Έχουν περάσει πάνω από δέκα μέρες από την φωτιά στο εργοστάσιο της Sunlight στην Ξάνθη, “το μεγαλύτερο εργοστάσιο μπαταρίας της Ευρώπης”, όπως διαφήμιζε και η ίδια η εταιρία, και οι ανησυχίες των εργαζόμενων και των κατοίκων της περιοχής φουντώνουν.
Πρώτη και κύρια ανησυχία όλων έχει να κάνει με το ενδεχόμενο τοξικότητας στην ατμόσφαιρα. Όσες δηλώσεις και να κάνει ο πρύτανης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Ραψωμανίκης, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, κανείς δεν νιώθει ήσυχος από την στιγμή που κάηκε ολοσχερώς η μονάδα παραγωγής μπαταριών οξέος-μολύβδου, μια άκρως τοξική εργοστασιακή μονάδα.
Ήδη από την μεριά του Εργατικού Κέντρου της Ξάνθης έχει γίνει ξεκάθαρο πως δεν πρέπει να επιτραπεί η είσοδος των εργατών στη μονάδα αν η εταιρία δεν προσλάβει εξειδικευμένο συνεργείο για τον καθαρισμό και την αποκατάσταση των ζημιών στις εγκαταστάσεις. Ταυτόχρονα οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στο εργοστάσιο παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα απολυθεί κανείς, φοβούνται για τις θέσεις εργασίας τους και για τις μισθολογικές τους απολαβές.
Οι ανησυχίες απλώνονται και στους τοπικούς αγροτικούς παραγωγούς που εδώ και δέκα ημέρες αδυνατούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στις λαϊκές αγορές, αφού οι καταναλωτές παραμένουν επιφυλακτικοί και διστακτικοί να αγοράσουν και να καταναλώσουν προϊόντα της περιοχής του Τοπείρου.
Η πραγματικότητα είναι πως παρά τις διαβεβαιώσεις των θεσμικών παραγόντων του νομού που έσπευσαν να επιβάλουν την κανονικότητα, κανείς δεν νιώθει ασφαλής στην περιοχή.
“Στην περιοχή μας έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι την ασυδοσία των βιομήχανων. Όποτε θέλουν ανοίγουν, όποτε θέλουν κλείνουν, αλωνίζοντας χωρίς κανέναν έλεγχο. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ξάνθης (Ιούνιος 2017) η ανεργία στο νομό φτάνει στο 42%. Η βιομηχανία στο νομό που παλιότερα απασχολούσε 7.500 εργάτες μόνιμα και 15-20.000 εποχικά, σήμερα είναι ζήτημα να απασχολεί 3.500 σε ένα νομό 108.000 κατοίκων. Το κατά κεφαλή ΑΕΠ στην Ξάνθη είναι 12.000 ευρώ (στην Αθήνα είναι 22.000)”, τονίζει στην ΕΑ ο Παντελής Αποστολίδης από το ΣΕΚ στην Ξάνθη, θυμίζοντας πως στην Sunlight εργάζονται πάνω από 800 άτομα.
“Ήδη υπάρχουν φήμες πως αργά ή γρήγορα το εργοστάσιο θα μεταφερθεί σε άλλη χώρα αφού ο ιδιοκτήτης Πάνος Γερμανός θέλει να παρέμβει σε άλλες αγορές και το εργοστάσιο της Ξάνθης είναι μακριά από τα ανοίγματα σε χώρες όπως η Ιταλία. Μάλιστα πολλοί λένε πως η φωτιά είναι η ιδανική δικαιολογία για να βρεθεί τρόπος να φύγει η Sunlight από την Ξάνθη.
Καταστροφή
Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο πως η ανάπτυξή τους δεν είναι τίποτε άλλο από καταστροφή για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Είτε μέσω των εργασιακών συνθηκών, είτε μέσω της επιβάρυνσης της ποιότητας ζωής, αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τη ζημιά από την ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου είναι οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Ξάνθης.
Στην περιοχή μας έχουμε δει πολλούς σωτήρες να έρχονται και να πουλάνε παραμύθια. Μόλις πριν λίγους μήνες είδαμε άλλον έναν, τον Σαββίδη, να παίζει με τις ζωές των απλών ανθρώπων, των εργαζόμενων της ΣΕΚΑΠ και των παραγωγών καπνού σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο θόρυβος που ξεσήκωσε για το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ, απειλώντας με πτώχευση και κερδίζοντας την ομόθυμη στήριξη όλων των πρόθυμων, λίγους μήνες μετά την πούλησε πακέτο μαζί με όλη την Donskoy Tabak στην Japan Tobacco για 1,6 δις.
Ο απλός κόσμος στην Ξάνθη δεν έχει να περιμένει τίποτα από τους τυχοδιώκτες που έρχονται στην περιοχή μας μόνο για να κερδοφορήσουν αφήνοντας πίσω τους στάχτη και φτώχεια. Η απάντηση στα καταστροφικά επενδυτικά τους σχέδια πρέπει να είναι αγωνιστική και ανατρεπτική. Το Εργατικό Κέντρο Ξάνθης πρέπει να κηρύξει απεργία συμπαράστασης στο πλευρό των εργατών της Sunlight και να στείλει μήνυμα πως δεν θα δεχτούμε άλλο τα παιχνίδια του Γερμανού. Είτε αυτός αποφασίσει να μείνει, είτε να φύγει, η λύση είναι μία. Κρατικοποίηση της Sunlight, κρατικοποίηση της ΣΕΚΑΠ, κρατικοποίηση των μεγάλων βιομηχανικών και παραγωγικών εργοστασίων της περιοχής κάτω από εργατικό έλεγχο. Για να μπορέσει ο κόσμος να δουλέψει με αξιοπρέπεια και ασφάλεια και να παράγει σύμφωνα με τις ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη των τυχοδιωκτικών τρωκτικών του κεφαλαίου”, αναφέρει ο Π. Αποστολίδης.