Τρία χρόνια από την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής και παρά τις προσπάθειες να υποβαθμιστεί η δημοσιότητα και η σημασία της, ο κόσμος του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος έχει το βλέμμα του στραμμένο στην έκβασή της.

Έτσι όταν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» και μια σειρά συλλογικότητες μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ, το Al Jazeera, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, το Golden Dawn Watch και η Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος Jail Golden Dawn αποφάσισαν να παρουσιάσουν το ντοκιμαντέρ «Golden Dawn Girls» (Τα Κορίτσια της Χρυσής Αυγής), η ανταπόκριση ήταν τέτοια, που οι προβολές μετατράπηκαν σε μαζικές αντιφασιστικές εκδηλώσεις. 

Οργανώθηκαν δυο γεγονότα: Την Τετάρτη, 18/4 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, ακολουθούμενη από συζήτηση με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Ψαρρά (Εφ. Συντακτών) και Πάτρικ Στρίκλαντ (Al Jazeera) σχετικά με την εξέλιξη της δίκης της Χρυσής Αυγής και την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Την Κυριακή 22/4, στον Κινηματογράφο Ααβόρα, σε συνδυασμό με την προβολή του ντοκιμαντέρ «The Cleaners» του Κωνσταντίνου Γεωργούση και συζήτηση με τον σκηνοθέτη, τον συνήγορο Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής Θανάση Καμπαγιάννη και τον τέως Γ.Γ. Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κωστή Παπαϊωάννου. 

Κατάμεστο αμφιθέατρο

Βρεθήκαμε στην πρώτη προβολή, σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, όπου μετά το τέλος του ντοκιμαντέρ, ο Δημήτρης Ψαρράς έκανε μια εισαγωγή στη δίκη με μερικές εύστοχες παρατηρήσεις. Περιέγραψε την αντίφαση ανάμεσα στην κοινοβουλευτική βιτρίνα νομιμότητας της Χ.Α και την εγκληματική της δράση, μια αντίθεση που οξύνθηκε και δοκιμάζεται λόγω της δίκης. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον διεθνή παράγοντα, την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, τις ομοιότητες και διαφορές των νεοναζιστικών και ακροδεξιών μορφωμάτων σε σχέση με την ιστορία και τις εκάστοτε συνθήκες που προκάλεσαν την άνοδό τους, την τακτική εκμετάλλευσης της πολιτικής κρίσης για να στρέψουν τα πράγματα προς τα δεξιά. Τέλος, σχολίασε ότι η γέννηση της Χ.Α δεν είναι πρόσφατη, αλλά έχει ρίζες στην ελληνική ακροδεξιά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Αυτό το κομμάτι υπήρχε στην ελληνική κοινωνία, κατά καιρούς εκφραζόταν πολιτικά από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά με τον ερχομό της οικονομικής κρίσης και την κατάρρευση των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, άνοιξε η δυνατότητα ένα μέρος της δεξιάς δυσαρέσκειας να διοχετευτεί προς αυτήν. 

Η συζήτηση είχε ενδιαφέρον, με κόσμο από το ακροατήριο να ρωτάει όχι μόνο για το ντοκιμαντέρ και το πώς γυρίστηκε, αλλά να μπαίνει στην ουσία της πολιτικής, στην ίδια τη δίκη, στην φύση και εξέλιξη της Χ.Α. Είναι όλοι οι ψηφοφόροι της ναζιστές; Γιατί τα κρατικά κανάλια δεν δίνουν δημοσιότητα στη δίκη; Γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν κόβει τα φτερά της; Εξηγήθηκε ότι η καταδίκη της Χ.Α θα παίξει τεράστιο ρόλο στο να αποκοπεί ο ολιγάριθμος «σκληρός πυρήνας» των ναζιστών στο κέντρο της από τις μάζες των ψηφοφόρων που της δίνουν πολιτική υπόσταση. Ήδη η παραπομπή της σε δίκη έχει οδηγήσει στην αναστολή της χρηματοδότησής της από το κράτος και την ανάγκασε να αποσύρει τα τάγματα εφόδου από τους δρόμους. Πρόκειται για κατακτήσεις του αντιφασιστικού κινήματος, που χρειάζεται να περιφρουρηθούν για να μην έχουμε πισωγυρίσματα.

Θα πρέπει ωστόσο να δίνουμε το λόγο στα μέλη της Χ.Α; Η τελευταία ερώτηση σχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο της ταινίας.