Διεθνή
Συρία: «Η δική μας Γούτα»

Πλακάτ από διαδήλωση Συρίων προσφύγων στην Αθήνα την περασμένη βδομάδα (φωτό Jo Morales)

Ο τρομακτικός βομβαρδισμός της Γούτα, λίγο έξω από τη Δαμασκό, από το καθεστώς του Άσαντ συνεχίζει να προσθέτει εκατοντάδες ακόμη νεκρούς αμάχους στο ανελέητο σφαγείο στη Συρία.  

Ακόμη και στα τέλη του περσινού Ιούλη, κάτοικοι της ανατολικής Γούτα, είχαν το θάρρος να διαδηλώνουν στο δρόμο φωνάζοντας συνθήματα όπως «Αυτή είναι η Γούτα, η δική μας Γούτα», «Αφήστε ήσυχη την επανάστασή μας» ενάντια στις συνεχείς αψιμαχίες ανάμεσα σε αντιμαχόμενες οπλισμένες αντάρτικες ομάδες για τον έλεγχο αυτή της συνοικίας της Δαμασκού, που όπως χαρακτηριστικά δήλωνε ένας από τους διαδηλωτές, «συμφέρουν μόνο το καθεστώς του Άσαντ». Σήμερα ήδη, οι δυνάμεις του Άσαντ προωθούνται  στην ανατολική Γούτα.

Μπαίνοντας το 2018, το σφαγείο, που ξεκίνησε το 2011 με την λυσσαλέα προσπάθεια του Άσαντ να παραμείνει στην εξουσία καταπνίγοντας την συριακή αραβική άνοιξη, κλιμακώνεται ακόμα πιο άγριο έχοντας βρεθεί στο κέντρο ενός περίπλοκου κουβαριού αδυσώπητων διεθνών ανταγωνισμών που φουντώνουν ανάμεσα στις υπερδυνάμεις αλλά και στους τοπικούς υποϊμπεριαλισμούς. 

Το καθεστώς του Άσαντ έχει καταφέρει να ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του νότου της Συρίας χάρη στην τεράστια οικονομική και υλική στρατιωτική υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν. Η Ρωσία μπήκε στο πλευρό του Άσαντ ενάντια στους εξεγερμένους, ελπίζοντας ότι με μια πιθανή επικράτησή του θα μπορέσει επιτέλους να πατήσει πόδι στη Μέση Ανατολή. Το Ιράν έχει πετύχει να αυξήσει την επιρροή που ήδη έχει στο Λίβανο και στην Παλαιστίνη, ελπίζοντας σε ιρανικές επενδύσεις ανοικοδόμησης της Συρίας μετά από μια νίκη του Άσαντ. Και οι δύο χώρες έχουν στρατό και βάσεις στη Συρία. 

Στο συριακό βορρά, του οποίου μεγάλο μέρος ελέγχεται από τους Κούρδους μαχητές, το YPG (που έχει στενές σχέσεις με το PKK στην Τουρκία) έχοντας την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ αφού πολέμησε το Ισλαμικό Κράτος, πρόσφατα έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε σύμμαχο του Άσαντ απέναντι στην Τουρκία - μια χώρα «σύμμαχο» των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ. Ο τουρκικός στρατός, από την άλλη έχει εισβάλει στην περιοχή του Αφρίν, σε ένα κουρδικό θύλακα, στη βόρεια Συρία, ενώ το τελευταίο διάστημα έχει εντείνει τις επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων της Τουρκίας, φοβούμενο ξεσηκωμό μέσα στα δικά του σύνορα. Το Iσλαμικό Κράτος, που είχε πάρει τον έλεγχο σε μεγάλα κομμάτια του Συριακού βορρά που είχε εγκαταλειφθεί από το καθεστώς Άσαντ, έχει υποχωρήσει πλέον σε δύο θύλακες. 

