ. Αυτά τα προβλήματα, οι κόντρες για τις σχέσεις με την ακροδεξιά, οι αμφιβολίες για την οικονομική πολιτική αλλά και για την εξωτερική πολιτική, το τι σημαίνει “Αmerica first” και αν μπορεί να εφαρμόσει ο Τραμπ πολιτική “προστατευτισμού”, συγκλονίζουν το αμερικάνικο καπιταλισμό και την ηγετική του θέση στο παγκόσμιο σύστημα», υποστηρίζει. Και αναδεικνύει τα καθήκοντα της αριστεράς εκεί για να κάνει σκόνη τόσο τις επιθέσεις Τραμπ όσο και το σχέδιο των φασιστών να συγκροτήσουν ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό και φασιστικό κόμμα σαν τα αντίστοιχα της Ευρώπης.

Η βοήθεια που έχουν να δώσουν στο κίνημα των ΗΠΑ οι αγώνες ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή στην Ευρώπη και την Ελλάδα είναι μεγάλη. Αυτό στην ουσία αναδεικνύει και η συνέντευξη με την βουλευτίνα του Die Linke, Κριστίνε Μπούχολτς, με τίτλο «Το αντιρατσιστικό κίνημα κλειδί για τις γερμανικές εκλογές». Όπως τονίζει: «Παντού όπου προσπαθούν το AfD, το Pegida, οι Ναζί ή άλλοι ρατσιστές να οργανώσουν κάποια εκδήλωση βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζικές διαμαρτυρίες», αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα που βέβαια θάβουν τα ΜΜΕ, όπως ακριβώς έκαναν και με την πρόσφατη διαδήλωση των 80.000 ενάντια στη σύνοδο των G20 στο Αμβγούργο. «Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη. Υπάρχει και στη Γερμανία μια ανάγκη κινητοποίησης ενάντια στον Τραμπ και την άνοδο ρατσιστικών κομμάτων σαν το AfD. Το αποτέλεσμα είναι μια αντικαπιταλιστική διάθεση ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. Αυτό φάνηκε στο Αμβούργο», συνεχίζει, δίνοντάς μας μια πολύτιμη εικόνα του κόσμου και των αγώνων του στη χώρα της Μέρκελ.

Διεθνής αντίκτυπος

Με τη σειρά του, και το αντιφασιστικό κίνημα στην Ελλάδα έχει διεθνή αντίκτυπο. Στο σχετικό άρθρο, ενόψει και των κινητοποιήσεων για τα τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία Φύσσα, ο Θανάσης Καμπαγιάννης εξηγεί γιατί η μάχη για «Να κλείσουμε τα γραφεία των Ναζί δολοφόνων», είναι κεντρική. «Η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει συνεισφέρει και ταυτόχρονα συγκεντρώσει καταλυτικά στοιχεία για το ρόλο των γραφείων της Χρυσής Αυγής: δεν πρόκειται “απλά” για σχολεία ναζιστικής διαπαιδαγώγησης και στρατολόγησης/μύησης νέων μελών, αλλά ορμητήρια δολοφονικών επιθέσεων», αναφέρει, παρουσιάζοντας δεκάδες τέτοια παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα.

Ο αγώνας των Κούρδων για ανεξάρτητο κράτος μετρά πάνω από έναν αιώνα και βρίσκεται ξανά στην επικαιρότητα σήμερα. Στο άρθρο του «Δημοψήφισμα για ανεξάρτητο Κουρδιστάν», με αφορμή το δημοψήφισμα που έχει ανακοινωθεί για τις 25 Σεπτέμβρη στο ιρακινό Κουρδιστάν, ο Νίκος Λούντος θυμίζει γιατί οι Κούρδοι «ήταν πάντα οι μεγάλοι ξεχασμένοι σε όλες τις μοιρασιές που σχεδιάζονταν και έγιναν στη Μέση Ανατολή» από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Εξηγεί επίσης τις ευθύνες που έχει η κουρδική ηγεσία των Μπαρζανί και Ταλαμπανί, «μια ηγεσία μαθημένη να πουλάει εκδουλεύσεις στους ισχυρούς και πολλές υποσχέσεις στον κόσμο που διψά για ανεξαρτηρία». Και αναδεικνύει τη μόνη προοπτική που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη δικαίωση των Κούρδων: τον κοινό ξεσηκωμό με το αραβικό, ιρανικό και τουρκικό πεζοδρόμιο.

