Εργατικό κίνημα
Μάχη για τις εργατικές ανάγκες

Απεργία στο “Βοήθεια στο Σπίτι”, 2/10

Με μπαράζ απεργιών ξεκινάει ο Οκτώβρης. Στις 2 Οκτώβρη απήργησαν οι εργαζόμενοι του Βοήθεια στο Σπίτι, διεκδικώντας τη μονιμοποίηση όλων, στις 3 Οκτώβρη η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 24ωρη απεργία σε όλους τους κλάδους του δημοσίου που σχετίζονται με τα Βαρέα κι Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, στις 4 και 5 Οκτώβρη είναι η σειρά των γιατρών του ΠΕΔΥ να κατέβουν σε 48ωρη απεργία, ενώ τη δεύτερη μέρα των κινητοποιήσεων στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, στις 5/10, απεργούν και οι εκπαιδευτικοί με στάση εργασίας και συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας. Ο απεργιακός “κυκλώνας” κορυφώνεται στις 10 Οκτώβρη που απεργούν οι εργαζόμενοι των δημόσιων νοσοκομείων όλης της χώρας, προγραμματίζοντας πανελλαδική διαδήλωση στην Αθήνα.

Ο κινητοποιήσεις συμπυκνώνουν τις κυριότερες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης στη “μεταμνημονιακή” εποχή. Μόνιμη δουλειά και όχι ελαστική εργασία, αυξήσεις και όχι περικοπές, μαζικές προσλήψεις και αύξηση της χρηματοδότησης για τις ανάγκες μας, όχι για τους τραπεζίτες και το χρέος. Το απεργιακό ξεκίνημα του Οκτώβρη αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το δίκαιο αίτημα των εργαζόμενων για το που πρέπει να κατευθυνθούν τα πλεονάσματα. Αν, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί, δεν υπάρχουν τα μνημόνια και η κυβέρνηση περηφανεύεται ότι βγάζει πλεόνασμα που πλησιάζει τα 6.5 δις, ανοίγει πολύ λογικά το ερώτημα για εκατομμύρια κόσμο που μάτωσε όλη αυτή τη δεκαετία.   

Θα συνεχιστεί η ομηρία των συμβασιούχων, η δουλειά των οποίων είναι απαραίτητη για τη λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών ή θα μονιμοποιηθούν όλοι; Θα συνεχιστεί το μοτίβο των περικοπών σε μισθούς κι ασφάλιση, που τώρα παίρνει τη μορφή του επανασχεδιασμού της λίστας των ΒΑΕ, ή θα δοθούν λεφτά για αυξήσεις και βελτίωση των συνθηκών εργασίας; Θα γίνουν προσλήψεις μονίμων εργαζόμενων για να καλυφθούν οι δεκάδες χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις στην Υγεία και για να τελειώνουμε με το ετήσιο βασανιστήριο των αναπληρωτών εκπαιδευτικών; Θα αυξηθεί η χρηματοδότηση για να υπάρχει επάρκεια σε υλικά και συντηρημένα μηχανήματα; Ή θα συνεχίσουν τα νοσοκομεία να νοσούν, οι υγειονομικοί να δουλεύουν μέχρι τελικής πτώσης, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να φτιάχνουν βαλίτσες κάθε Σεπτέμβρη με άγνωστο προορισμό και οι σκουπιδιάρηδες να παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα; 

Τα δυο στρατόπεδα δίνουν τις απαντήσεις τους. Η κυβέρνηση υπόσχεται φοροελαφρύνσεις για τους καπιταλιστές. Οι εργαζόμενοι οργανώνουν τις απεργίες τους. Είναι ένα μπρα ντε φερ, η έκβαση του οποίου, θα κριθεί κατά πολύ από την επιτυχία των κινητοποιήσεων, αλλά και τη συνέχεια που θα δοθεί από το εργατικό κίνημα, το συντονισμό των κλάδων μεταξύ τους και την απεργιακή κλιμάκωση μέχρι τη νίκη. 

Απεργιακό πρόγραμμα

Το απεργιακό πρόγραμμα του πρώτου δεκαήμερου του Οκτώβρη φτιάχνει ένα πλούσιο κι εντυπωσιακό ημερολόγιο που δείχνει τις διαθέσεις των εργαζόμενων. Το αν θα ενωθούν όμως τα “ρυάκια” των εργαζόμενων σε ένα μεγάλο ορμητικό “ποτάμι” θα παίξει ρόλο για τη συνέχεια. Η 10η Οκτώβρη και η απεργία στα νοσοκομεία δίνει μια πολύ καλή ευκαιρία να συσπειρωθούν γύρω της και οι γιατροί του ΠΕΔΥ με νέα απεργία, αλλά και όλοι οι κλάδοι του δημοσίου. 

Ο Συντονισμός Ενάντια στα Μνημόνια βάζει αυτή την προοπτική. Όπως τονίζει σε προκήρυξη με την οποία οργανώνει τις κινητοποιήσεις: “Η 3 Οκτώβρη χρειάζεται να έχει μαζική συμμετοχή και να γίνει βήμα για να δώσουμε απεργιακή συνέχεια, απλώνοντας τον αγώνα σε όλο το δημόσιο. Η 10 Οκτώβρη... μπορεί να γίνει το επόμενο βήμα για απεργιακό ξεσηκωμό σε όλο το δημόσιο, για να πάρουμε πίσω όσα μας άρπαξαν, για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και μαζικές μόνιμες προσλήψεις σε όλο το δημόσιο”. 

Και η μάχη δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους του δημοσίου. Το φθινόπωρο ξεκίνησε με τους ναυτεργάτες να ακινητοποιούν τα καράβια διεκδικώντας αυξήσεις από τους εφοπλιστές, το ίδιο και οι εργάτες της Cosco που έδωσαν συνέχεια στον πολύμηνο αγώνα για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας απεργώντας στις 7/9. Και συνεχίστηκε με την πανεργατική διαδήλωση στη ΔΕΘ, όπου συνδικάτα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα διαδήλωσαν μαζί με την αριστερά ενάντια σε λιτότητα κι εθνικιστές. Είναι ανοιχτή η μάχη στις ΔΕΚΟ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στο ξεπούλημα του νερού, της ΔΕΗ, των συγκοινωνιών, ακόμα και των ιστορικών μνημείων που είναι η πιο πρόσφατη ένταξη στο Υπερταμείο. Ο αγώνας για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις και η κόντρα με το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων αφορά εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Η κλιμάκωση του αγώνα δεν μπορεί παρα να συμπεριλαμβάνει κι αυτόν τον κόσμο κι αυτό σημαίνει συντονισμός μαζί τους αλλά και πανεργατική απεργιακή συνέχεια από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. 

Σε αυτές τις σελίδες δίνουμε το λόγο στους ίδιους τους απεργούς για να μιλήσουν για τις διεκδικήσεις τους, την οργάνωση των κινητοποιήσεων και τη συνέχεια του αγώνα.