Η Άποψή μας
Μπορούμε!

Απεργοί του “Βοήθεια στο Σπίτι” στην Αθήνα, 2/10

Το σχέδιο Προϋπολογισμού που έστειλε στη Βουλή η κυβέρνηση δίνει ξεκάθαρα μήνυμα ότι και χρειάζεται και μπορούμε να κλιμακώσουμε τον αγώνα για να πάρουμε πίσω όλα όσα μας λεηλάτησαν μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.

Την ανάγκη να παλέψουμε τη νιώθει ο καθένας και η καθεμιά στο πετσί του καθημερινά. Κομμένα μεροκάματα και συντάξεις, διαλυμένες κοινωνικές υπηρεσίες χωρίς χρηματοδότηση και προσωπικό, ανεργία που θερίζει, όλα αυτά δεν βελτιώνονται με υποσχέσεις για μια ανάπτυξη που παράγει πλεονάσματα για τους τραπεζίτες. Ο νέος προϋπολογισμός προβλέπει πλεόνασμα 6,5 με 7 δισεκατομμύρια που θα πάνε για το χρέος ακόμη και αν δεν κοπούν ξανά οι συντάξεις.

Ταυτόχρονα, όμως, η κυβέρνηση αναγκάζεται να ντύσει αυτό το τερατούργημα με τη δέσμευση ότι δεν θα εφαρμοστεί η νέα περικοπή των συντάξεων. Ο πραγματικός λόγος γι΄ αυτό δεν είναι ότι “η οικονομία πάει καλύτερα”. Ποτέ τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις δεν δίνουν κάτι έτσι απλά επειδή “οι δουλειές πάνε καλύτερα”.

Ο πραγματικός λόγος είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται την πίεση από την οργή και τις προσδοκίες της εργατικής τάξης. Είναι μια κυβέρνηση ευάλωτη σ' αυτήν την πίεση. Το πιο σημαντικό μήνυμα των ημερών είναι ότι μπορούμε, μας παίρνει, είναι ευκαιρία να κλιμακώσουμε την εργατική πάλη.

Πρώτα απ' όλα, έχουμε ήδη μπει σε προεκλογική περίοδο και αυτό από μόνο του λειτουργεί σαν πίεση στον Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ψήφους από τις εργατογειτονιές για να γίνει κυβέρνηση και η μόνη ελπίδα του στις κάλπες που έρχονται είναι να συσπειρώσει ξανά τον κόσμο της δουλειάς. Έναν κόσμο που μετά από τόσες μάχες και τόσες προδοσίες δεν έχει πάει πίσω, ούτε στο σπίτι του ούτε προς τα δεξιά. Γι' αυτό κάθε μέρα οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για το πόσο νοιάζονται για τον “κόσμο της εργασίας”, για συλλογικές συμβάσεις και για κατώτατο μισθό και για τις συντάξεις που δεν θα κοπούν ξανά.

Αγωνιστικές εμπειρίες

Ο ίδιος ο Τσίπρας πήγε στον ΟΗΕ και προσπάθησε να θυμίσει όλες τις αριστερές αποχρώσεις του κόμματός του, τον Νέλσον Μαντέλα, την υποδοχή των προσφύγων το 2015-16. Ξέχασε, βέβαια, να πει ότι η πόρτα για τους πρόσφυγες έκλεισε με τη Συμφωνία που υπέγραψε παρέα με τη Μέρκελ και τον Ερντογάν. Ξέρει, όμως, ότι δεν κερδίζεις ψήφους από μια εργατική τάξη γεμάτη αγωνιστικές εμπειρίες παρά μόνο δείχνοντας αριστερές περγαμηνές.

Ακόμη και οι εξελίξεις στο Μακεδονικό σημαίνουν ότι η πίεση πάνω στην κυβέρνηση θα έρχεται από τα αριστερά. Η εθνικιστική εκστρατεία της ΝΔ και της ακροδεξιάς δυσκολευόταν να τραβήξει κόσμο από τις εργατογειτονιές. Μετά το δημοψήφισμα που έγινε την Κυριακή στους βόρειους γείτονές μας, η δημαγωγία ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι “προδοτική” έχει ακόμη πιο κοντά ποδάρια. Οι γείτονες μοιάζουν να αντιδρούν στις πιέσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τον ίδιο τρόπο που κι εμείς εδώ σιχαινόμαστε τους εκβιασμούς των “εταίρων”.

Το πραγματικό ζήτημα που ανοίγουν οι εξελίξεις είναι αν και πόσο η Αριστερά είναι σε θέση να αξιοποιήσει αυτές τις δυνατότητες, στηρίζοντας και δυναμώνοντας τους αγώνες σε όλα τα μέτωπα. Αρχίζοντας από το απεργιακό κίνημα που ήδη ξεδιπλώνεται. Τώρα είναι η στιγμή για κλιμάκωση. Απαιτούμε και να μην κοπούν οι συντάξεις και να μοιραστεί όλο το πλεόνασμα για τις εργατικές ανάγκες: για χρηματοδότηση και προσλήψεις σε Υγεία-Παιδεία-Πρόνοια, για αυξήσεις στους μισθούς με συλλογικές συμβάσεις, ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, δημόσιες επενδύσεις και όχι ιδιωτικοποιήσεις.

Πίεση πάνω στην κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα εργατικά αιτήματα βάζει και το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα. Το σπάσιμο των εσωτερικών συνόρων που απαγόρευαν στους πρόσφυγες να φύγουν από τα νησιά για να έρθουν στις πόλεις είναι μια τεράστια μάχη. Απαιτούμε να κλείσουν όλες οι “Μόριες” και να έρθουν τα προσφυγόπουλα και οι γονείς τους κοντά μας. Απαιτούμε λεφτά και προσλήψεις στα Σχολεία και στα Νοσοκομεία για να καλύπτουν και αυτές τις ανάγκες. Και να πάνε επιτέλους στη φυλακή οι νεοναζί δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής. Ο συντονισμός με το διεθνές αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα πάει χέρι-χέρι με τον συντονισμό με το απεργιακό κίνημα για να τα πετύχουμε όλα αυτά.

Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει η Εργατική Αλληλεγγύη. Θέλουμε την Αριστερά αντικαπιταλιστική, πρωτοπόρα στο ξεδίπλωμα αυτής της δυναμικής, για να βγάλουμε την τάξη μας πιο δυνατή μέσα από τις μάχες αυτής της συγκυρίας. Ελάτε να το παλέψουμε μαζί.