Μόνο μικροί θύλακες ελέγχονται πλέον από τις διαφόρων ειδών αντάρτικες ομάδες στη Συρία. Αλλά οι περισσότερες από αυτές τις –πολλές φορές εμπλεκόμενες σε μεταξύ τους σκληρούς ανταγωνισμούς- ένοπλες ομάδες «ανταρτών», λίγη σχέση έχουν με εκείνες που ξεσηκώθηκαν για να υπερασπίσουν την επανάσταση του 2011, όταν οι οπλισμένες ομάδες που αρχικά περιφρουρούσαν τις διαδηλώσεις έγιναν η βασική εστία αντίστασης στο καθεστώς (και όλες μαζί αποτέλεσαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, τον FSA). 

Ανταγωνισμοί

Ανταγωνισμοί -που συστηματικά εξέθρεψε το καθεστώς αλλά και κάθε είδους υποστήριξη από χώρες όπως, οι ΗΠΑ η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου- έχουν αλλάξει αυτήν την εικόνα. Με τη λέξη «αντάρτες» μπορεί να αναφέρεται κανείς στο «Νότιο Μέτωπο», μια μιλίτσια που χρηματοδοτείται από την Βρετανία μέχρι την ισλαμιστική Αλ Νούσρα. Τρεις με πέντε τέτοιες ένοπλες ομάδες υπερασπίζονται αυτή τη στιγμή την Γούτα απέναντι στο καθεστώς. 

Στο μεταξύ, στο έδαφος της Συρίας, δύο από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις που συγκρούονται στην ευρύτερη Μέση Ανατολή,  το Ισραήλ και το Ιράν, πλησιάζουν όλο και πιο κοντά στον πόλεμο. Πρόσφατα, το Ισραήλ βομβάρδισε μια ιρανική βάση μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην νότια Συρία και σε αντίποινα το καθεστώς του Άσαντ κατέρριψε ένα ισραηλινό αεροπλάνο. Επιπλέον, πριν από δύο βδομάδες, οι ΗΠΑ βομβάρδισαν με πυραύλους και με αεροπλάνα στη Συρία, σκοτώνοντας και δεκάδες Ρώσους παραστρατιωτικούς.

Σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο, που υπερδυνάμεις και  τοπικοί υποϊμπεριαλισμοί, που έχουν παρέμβει στη Συρία προκειμένου να αυξήσουν τον έλεγχό τους στην περιοχή, έχουν ξεκινήσει να έρχονται ακόμη και σε άμεση σύγκρουση μεταξύ τους. 

Πρόκειται για ένα τρομακτικό ανακάτωμα στις πλάτες των ανθρώπων που έκαναν την συριακή επανάσταση με ολέθριες επιπτώσεις και συνέπειες που μας αφορούν - όχι μόνο γιατί συμβαίνουν γεωγραφικά στη γειτονιά μας.

Το ελληνικό κράτος, και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που το διαχειρίζεται, παρέχει το έδαφός του στις ΗΠΑ σαν βάση ανεφοδιασμού προκειμένου να εξορμούν από την Σούδα και άλλα σημεία προς τη Συρία και τη Μέση Ανατολή γενικότερα – ενώ κλείνει τα σύνορά του στους πρόσφυγες που προσπαθούν να γλυτώσουν από το θάνατο. 

Ταυτόχρονα είναι άμεσα εμπλεκόμενο σε αυτό το επικίνδυνο πολεμικό κουβάρι των ανταγωνισμών, καθώς μέσα από τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ επιδιώκει περαιτέρω έλεγχο και παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο, σπεύδοντας να εκμεταλλευτεί τους καυγάδες ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, με αντάλλαγμα περισσότερη βοήθεια και ανταλλάγματα από τον Τραμπ. 

Πρόκειται για πρωτοβουλίες και κινήσεις που μέσα σε ένα ήδη θερμό κλίμα φέρνουν τον πόλεμο κυριολεκτικά στην πόρτα μας. Το αντιπολεμικό κίνημα πρέπει να υψώσει το ανάστημά του απαιτώντας: Να σταματήσει αυτό το ιμπεριαλιστικό σφαγείο. Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας στα κάθε είδους πολεμικά παιχνίδια ανταγωνισμών στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Όχι στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Να κλείσουν οι βάσεις, να ανοίξουν τα σύνορα στους πρόσφυγες.