Για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μια καταστροφική πυρκαγιά χτύπησε την Αθήνα. Οι εικόνες του Υμηττού στις φλόγες, αμέσως μετά την Πάρνηθα, έκαναν τα ΜΜΕ να θυμηθούν τους παραλληλισμούς της κυβέρνησης Καραμανλή με τους μεγάλους εμπρηστές της ιστορίας: Το Νέρωνα και άλλους ηγέτες που συμβόλισαν πόσο παρανοϊκή γίνεται η άρχουσα τάξη και η εξουσία της στον ξεπεσμό της.
Ο σύντροφος που φωτογράφισε την ώρα της πυρκαγιάς και μας έστειλε τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε, είχε δύο άλλους συνειρμούς από αυτές τις εικόνες καταστροφής. Οι καπνοί πάνω από τις πολυκατοικίες και ο βόμβος των αεροπλάνων που βουτούσαν (ευτυχώς για να ρίξουν νερό και όχι βόμβες), έφεραν στο νου τη Βηρυτό και τη Γάζα. Και οι εξαγγελίες του Σουφλιά ότι θα μας προστατέψει από τις συνέπειες της φωτιάς με τα «αντιπλημμυρικά έργα του, έφεραν στο νου τη Νέα Ορλεάνη.
Πραγματικά, ο Καραμανλής και οι υπουργοί του βαδίζουν στο δρόμο του Μπους. Είναι συνένοχοι στα πολεμικά εγκλήματα που διαπράττουν τα αμερικάνικα και τα ισραηλινά αεροπλάνα πάνω από τον ουρανό της Γάζας, των πόλεων του Ιράκ, των χωριών του Αφγανιστάν, της Βηρυτού πριν ένα χρόνο. Είναι αγκαλιά με τους σύγχρονους Νέρωνες που πανηγυρίζουν τα ρεκόρ των χρηματιστηρίων τους την ώρα που οι κατεχόμενοι λαοί σφαδάζουν μέσα στις φλόγες.
Αλλά ο παραλληλισμός δεν σταματάει εδώ. Ο Μπους μετέφερε την καταστροφή μέσα στην ίδια την Αμερική, όταν τα παραμελημένα φράγματα της Νέας Ορλεάνης έσπασαν μπροστά στη μανία ενός «ακραίου καιρικού φαινομένου». Η εξαφάνιση του δρυμού της Πάρνηθας, του πνεύμονα της Αθήνας, έχει τις ίδιες διαστάσεις με εκείνο το έγκλημα και ο Καραμανλής παίζει τον ίδιο πολιτικό ρόλο με τον Μπους. Το δίδυμο Καραμανλή-Σουφλιά απειλεί ότι θα μας εξασφαλίσει και την ίδια συνέχεια, όταν η πρώτη «ακραία νεροποντή» φέρει πλημμύρες στη Δυτική Αθήνα.
Pεκόρ
Ο Μπους σπάει όλα τα αρνητικά ρεκόρ στην ιστορία των Προέδρων στις ΗΠΑ. Εχει γίνει ο πιο μισητός πρόεδρος μέσα και έξω από την Αμερική. Εδώ, ο Καραμανλής και η ΝΔ ελπίζουν ακόμα ότι θα επιβιώσουν πολιτικά στις επόμενες εκλογές. Είναι καιρός να τους δείξουμε ότι ο δρόμος του Μπους έχει το ίδιο τέλος γι’ αυτούς.
Στις ΗΠΑ η Αριστερά είναι, για λόγους ιστορικούς, αδύνατη. Στην Ελλάδα, αντίθετα, η αριστερά είναι δύναμη ιστορικά ταυτισμένη με τις διαρκείς προσπάθειες της εργατικής τάξης να αποτινάξει το ζυγό της άρχουσας τάξης: Μάης 1936, Αντίσταση 1940-44 και 46-49, Ιουλιανά 1965, Πολυτεχνείο και Μεταπολίτευση- δεν υπάρχει περίοδος στην πρόσφατη ιστορία χωρίς εξεγέρσεις και μεγάλα κινήματα. Το ζήτημα της εναλλακτικής λύσης απέναντι στον καταστροφικό καπιταλισμό είχε μπει στην ημερήσια διάταξη της ελληνικής ιστορίας με μεγάλα κόκκινα γράμματα.
Είναι χρέος της αριστεράς σήμερα να ανταποκριθεί σ’ αυτή την πρόκληση. Να διακηρύξει ότι η χρεοκοπία της κυβέρνησης της Νέα Δημοκρατίας φέρνει ξανά την απαίτηση για μία αντικαπιταλιστική λύση στα αδιέξοδα που συσσωρεύονται.
Καιρός είναι να δυναμώσουν οι αντικαπιταλιστικές φωνές μέσα στην αριστερά. Η δημιουργία της Πρωτοβουλίας για την Ενότητα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς είναι ένα χαρούμενο μήνυμα μέσα στις εικόνες της καταστροφής αυτών των ημερών. Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να υψώσουμε εναλλακτική λύση στους εμπρηστές του πολέμου και του περιβάλλοντος, στους δολοφόνους των εργατικών «ατυχημάτων». Αλλά τουλάχιστον έγινε ένα πρώτο βήμα.