Μιλούν για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ηδη έχουν κυκλοφορήσει δύο σχετικές εισηγήσεις εκ μέρους του κεντρικού συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μπορεί κανείς να διαβάσει στο www.antarsya.org.

Aυτές τις μέρες κλείνει ένας χρόνος από τη δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ανένταχτοι σύντροφοι και αγωνιστές που συμμετέχουν και στηρίζουν το εγχείρημα μίλησαν στην Εργατική Αλληλεγγύη, κάνοντας ένα πρώτο απολογισμό και προτείνοντας τα βήματα για τη συνέχεια.

Δηλώσεις αγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

H ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει κάνει ήδη το δρόμο της. Απέδειξε πως μπορεί να συγκεντρώσει φίλους, συντρόφους από πολλές ομάδες, πολλές κατευθύνσεις. Μπορούν να συνυπάρχουν, να έχουν μια κοινή κατεύθυνση, να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους. Στο μέτρο των μέχρι σήμερα δυνάμεών τους.

Αυτή η πορεία δείχνει ότι είναι σωστή και πρέπει να διευρυνθεί. Να αγκαλιάσει περισσότερους από τους αγωνιστές που θέλουν να αλλάξουν το καπιταλιστικό καθεστώς που οδηγεί στη βαρβαρότητα. Να οδηγήσουν σε ένα άλλο όραμα, το σοσιαλισμό.

Δύσκολη η πορεία, αλλά πραγματοποιήσιμη. Είναι ανάγκη να φανεί η διέξοδος προς μια καινούργια κοινωνία. Αυτή εδώ η χώρα έχει πολύ υποφέρει και ακόμη και τώρα υφίσταται μια ισχυρή οικονομική επίθεση που οδηγεί στην εξαθλίωση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δείχνει το δρόμο. Με επιμονή, αλλά και υπομονή να συγκεντρώσει γύρω της πολλούς που περιμένουν μια διέξοδο από το καθεστώς της μιζέριας, της επαπειλούμενης εξαθλίωσης, της απογοήτευσης. Η ελληνική εργατική τάξη με τους αγώνες της έχει αποδείξει ότι θέλει. Ας δραστηριοποιηθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να αποδείξει ότι και μπορεί.

Δημήτρης Λιβιεράτος

Ενας χρόνος πέρασε από τη δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέσα σε αυτό το διάστημα αποτυπώνονται με θετικό τρόπο, στοιχεία της πολιτικής παρέμβασης που αναπτύχθηκε από τους συντρόφους οι οποίοι συσπειρώθηκαν στο μετωπικό σχήμα. Στο προηγούμενο διάστημα, η συμβολή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κίνημα ήταν σημαντική και δημιουργεί τεράστιες προοπτικές. Στους αγώνες της νεολαίας και των φοιτητών στο εργατικό κίνημα με σταθερά και ανοδικά βήματα στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, στα κινήματα της γειτονιάς.

Το πιο ουσιαστικό όμως είναι ότι έχουμε μάθει να συζητάμε με στόχο να αμβλύνουμε τις διαφορές μας και να ενισχύουμε την κοινή προσπάθεια όλων μας για να αναδειχθεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε καταλύτη των εξελίξεων. Η συνένωση διαφορετικών πολιτικών σχημάτων, ανένταχτων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ από μόνη της αποτελεί πρόκληση και μια ανάγκη ταυτόχρονα να μάθουμε να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις του ο καθένας στον κοινό στόχο.

Σε μια περίοδο που δεχόμαστε μια ανελέητη επίθεση από την κυβέρνηση και τους συμμάχους της, (Κεφάλαιο-ΕΕ) με στόχο να καταργήσουν τις κατακτήσεις ενός αιώνα, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει καθήκον να συσπειρώσει και να οργανώσει την πάλη για να μην περάσουν τα αντιδραστικά μέτρα, το σύμφωνο βαρβαρότητας αφενός και αφετέρου να συμβάλει στη δημιουργία ενός ισχυρού αντικαπιταλιστικού μετώπου που μπορεί να αποτελέσει πόλος συσπείρωσης και ελπίδας για ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις.

Χρειάζεται να γίνουν από δω και πέρα πιο αποφασιστικά βήματα. Πρώτα-πρώτα να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο η εξωστρέφεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα στο εργατικό, το νεολαιίστικο κίνημα, μέσα στους αγώνες της γειτονιάς.

