Διεθνή
Kύπρος: Tο AKEΛ διεκδικεί την Προεδρία!

Η απόφαση της Συνδιάσκεψης του ΑΚΕΛ για υποβολή υποψηφιότητας από το Δημήτρη Χριστόφια για τις προεδρικές εκλογές του 2008 είναι μια σημαντική εξέλιξη και δημιουργεί πολλές ελπίδες και προσδοκίες σε πολλούς αριστερούς. 

Οι πιθανότητες βέβαια να γίνει αποδεκτός σαν κοινός υποψήφιος της τριμερούς είναι σχεδόν ανύπαρκτες αφού τα άλλα άλλα δύο κόμματα, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ έχουν ήδη αποφασίσει να στηρίξουν την υποψηφιότητα Παπαδόπουλου. 

Ταξική συνεργασία

Τι οδήγησε όμως το ΑΚΕΛ στην υποψηφιότητα Χριστόφια. Ωρίμασαν οι συνθήκες για αριστερό υποψήφιο; Προέκυψαν σημαντικές διαφωνίες με τον Παπαδόπουλο όπως λέει το ΑΚΕΛ; Βεβαίως υπήρχαν διαφωνίες με τον Παπαδόπουλο άλλα άν ήταν τόσο σημαντικές θα είχε διαλύσει τη συνεργασία αρκετά νωρίτερα όπως είχε κάνει παλιότερα με το μίνιμουμ πρόγραμμα με τον Κυπριανού. Δεν υπάρχει καμιά ριζική ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία χρόνια που να υπονοεί ότι τώρα επιβάλλεται ή έστω επιτρέπεται η διεκδίκηση της εξουσίας για το ΑΚΕΛ. Οι συνθήκες για υποψήφιο απο το ΑΚΕΛ ήταν ώριμες εδώ και πολλά χρόνια. Ο μόνος λόγος που δεν το έκανε μέχρι σήμερα ήταν η πολιτική της ταξικής συνεργασίας που επέβαλε συνεργασίες με τα «προοδευτικά» και «πατριωτικά» κομμάτια της αστικής τάξης. Μέσα στα πλαίσια αυτής της πολιτικής στήριξε τις κυβερνήσεις, Μακάριου, Κυπριανού και Βασιλείου.

Η μεγάλη διαφορά σήμερα με το παρελθόν είναι ότι αυτή η πολιτική της ταξικής συνεργασίας, έφτασε σε αδιέξοδο. Η αλλαγή που υπόσχονταν το ΑΚΕΛ ότι θα έκανε με πρόεδρο τον Παπαδόπουλο και με το ίδιο να συμμετέχει στην Κυβέρνηση δεν ήλθε ποτέ. Αντίθετα πολλές φορές οι οπαδοί του βρέθηκαν να συγκρούονται ακόμη και με τους δικούς τους υπουργούς γιατί συνέχιζαν την ίδια νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφάρμοζε η κυβέρνηση Κληρίδη την προηγούμενη δεκαετία. Τα προγράμματα λιτότητας συνεχίστηκαν και εντάθηκαν για να καλυφτεί ο στόχος της ΟΝΕ, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι επιθέσεις στις συνθήκες εργασίας, στο ωράριο, στο ασφαλιστικό, η ακρίβεια και οι φορολογίες έσπρωξαν πολλά κομμάτια της εργατικής τάξης και των φοιτητών σε σύγκρουση με την κυβέρνηση. Σε πολλά ζητήματα, όπως την αύξηση του ορίου αφυπηρέτησης, ότι δεν κατάφερε η κυβέρνηση Κληρίδη το πέτυχε ο Παπαδόπουλος με την ανοχή και τη στήριξη του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ. 

Από την άλλη η απορριπτική και εθνικιστική πολιτική του Παπαδόπουλου οδήγησε το κίνημα επαναπροσέγγισης σε πισωγύρισμα και άνοιξε το δρόμο στους φασίστες να βγουν ανοικτά στους δρόμους και να απειλούν.

Μετά από όλα αυτά η πρόταση για συνεργασία με τις «προοδευτικές πατριωτικές δυνάμεις» θα ήταν χωρίς αντίκρισμα για τους περισσότερους αριστερούς. Αν το ΑΚΕΛ αποφάσιζε να υποστηρίξει ξανά τον Παπαδόπουλο είναι σίγουρο ότι ένα σημαντικό κομμάτι της βάσης του δεν θα το ακολουθούσε και θα αντιμετώπιζε σοβαρό κίνδυνο διάσπασης. 

Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της υποβολής της υποψηφιότητας Χριστόφια. 

Δεν πρέπει όμως να έχουμε ψευδαισθήσεις ότι αν εκλεγεί ο Χριστόφιας θα ακολουθήσει πολύ διαφορετική πολιτική από τον Παπαδόπουλο. Αυτό το ξεκαθάρισε εξάλλου και ο ίδιος στην ομιλία του στη Συνδιάσκεψη του κόμματος λέγοντας ότι «θα κυβερνήσει με ένα κεντροαριστερό αστικοδημοκρατικό πρόγραμμα» που θα είναι «φιλολαϊκότερο απο το σημερινό» και ότι ουσιαστικά «θα διαχειριστεί το υπάρχον σύστημα». Η ιστορία των σοσιαλδημοκρατικών και των κομμουνιστικών κομμάτων που κυβέρνησαν αλλού είναι γεμάτη απο παραδείγματα «διαχείρισης του υπάρχοντος συστήματος» που στο τέλος μόνο το ίδιο το σύστημα εξυπηρετούν. Το παράδειγμα του Ταλάτ και του κόμματός του (αδελφό κόμμα του ΑΚΕΛ) επιβεβαιώνει με τον πιο έντονο τρόπο αυτή τη πραγματικότητα. 

Δυναμική

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προτιμούμε την υποψηφιότητα Χριστόφια. Κάθε άλλο. Την επιθυμούμε και την επιδιώκουμε και κάθε αγωνιστής της αριστεράς θα πρέπει να κάνει ότι μπορεί για να στηριχτεί αυτή η υποψηφιότητα και να εκλεγεί τελικά ο Χριστόφιας. Οχι γιατί έχουμε αυταπάτες για το πώς θα κυβερνήσει αλλά γιατί μια τέτοια υποψηφιότητα απο μόνη της θα δημιουργήσει μια σημαντική δυναμική μέσα στην αριστερά, την εργατική τάξη και τη νεολαία. Ο κάθε ένας θα νοιώσει ότι καταγράφεται μια αριστερή στροφή μέσα στη κοινωνία και θα υπάρξει ένας ενθουσιασμός και μια δυναμική προς τα αριστερά που θα δώσει σημαντική αυτοπεποίθηση στην εργατική τάξη και τη νεολαία να κοντράρουν τις νέες επιθέσεις των εργοδοτών και της κυβέρνησης. 

Η υποψηφιότητα Χριστόφια θα δώσει μια νέα δυναμική και στην πολιτική της επαναπροσέγγισης και θα αποτελέσει ένα γερό χαστούκι για τους εθνικιστές και τους φασίστες. 

Ακόμη και αν δεν εκλεγεί  ο Χριστόφιας αυτή η δυναμική θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά τις εκλογές σε ένα σημαντικό κομμάτι της αριστεράς, πολύ περισσότερο φυσικά άν τελικά εκλεγεί. 

Γι όλους αυτούς του λόγους υποστηρίζουμε την υποψηφιότητα Χριστόφια και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να εκλεγεί.