Τα 100 χρόνια από τη Ρώσικη Επανάσταση είναι η σημαντικότερη φετινή επέτειος. Από το νέο ΣΑΚ δε θα μπορούσε να λείπει το άρθρο «Οι εργάτες στην εξουσία-Οκτώβρης 1917». Όπως γράφει ο Λέανδρος Μπόλαρης: «Η εργατική τάξη παλεύει από την αυγή του καπιταλισμού. Έχει κάνει πολλές “εφόδους στον ουρανό”, συγκλονιστικούς αγώνες, μεγάλα κινήματα και επαναστάσεις. Όμως, ο Κόκκινος Οκτώβρης ξεχωρίζει, γιατί είναι η έμπρακτη απόδειξη τι σημαίνει η εργατική τάξη να παίρνει την εξουσία, το τιμόνι της κοινωνίας». Το άρθρο του παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία για τη δύναμη των εργατών και των εργατριών να ανατρέψουν τον καπιταλισμό και να αλλάξουν κάθε πτυχή της ζωή τους.

Δύο άρθρα είναι αφιερωμένα στη μάχη ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση. Στο πρώτο, με αφορμή την έκθεση «Φεμινισμός στα χρόνια της Μεταπολίτευσης 1974-1990» που φιλοξενείται μέχρι τον επόμενο Δεκέμβρη στο ίδρυμα της Βουλής, η Κατερίνα Θωίδου ξεδιπλώνει την πλούσια «Ιστορία αγώνων για τη γυναικεία απελευθέρωση».

Όπως γράφει: «Το εντυπωσιακό στοιχείο της έκθεσης είναι ότι περιλαμβάνει ζωντανές εικόνες από τις κινηματικές και πολιτικές μάχες της εποχής, μέσα από φωτογραφίες διαδηλώσεων, αφίσες γυναικείων συλλόγων και οργανώσεων, προκηρύξεις, έντυπα, φεμινιστικά περιοδικά της δεκαετίας του ’70 και του ’80, καφενεία και βιβλιοπωλεία γυναικών. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται συγκεντρωμένη η πληθώρα των γυναικείων οργανώσεων που άρχισαν να συγκροτούνται μετά τη Χούντα και να αναλαμβάνουν δράσεις για διεκδικήσεις που αφορούσαν την αλλαγή του οικογενειακού Δικαίου, την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, ενάντια στην υποχρεωτική στράτευση των γυναικών, για ίσα δικαιώματα στην εργασία, υπέρ της ειρήνης κλπ». Αυτές τις μάχες παρουσιάζει στη συνέχεια σε ένα εμπνευστικότατο άρθρο για τους αγώνες των γυναικών σήμερα.

Στο δεύτερο άρθρο, με αφορμή τη συζήτηση για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου και τίτλο «Τrans - Η επιλογή φύλου είναι δική τους», η Αφροδίτη Φράγκου υποστηρίζει ότι το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού «είναι το αίτημα που το κίνημα και η Αριστερά πρέπει να υπερασπιστεί άνευ όρων». Ενάντια στην τρανσοφοβία, τις διακρίσεις, αποκλεισμούς και όλες τις επιθέσεις κατά των τρανς ανθρώπων, που πολλές φορές ντύνονται και με “επιστημονικό” μανδύα, το άρθρο ξεκαθαρίζει ότι το βασικό εμπόδιο στην κατοχύρωση των τρανς δικαιωμάτων είναι το καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Στις σελίδες των βιβλιοκριτικών, η Λένα Βερδέ παρουσιάζει το βιβλίο «Η Μόσχα του Λένιν» του Αλφρέντ Ροσμέρ, η Αλεξάνδρα Μαρτίνη τη νέα έκδοση με εισαγωγή του Έρικ Χόμπσμπάουμ «Το Μανιφέστο του Κομουνιστικού Κόμματος» των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ένγκελς και ο Κώστας Πίττας το βιβλίο «Μικρή Ιστορία της Ρώσικης Επανάστασης» του E.H. Carr.