Με περισσότερη τόλμη οι τοπικές επιτροπές να σχεδιάσουν, να οργανώσουν, να συμβάλουν στην ακόμη περαιτέρω ανάπτυξη του μετώπου τόσο σε επίπεδο γειτονιάς ή συνοικίας όσο και στους εργατικούς χώρους. Να μην υπάρχει κανένα μέλος ή φίλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που να μην είναι γραμμένος στο σωματείο, στο σύλλογο της γειτονιάς, στους συλλόγους γονέων στα σχολεία, στις επιτροπές αγώνα κλπ.

Με σταθερό και αποφασιστικό σχεδιασμό να έχουμε παρέμβαση και δυνάμεις σε κάθε εργατικό χώρο, να μπορέσουμε να αποκτήσουμε ακόμα πιο ισχυρούς δεσμούς με τους εργάτες στα εργοστάσια, τους υπαλλήλους στις επιχειρήσεις, τους μικρομεσαίους, τους άνεργους, τους απολυμένους.

Καλό είναι να μας απασχολούν οι μακροπρόθεσμοι στόχοι, αλλά πρωτίστως αναγκαία και επιτακτική είναι η καθημερινή, βασανιστική τις περισσότερες φορές δουλειά του μυρμηγκιού προκειμένου να έχουμε την προϋπόθεση να γίνει γνωστή, να φανεί, να συμβάλει αγωνιστικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους.

Αυτή η δουλειά είναι το συστατικό για να μπορέσουμε να έχουμε ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων στο μέτωπο και να μπορούμε να επηρεάσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά τις εξελίξεις.

Ελπίζω και ευελπιστώ το επόμενο διάστημα στα μέτωπα που έχουν ανοιχθεί και σε αυτά που θα ανοιχθούν να δώσουμε με συντροφικότητα όλοι μας πολλαπλάσια δείγματα παρεμβάσεων, πρωτοβουλιών, έτσι ώστε στον επόμενο χρονιάτικο απολογισμό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να είναι ακόμα πιο ισχυρή οργανωτικά, αλλά και στη δράση της στα κινήματα, να μπορεί να αποτελέσει ένα πιο σημαντικό αριστερό πόλο μέσα στην κοινωνία και τις εξελίξεις.

Νικόλαος Καββαδάς,Πρόεδρος Συνδικάτου Ιδιωτικής Υγείας Πειραιά

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, συμμετοχή και συνδιοργάνωση, με φορείς, επιτροπές της Αντικαπιταλιστικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς, συλλαλητηρίων, και πολλών συζητήσεων σε τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο, για επίκαιρα ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα της εργατικής τάξης. Θεωρώ ότι για ν´ αποδοθεί στην κοινωνία, όπου ανήκει, και να πιάσει τόπο όλη αυτή η προσπάθεια, είναι καιρός να γίνει το επόμενο βήμα για την δημιουργία του κόμματος της εργατικής τάξης.

Για να είναι πιο ουσιαστική και πιο υπεύθυνη η στάση του καθένα που θεωρεί την ΑΝΤΑΡΣΥΑ χώρο πολιτικού προσδιορισμού και έκφρασης του, μακριά από πολιτικούς ναρκισσισμούς, και επαναστατικούς λεονταρισμούς, απέναντι στη υπόθεση θεμελίωσης της κοινωνίας των ανθρώπων.

Η σημερινή κοινωνία κάθε μέρα που περνά δείχνει ότι χρειάζεται κάτι καινούργιο, διαφορετικό από το κυνήγι του κέρδους για να προχωρήσει.

Για να έρθει η αριστερά στο προσκήνιο, για να σταματήσει να διαχέεται, ή ν`ακυρώνεται η δουλειά των συντρόφων, αλλά να γίνεται ουσιαστική βοήθεια, εργαλείο που παίρνει μέρος στην ζύμωση για την ανασύνθεση του καθένα μας και ολόκληρης της κοινωνίας συγχρόνως .

Ας της δείξουμε ότι μπορούμε, ξέρουμε... «και κλωτσάμε στην άκρη, τις πέτρες που υπάρχουν στον δρόμο μας».

