Γράμματα και σχόλια
Υποκρισίες της Δικαιοσύνης

Η απόφαση του Αρείου Πάγου για την έκδοση του 45χρονου αριστερού αγωνιστή Τουργκούτ Καγιά στην Τουρκία αποτελεί πρόκληση. Ο Καγιά είχε συλληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο και είναι γνωστός για την πολιτική δράση του στο πλευρό των Κούρδων, καθώς και συνολικά για τη στράτευσή του στο κομμουνιστικό κίνημα. Αφορμή για τη σύλληψή του στάθηκε η καταδίκη του από τουρκικό δικαστήριο για συμμετοχή σε «παράνομη οργάνωση». 

Είναι βέβαια γνωστό ότι ο Ερντογάν διώκει συστηματικά την Αριστερά στην Τουρκία, αφού αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη φυλακή ακόμα και ο ηγέτης του κοινοβουλευτικού κόμματος της αριστεράς (HDP) στη γειτονική χώρα, Σαλαχαντίν Ντεμιρτάς. «Παράνομες οργανώσεις» για τον Ερντογάν είναι εκείνες που παλεύουν ενάντια στον πόλεμο και τον καπιταλισμό, ενώ οι φασίστες των Γκρίζων Λύκων είναι νόμιμοι κυβερνητικοί εταίροι. 

Πέρα από τον αυταρχισμό του Ερντογάν όμως, η περίπτωση του Καγιά είναι χαρακτηριστική για το μέγεθος της υποκρισίας των ελληνικών αρχών. Ο Άρειος Πάγος είχε απορρίψει την έκδοση των οκτώ τούρκων αξιωματικών που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά από τη συμμετοχή τους στο αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το καλοκαίρι του 2016. Η αιτιολογία του δικαστηρίου ήταν ότι στην Τουρκία δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει μια δίκαιη δίκη των αξιωματικών, αλλά αντίθετα η έκδοσή του θα έθετε σε κίνδυνο τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα. 

Προηγούμενο;

Η κρίση του Αρείου Πάγου είχε γίνει δεκτή από τα ελληνικά ΜΜΕ με διθυραμβικούς ύμνους για τη δικαστική ανεξαρτησία, ενώ ακόμα και αριστερές φωνές διέβλεπαν στην απόφαση εκείνη ένα προηγούμενο που θα προστάτευε στο μέλλον κυνηγημένους αγωνιστές από τη γειτονική χώρα ή και πρόσφυγες που ζητούν πολιτικό άσυλο. 

Ωστόσο, η εκ διαμέτρου αντίθετη απόφαση του Αρείου Πάγου στην περίπτωση του κομμουνιστή Καγιά αποδεικνύει ότι το βαθύτερο σκεπτικό της δικαστικής εξουσίας ήταν μάλλον προσανατολισμένο περισσότερο στο παζάρι των ελληνοτουρκικών ανταγωνισμών, παρά στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί το πώς η Τουρκία δεν ήταν κράτος δικαίου κατάλληλο να δικάσει τους 8 αξιωματικούς αλλά είναι κατάλληλο να δικάσει τον Τουργκούτ Καγιά, ο οποίος μάλιστα έχει υποστεί βασανιστήρια και διώξεις από το τουρκικό κράτος ήδη από τη δεκαετία του 1990. Αντίστοιχα, οι ευαισθησίες των τουρκοφάγων για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αλα καρτ και πλήρως ενταγμένες στους ελληνοτουρκικούς ανταγωνισμούς. 

Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να ενώνει τη φωνή της με τους εθνικιστές. Έχει όμως κάθε λόγο να σταθεί ακόμα πιο επίμονα στο πλευρό του Τουργκούτ Καγιά, που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας. Πλέον, η απόφαση για την τύχη του βρίσκεται στα χέρια του υπουργού Δικαιοσύνης. Το κίνημα θα πρέπει να ασκήσει τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση ώστε να αναγκαστεί ο Σ. Κοντονής να αποφασίσει τη μη έκδοσή του στις τουρκικές αρχές. Θα είναι μια σημαντική νίκη για τον κόσμο που παλεύει για την ειρήνη και το σοσιαλισμό και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.