Συνεντεύξεις
17 Μάρτη - Διεθνής μέρα δράσης: Ένας αντιφασιστικός θεσμός

Συνέντευξη με τον Πέτρο Κωνσταντίνου, συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ

 

Τι έχει σηματοδοτήσει ο διεθνής αντιρατσιστικός και αντιφασιστικός συντονισμός όλα τα προηγούμενα χρόνια;

Αμέσως μετά την πρωτοβουλία “19 Γενάρη – Αθήνα Πόλη Αντιφασιστική” το 2013, όταν χιλιάδες βγήκαμε στους δρόμους δύο μέρες μετά τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν, κοντράροντας τα πογκρόμ και τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής που λίγες μήνες πριν είχε εκλεγεί στη Βουλή και απολάμβανε πλήρη ασυλία, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε, σε συντονισμό και με την Κίνηση United Against Fascism της Βρετανίας, σε μια μεγάλη διεθνή αντιφασιστική συνάντηση στην Αθήνα τον επόμενο Οκτώβρη. Η πρώτη εκείνη συνάντηση, που έγινε αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αποφάσισε το πρώτο διεθνές κάλεσμα για τις 21 Μάρτη του 2014 με διαδηλώσεις για πρώτη φορά σε πολλές πόλεις τις Ευρώπης.

Από τότε μέχρι σήμερα αυτές οι μέρες έχουν καταφέρει να αναδείξουν όλες τις πλευρές της αντίστασης ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Από το αίτημα για χαρτιά, δικαίωμα ψήφου και ιθαγένεια μέχρι το αίτημα να ξεκινήσει η δίκη της Χρυσής Αυγής και να καταδικαστούν οι δολοφόνοι. Ειδικά το 2015, που μόλις έχει εκλεγεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μαζική η απαίτηση να ξηλωθεί όλη η “ρατσιστική κληρονομιά της δεξιάς”, όπως λέγαμε τότε. Κορυφαία στιγμή αυτής της πορείας ήταν το 2016, μετά το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, που το κίνημα απαιτούσε πια σύσσωμο να ανοίξουν τα σύνορα και οι πόλεις για όλους, κατήγγειλε τη ρατσιστική συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, απαιτούσε να πέσει ο φράχτης στον Έβρο.

Αντίστοιχο ρόλο έπαιξαν αυτές οι μέρες σε όλη την Ευρώπη, καθώς οι ρατσιστικές πολιτικές και η άνοδος της ακροδεξιάς έκρουαν των κώδωνα του κίνδυνου σε πολύ κόσμο που βρήκε τρόπο να εκφραστεί και να δώσει τη μάχη. Από την Αυστρία που βοήθησαν το κίνημα να είναι πολύ πιο έτοιμο να απαντήσει στην εκλογική άνοδο της ακροδεξιάς φτάνοντας σε κινητοποιήσεις ως και 100.000 χιλιάδων ανθρώπων, μέχρι τη Γαλλία που το κίνημα ανέκοψε την προσπάθεια της Λεπέν να πάρει την εξουσία αλλά και τη Γερμανία που πλέον ένα ολόκληρο κίνημα παλεύει το AfD. Έτσι καταξιώθηκε αυτή η διεθνής ημέρα.

Τι διαστάσεις έχει πάρει η φετινή 17 Μάρτη;

Διεθνώς, τις μεγαλύτερες από κάθε άλλη χρονιά. Είναι δεκάδες οι χώρες και οι πόλεις που συμμετέχουν σε όλον τον κόσμο, από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία μέχρι την Ιρλανδία, τον Καναδά, τη Νότια Κορέα και την Αυστραλία μια βδομάδα μετά. Δεν είναι απίθανο να δούμε πορείες και στην Ιταλία που το τελευταίο διάστημα έχουν υπάρξει μεγάλες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, στη Ματσεράτα, στη Ρώμη, στη Φλωρεντία μετά τις εκλογές ενάντια σε δολοφονίες Σενεγαλέζων μεταναστών. Αυτό δείχνει ότι η μάχη για να σπάσουμε τη νομιμοποίηση της ακροδεξιάς, για να αποκαλύψουμε ότι ακόμα και στις πιο λαϊκιστικές εκδοχές της θα βρούμε νοσταλγούς του Χίτλερ και του Μουσολίνι, γίνεται παντού κεντρική. Το ίδιο και η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και την ισλαμοφοβία αλλά και η μάχη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Αφρική και την Ασία με την εμπλοκή χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Και στην Ελλάδα όμως οι διαστάσεις είναι επίσης μεγαλύτερες από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα κομμάτια του κινήματος έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους. Από εργατικά συνδικάτα και φοιτητικούς συλλόγους μέχρι τις κοινότητες των μεταναστών. Από τους πρόσφυγες από τα καμπς μέχρι τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που υπέγραψαν τη διακήρυξη για τις 17 Μάρτη, ανάμεσά τους θεατρικές ομάδες και μουσικά συγκροτήματα, από κινήσεις ΛΟΑΤ, Γυναικών και Αναπήρων μέχρι όλη την Αριστερά, από δήμους και συμβούλια ένταξης μεταναστών μέχρι δεκάδες ακόμα φορείς και συλλογικότητες.

Ποιες μάχες την ανέδειξαν ως σταθμό του κινήματος;

Πρώτα απ' όλα η εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής που πέρασε από τη φάση των μαρτύρων σε αυτή των αναγνωστέων εγγράφων και επιβεβαιώνει την εικόνα των δολοφονικών επιθέσεων, κεντρικά σχεδιασμένων από την ηγεσία της ΧΑ, με την παρουσία της αστυνομίας, από τα γραφεία ορμητήριά τους. Αυτό είναι πίεση στη ΧΑ που έχει χάσει βουλευτές, περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους ενώ τα γραφεία τους κλείνουν το ένα μετά το άλλο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι παραιτήθηκαν από τις επιθέσεις. Είχαμε τις επιθέσεις στον Ασπρόπυργο, στον Αλέξη Λάζαρη, κατά της Ευγενίας Κουνιάκη έξω από το Εφετείο και πρόσφατα στη Φαβέλα. Η καμπάνια για να κλείσουν τα γραφεία τους, να διαλυθούν τα τάγματα εφόδου, να σταματήσει η ανοχή στα ΜΜΕ και παντού, έγινε μαζικό κίνημα που έφτασε μέχρι την τελευταία βδομάδα στη διαδήλωση στον Πειραιά.

Ταυτόχρονα ήταν η μάχη για την υπεράσπιση των προσφύγων και των μεταναστών, για να μπουν στις πόλεις και όχι να είναι απομονωμένοι στα νησιά και στα γκέτο των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η κόντρα με τις ρατσιστικές επιθέσεις αποκλεισμού των προσφυγόπουλων και των παιδιών των μεταναστών από τα σχολεία, είτε μιλάμε για την πακιστανική κοινότητα στα Σεπόλια είτε μιλάμε για τα παιδιά των Αλβανών μεταναστών στα Χανιά. Όλα αυτά είναι μέτωπα ξεκινημένα και η 17 Μάρτη θα τους δώσει νέα ώθηση όλη την επόμενη χρονιά.