Ορφανός Φλώρος (Άκης), εργαζόμενος στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Στη σημερινή ιστορική συγκυρία η πολιτική ενότητα του χώρου της αντικαπιταλιστικής -επαναστατικής αριστεράς έχει τεράστια σημασία για την έκβαση του ταξικού αγώνα. Η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πριν ένα χρόνο συνέβαλε αποφασιστικά στην πολιτική ενοποίηση πολιτικών οργανώσεων και ενός σημαντικού δυναμικού αγωνιστών (διάσπαρτο μέχρι τότε), το οποίο μέσα από δημοκρατικές -συντροφικές διαδικασίες συγκροτείται και παλεύει συλλογικά. Προκρίνοντας πάντα την αντικαπιταλιστική ανατροπή ως τη μόνη λύση για τους εργαζόμενους, παρεμβαίνουμε σ´όλα τα μέτωπα της περιόδου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρωτοστάτησε σ´ όλους τους αγώνες των εργαζομένων που εκδηλώθηκαν αυτό το χρόνο. Από τον αγώνα των λιμενεργατών του ΟΛΠ, και την κατάληψη της ΕLΙΤΕ. Δυνάμεις μας πήραν την πρωτοβουλία για την απεργία στις 17/12 που ήταν ουσιαστικά η αφετηρία των σημερινών απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική που επιδιώκει να φορτώσει τα βάρη της κρίσης τους, στους εργαζόμενους. Πρωτοστα­τήσαμε στους αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή, στην περιστολή των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στους αγώνες για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής.

Η πολιτική συγκυρία μας ανάγκασε να συμμετέχουμε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Τις αξιοποιήσαμε προβάλλοντας μαζικά την αντικαπιταλιστική ανατροπή ως τη μόνη πραγματικά αποτελεσματική λύση για την απαλλαγή της κοινωνίας από τις συνέπειες ενός σάπιου και χρεοκοπημένου συστήματος παραγωγής εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει καταξιωθεί στη συνείδηση χιλιάδων αγωνιστών. Ιδιαίτερα ανένταχτων αγωνιστών της αριστεράς που πιστεύουν στην αριστερά της νίκης και της ανατροπής.

Είναι βέβαιο ότι σήμερα απαιτείται η πολιτική μας παρέμβαση να αρθεί στο ύψος των τραγικών περιστάσεων που βιώνουν οι εργαζόμενοι από τη πιο σκληρή αντιλαϊκή επιδρομή που δέχονται στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Ότι ήταν για χθές αρκετό σήμερα είναι λίγο. Οφείλουμε να πάρουμε πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να υπάρξει πραγματική εργατική ανταρσία στα σχέδια της άρχουσας τάξης. Τα όπλα της προπαγάνδας και της ζύμωσης πρέπει να γίνουν πιο αποτελεσματικά στο ξεσκέπασμα της αστικής προπαγάνδας. Η δημιουργία εντύπου θα ενισχύσει πολύ τη δουλειά μας σ´αυτή την κατεύθυνση.

Η ολοκλήρωση της οργανωτικής συγκρότησης μας -μέσα από δημοκρατικές-συντροφικές διαδικασίες- είναι αναγκαία όσο ποτέ. Το βάθεμα της ενότητας μας μέσα από την ιδιότητα του μέλους, ο αποφασιστικός χαρακτήρας των συνελεύσεων των Τ.Ε., ο δημοκρατικός και ισότιμος διάλογος οργανωμένων και ανένταχτων συντρόφων, θα αναπτύξει ποιοτικά την πολιτικοποίηση όλων μας. Θα συμβάλει στην επεξεργασία θέσεων και μορφών παρέμβασης που θα δυναμώνουν την επαναστατική προοπτική των αγώνων.

Γιατί ΤΩΡΑ τα πράγματα πρέπει να πάνε ΑΛΛΙΩΣ στην Αριστερά και στην κοινωνία.

Σπύρος Κουλούρης, ανένταχτος ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Περιστέρι

Ένα χρόνος από την ίδρυσή της και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλείται να αποδείξει ότι είναι πολύ μεγαλύτερη, ώριμη και αποτελεσματική απ´ όσο δικαιολογούν τα χρόνια της και η σημερινή της δύναμη. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφορά όλη την αριστερά και όλο το εργατικό κίνημα. Είναι μια απαίτηση που θέτει μπροστά μας η ιστορική συνθήκη της καπιταλιστικής κρίσης και του ολοκληρωτικού πολέμου που έχει κηρύξει το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι ενάντια στους εργαζόμενους. Αυτή η συνθήκη, που αν δεν απαντηθεί όπως πρέπει από την αριστερά και το εργατικό κίνημα, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε κοινωνικό μεσαίωνα.

