Και φούσκα μεταλλίων

Στους αγώνες του 2004 η Ελλάδα κατέκτησε 17 μετάλλια. Το ένα, αυτό του Σαμπάνη το επέστρεψε άμεσα. Από τα έξι υπόλοιπα χρυσά, τα δύο, αυτά της Χαλκιά και της Τζουμελέκα «θάμπωσαν» μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ενώ από τους υπόλοιπους μεταλλιούχους του 2004 ορισμένοι εξαφανίστηκαν έκτοτε από το αθλητικό στερέωμα. Τελικά στους Ολυμπιακούς του 2008 η ελληνική ομάδα έφτασε αποδεκατισμένη και χωρίς τα «χρυσά της παιδιά».

Οι αθλητές είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας στην οποία προηγούνται οι ομάδες και οι ιδιοκτήτες τους, οι χορηγοί, οι αθλητικές ομοσπονδίες και οι κυβερνήσεις που συστηματικά σπρώχνουν τους αθλητές στην κατανάλωση ουσιών προκειμένου να δημιουργήσουν «οικονομικές» και «εθνικές» επιτυχίες. Η εθνικιστική ντόπα της Χαλκιά περί «των ελλήνων που γεννιούνται πρώτοι γιατί το έχουν στα κύτταρά τους» ήταν απλά η άλλη όψη της πραγματικής ντόπας των παράνομων ουσιών που έθρεψε την «ελληνική φούσκα».