Ο έλεγχος και η εδραίωση της στρατιωτικής και οικονομικής κυριαρχίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στον χώρο των Δυτικών Βαλκανίων περνάει μέσα από την αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κράτους και του ελληνικού καπιταλισμού συνολικά στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα μετά τις τελευταίες εξελίξεις:

Στις 19 Γενάρη, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον πρωθυπουργό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας Ζάεφ στα Σκόπια, του ξεκαθάρισε ότι «δεν υπάρχει σχέδιο Β, κανένας άλλος τρόπος να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ πέρα από την επίλυση της ονοματολογικής διαφοράς» ζητώντας από τους παρευρισκομένους να επιλύσουν τη διαφορά με την Ελλάδα. 

Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (5 Γενάρη) είχε ήδη εκφράσει «την ικανοποίησή της για τη δράση της κυβέρνησης των Σκοπίων για τον τερματισμό ενός αδιεξόδου 25 ετών για την ονομασία της ΠΓΔΜ» ελπίζοντας να δει εκ μέρους της κυβέρνησης Ζάεφ «συγκεκριμένα αποτελέσματα». 

Τέλος, ο διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών Νίμιτς, που αναμένεται τις επόμενες μέρες σε Αθήνα και Σκόπια, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε στην Καθημερινή (28/01) «έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ζητούμενο αλλά και εφικτό είναι μια σύνθετη ονομασία κάτι που επίσημα υποστηρίζει η Αθήνα εδώ και πολλά χρόνια και που μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ζόραν Ζάεφ στα Σκόπια αποδέχεται πλέον και η γειτονική χώρα. Προτείνει ευρεία χρήση της νέας ονομασίας από τη στιγμή που τα Σκόπια θα ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όχι πριν από την ολοκλήρωση της ένταξής τους».

Πατώντας πάνω σε αυτές τις πλάτες ο Τσίπρας, στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας Ζάεφ στο Νταβός, εξέφρασε την «θέση της Αθήνας» ότι δηλαδή (Αυγή 29/1) «πρώτα συζητάμε και καταλήγουμε στη σύνθετη ονομασία, που θα ισχύει έναντι όλων και αίρεται κάθε υπόνοια αλυτρωτισμού, και στη συνέχεια προχωράμε σε πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και στις ενταξιακές διαδικασίες για την Ε.Ε». 

Ασφυκτικό πλαίσιο

Απέναντι σε αυτούς τους όρους, η κυβέρνηση Ζάεφ (που ήδη δήλωσε δημόσια ότι μετονομάζει το αεροδρόμιο και τον εθνικό αυτοκινητόδρομο της χώρας που ονομάζονται «Μέγας Αλέξανδρος») θα κληθεί να πάρει άμεσα αποφάσεις μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, ενόψει της Συνόδου Κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων που πραγματοποιείται στη Σόφια, στο πλαίσιο της βουλγαρικής προεδρίας στις 17 Μαϊου και ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στις 11-12 Ιουλίου. 

Και βέβαια, οι πρωτοβουλίες του Τσίπρα και του Κοτζιά στο Νταβός δεν περιορίστηκαν στον Ζάεφ. Συνάντηση πραγματοποιήθηκε και με τον πρωθυπουργό της Κροατίας Αντρέι Πλένκοβιτς, «υπό το πρίσμα των σχέσεων της Ε.Ε. με τα Δυτικά Βαλκάνια» και με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Έντι Ράμα. Σύμφωνα με την Αυγή, «όπως προκύπτει από τη συνάντηση που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Αλβανό ομόλογό του, Ελλάδα και Αλβανία είναι έτοιμες για στρατηγική συμφωνία που να επιλύει κρίσιμες διαφορές και να ανοίγει τον δρόμο για προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων». 

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι προκειμένου να επιτρέψει την προώθηση των ενταξιακών τους διαπραγματεύσεων, η ελληνική κυβέρνηση απαιτεί από τις γειτονικές κυβερνήσεις εκείνα τα ανταλλάγματα που θα έρθουν να σφραγίσουν την κυριαρχία της σαν το κεφαλοχώρι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και θα μετατρέψουν μια περιοχή (που ούτως ή άλλως κυριαρχεί οικονομικά, διπλωματικά και στρατιωτικά) σε «πίσω αυλή». 

Στο μεταξύ, στην «μπροστινή αυλή», με τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας να συνεχίζουν την καθοδική τους πορεία, και μέσα από τον άξονα συνεργασίας με το Ισραήλ να δυναμώνει (αυτές τις μέρες, με την επίσκεψη του προέδρου του Ισραήλ Ρίβλιν στην Ελλάδα -και στη Βεργίνα), το ελληνικό κράτος επιδιώκει να πλασάρει τον εαυτό του, σαν τον ακρογωνιαίο λίθο για κάθε ιμπεριαλιστικό σχέδιο των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ από τα Βαλκάνια και τη Συρία μέχρι το Ιράν και το Αφγανιστάν. 

Όσο και να σκούζουν, δεξιά και ακροδεξιά για «εθνικές προδοσίες» κλπ, η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μια επιθετική πολιτική που εξυπηρετεί με ζήλο τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού αγκαλιά με τα σχέδια των χειρότερων συμμάχων, όπως ο Τραμπ και οι υπόλοιποι «εταίροι» της ΕΕ. Δεν πρόκειται για μια φιλειρηνική πολιτική αλλά για μια πολιτική που εσωτερικά ανοίγει το δρόμο σε κάθε εθνικιστή πολεμοκάπηλο, και ακόμη χειρότερα σε κάθε φασίστα, να ουρλιάζει -έστω και δημαγωγικά- για ακόμη περισσότερες διεκδικήσεις εκ μέρους του ελληνικού καπιταλισμού. 

Γι’ αυτούς τους λόγους, τις επόμενες βδομάδες και μήνες το εργατικό κίνημα και η νεολαία χρειάζεται να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε ξανά ένα μεγάλο ΟΧΙ, μεγαλύτερο από αυτό του δημοψηφίσματος το 2015: ΟΧΙ στα εθνικιστικά συλλαλητήρια που απειλούν να ξαναβγάλουν τους κάθε λογής φασίστες και ακροδεξιούς στην επιφάνεια. ΟΧΙ στην απόπειρα της Νέας Δημοκρατίας να τους παρέχει κάλυψη πάνω στην απελπισμένη προσπάθεια του Μητσοτάκη να γυρίσει πολιτικά το κλίμα παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού. ΟΧΙ στην επικίνδυνη «πολυδιάστατη εθνική διπλωματία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που με την ενεργητική συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς έρχεται να συμπληρώσει την αθλιότητα της πιστής εφαρμογής των μνημονίων. ΟΧΙ σε όλους τους νονούς των Βαλκανίων. Δικαίωμα του κάθε λαού –και του λαού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας- να έχει το όνομα που ο ίδιος επιλέγει.