Η εμβάθυνση και η ανάπτυξη της πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς αποτελεί βασική πολιτική προϋπόθεση για την εργατική απάντηση στην κρίση. Η εργατική απάντηση στην κρίση πρέπει να ενώνει και να κινητοποιεί τις πιο πλατιές εργαζόμενες μάζες γύρω από το στόχο της ανατροπής των αντεργατικών μέτρων.

Πρέπει όμως ταυτόχρονα και παράλληλα να αναδεικνύει ακριβώς μέσα από τον αγώνα την αναγκαιότητα και τη δυνατότητα πιο συνολικών απαντήσεων και εν τέλει τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, τη μοναδική στην εποχή μας «ρεαλιστική» διέξοδο που δεν είναι παρά η διεύθυνση της παραγωγής και της κοινωνίας από τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Πέρσι τέτοιον καιρό χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες σηκώσαμε το γάντι που πέταξε το ξέσπασμα της κρίσης και η πρωτόλεια εξέγερση του Δεκέμβρη συγκροτώντας το πιο πλατύ, το πιο μαζικό, το πιο ελπιδοφόρο μέχρι τώρα μετωπικό σχήμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Δείξαμε με τη δουλειά μας και τις πρωτοβουλίες μας ορισμένες από τις δυνατότητες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Όμως αυτό με το οποίο έχουμε να αναμετρηθούμε δεν είναι το παρελθόν, αλλά το μέλλον. Γι´ αυτό ο «Κεραμεικός» πρέπει να είναι ποιοτικά ανώτερος από την «Αθηναϊδα», με σκληρή κριτική στις ελλείψεις και γενναίες προτάσεις ώστε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να υπερβεί δημιουργικά την τωρινή της φάση. Πρέπει οργανώσεις και αγωνιστές να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας αν δεν θέλουμε να μας ξεπεράσουν οι συνθήκες.

Θανάσης Διαβολάκης, μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ, Κερατσίνι

Κάτω από την μοναδική μεταπολιτευτικά δυναμική της συγκέντρωσης του Σπόρτιγκ, με νωπό το βίωμα του Δεκέμβρη και ώριμη από καιρό την ανάγκη πολιτικής ταυτοποίησης, για πρώτη φορά η αντικαπιταλιστική αριστερά στην Ελλάδα αντιμετώπισε με ωριμότητα την κεντρική πολιτική της παρέμβαση και εξέπεμψε μήνυμα προοπτικής σε πολλούς αποδέκτες.

Πέρασε ένας χρόνος από τότε. Τρείς μεγάλες ακόμα συνελεύσεις (Αθηναϊδα, Γεωπονική, Μίλωνας), δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, αρκετές πολιτικές ανατροπές και ένας μεγάλος πανεργατικός αγώνας που συνεχίζεται και άλλα σοβαρά πολιτικά μέτωπα.

Οπου η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στη συνέχεια βάδισε στα χνάρια του Σπόρτιγκ, η ενωτική της δυναμική επιβραβεύθηκε. Κατάφερε να υπερβεί κάθε προηγούμενη εκλογική επίδοση του χώρου και γνώρισε απήχηση πολύ μεγαλύτερη της εκλογικής της επιρροής. Στάθηκε πρωτοπόρα σε όλους τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες, πήρε πρωτοβουλίες συντονισμού των αντιστάσεων, ήταν παρούσα στις κινητοποιήσεις, κάλυψε σημαντικά πολιτικά κενά (π.χ. αντιρατσιστικό).

Οπου η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α δεν έλαβε σοβαρά τις ανάγκες της συγκυρίας ή άφησε προβάδισμα στις προτεραιότητες και τον υποκειμενισμό των συνιστωσών της υποβαθμίστηκε ή και εξαφανίστηκε. Ωστόσο είναι προφανές ότι δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος για την πολιτική συγκρότηση του χώρου. Αλλά και η μεγαλύτερη πορεία ξεκινά από ένα πρώτο βήμα. Που έστω και καθυστερημένα έγινε.

