Οι λαοί της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής διψούν για ειρήνη. Κι αυτή η δίψα, για μια ακόμη φορά, βρίσκεται κάτω απ’τήν απειλή των βομβαρδισμών και της εισβολής. Το Αφρίν, μια πόλη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων βιώνει τον πόλεμο και την καταστροφή που προκαλούν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ διακήρυξε ότι “το όνομα της επιχείρησης είναι Κλάδος Ελαίας. Είναι μια επιχείρηση που προσπαθεί να φέρει την ειρήνη, τη γαλήνη και την ηρεμία”.

Αντίθετα με τις υποσχέσεις αυτής της πολεμικής διακήρυξης, είναι γνωστό το γεγονός ότι η ιστορία της περιοχής είναι σημαδεμένη απ’τόν πόλεμο, τη σύγκρουση, τη φτώχεια και τη στέρηση, όλα αποτέλεσμα των F-16, των τεθωρακισμένων Λέοπαρντ και των στρατευμάτων.

Ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να προετοιμάσει την κοινωνία για έναν μακροπρόθεσμο πόλεμο. Είναι χαρακτηριστική αυτή η δήλωση: “Η επιχείρηση του Αφρίν θα έχει ως συνέχεια την επιχείρηση για το Μάνμπιτζ”. Ο Μπιναλί Γιλντιρίμ προσπαθεί να νομιμοποιήσει την επέμβαση λέγοντας ότι τα τανκς “θα σώσουν τον κόσμο από την καταπίεση”. Τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν γίνει ένα με αυτή τη χορωδία και κάνουν την προσπάθεια να πείσουν τον κόσμο για την προπαγάνδα ότι η στρατιωτική επιχείρηση γίνεται “για να προστατευθεί η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας”.

Αστάθεια

Η αλήθεια είναι ότι η “εθνική συμμαχία” της Τουρκίας έχει επιλέξει να αντιμετωπίσει την όλο και πιο βαθιά αστάθεια εντός και εκτός χώρας με πόλεμο και σύγκρουση. Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές της κυβέρνησης και των εθνικιστών συμμάχων της, που είναι σχεδιασμένες για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του τουρκικού κράτους, θα προκαλέσουν μόνο παραπέρα αστάθεια και θα ανοίξουν το δρόμο για περαιτέρω κρίσεις.

Ο πόλεμος ενάντια στο Αφρίν κατάφερε να κάνει όλες τις πολιτικές πτέρυγες που βάζουν ως προτεραιότητα στην εθνικιστική τους ατζέντα την επιβίωση του κράτους να στοιχηθούν πίσω από την “εθνική συμμαχία” του ΑKP (του κόμματος του Ερντογάν) με το φασιστικό MHP.

Κι όμως, σε μια εποχή που μόλις πρόσφατα ένας εργάτης έβαλε δημοσίως φωτιά στον εαυτό του για να τραβήξει την προσοχή πάνω στη φτώχεια, το πρόβλημα για τον κόσμο στην Τουρκία είναι πώς να τα βγάλουν πέρα, κι όχι η συνέχεια του κράτους. Αυτό που χρειαζόμαστε και απαιτούμε είναι ζωή με ηρεμία όχι με καταπίεση, ζωή με ειρήνη όχι με πόλεμο, μια ζωή όπου οι εργάτες δεν θα αναγκάζονται να επιβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Ο πόλεμος στο Αφρίν πρέπει να σταματήσει τώρα. Διακηρύξεις τύπου “Σήμερα Αφρίν, αύριο Μάνμπιτζ” που στοχεύουν στην επέκταση του πολέμου, πρέπει να σταματήσουν τώρα. Η πολιτική των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων που μέχρι πριν από λίγα χρόνια έδιναν ελπίδα και μεγάλες προσδοκίες σε όλους πρέπει να επανέλθει. Όχι μόνο οι ΗΠΑ και η Ρωσία, αλλά και όλες οι περιφερειακές δυνάμεις πρέπει να τερματίσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στη Συρία.

DSIP - Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
21 Γενάρη 2018