Ηδη βρισκόμαστε σε μία διαδικασία που πρέπει να συνθέσουμε την ενιαία και κοινή μας έκφραση με μία κίνηση (όχι μέτωπο : κίνηση) που να μη διαιρεί το χώρο μας, αλλά να τον συσπειρώνει, να αποτυπώνει τα υπαρκτά επίπεδα ενότητας και να τα διευρύνει. Με το πρωτογενές πεδίο ζύμωσης και λήψης αποφάσεων μέσα στα ίδια τα όργανα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Με τη διεκδίκηση αξιόπιστου πολιτικού λόγου και με οργανωτική υποδομή αξιόπιστη για τις πολιτικές ανάγκες που υπηρετεί. Με απεύθυνση πέρα από τα σημερινά όριά μας, που μόνο ως προσωρινά πρέπει να τα βλέπουμε γιατί είναι μικρά για την προοπτική που επιλέγουμε.

Κώστας Παπαδάκης, Δικηγόρος

Η συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί την ευρύτερη, αλλά και τη σοβαρότερη ενωτική προσπάθεια του χώρου της εναλλακτικής και επαναστατικής αριστεράς στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις πρωτοβουλίες της έχει κατορθώσει να δημιουργήσει μια ξεχωριστή κινηματική δυναμική και να απεμπλέξει ένα όχι ευκαταφρόνητο δυναμικό από την ιδιώτευση, την απογοήτευση, τις ατομικές λύσεις. Πρόκειται για ένα βήμα καθυστερημένο μεν, αλλά απολύτως αναγκαίο, μιας, και δεν έχει χαθεί η ευκαιρία αναδιάταξης και ανασυγκρότησης της ελληνικής αριστεράς και του επαναστατικού κινήματος γενικότερα σε προωθητική βάση με στόχο την κοινωνία της απελευθέρωσης και της αμοιβαιότητας.

Επειδή ο δρόμος όμως είναι μακρύς χρειάζεται να καταβληθούν οι προσπάθειες για την ωρίμανση του επιχειρήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι αρκετό να αποτελεί ένα μετωπικό σχήμα περιορισμένης ή περιοριστικής δράσης ή απεύθυνσης. Στόχος είναι η μετατροπή της σε ένα πολιτικό ρεύμα ανοιχτό σε όλη την αριστερά, την οικολογία, τον αντιεξουσιαστικό χώρο και ένα τμήμα του «πατριωτικού» χώρου, σε όλο τον κόσμο που από διαφορετικές αφετηρίες απορρίπτει την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Ενας τέτοιος στόχος για να υπηρετηθεί δεν χρειάζεται μόνο ανοιχτά μυαλά που θα αποβάλουν τη γνωστή παθολογία του χώρου της αριστεράς ή και της άκρας αριστεράς. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε ανοιχτοί στο άκουσμα όλων των απόψεων. Σε κάτι τέτοιο θα ωφελούσε η κυκλοφορία ενός εντύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το οποίο εκτός από βήμα διαλόγου θα μπορούσε να διευκολύνει την αυτόνομη προβολή των θέσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον έξω κόσμο. Για να δυναμώσει όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να αποκτήσει σοβαρή εξωστρέφεια, υπάρχει άλλη μια προϋπόθεση: Να γίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτεραιότητα για τις συνιστώσες που τη συγκροτούν και ιδίως για τις μεγαλύτερες από αυτές.

Για μας τους ανένταχτους η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μια μεγάλη ελπίδα. Δεν είναι μια από τις δραστηριότητές μας, δεν είναι χώρος για την επιβεβαίωση γραμμών. Είναι ένα σοβαρό βήμα για να ξεπεράσουμε - όλοι μαζί - ένα παρελθόν κατακερματισμού και αυτάρκειας, είναι το επιστέγασμα μιας μάχης που δίνουμε εδώ και πολλά χρόνια. Όταν πιστέψουμε στο δίκαιο, αλλά και το αναγκαίο της κοινής πάλης, οργανωμένοι και ανένταχτοι, τότε - καθώς έχουμε και τα ιδεολογικά και πολιτικά εφόδια - ο δρόμος για την άλλη κοινωνία θα έρθει ακόμα πιο κοντά.

Ηλίας Παπαχατζής, Εκπαιδευτικός, Πύργος