Εργατικό κίνημα
Εμπρός για Πανεργατική

Ο Οκτώβρης άρχισε με ένα απεργιακό μπαράζ.  Ξεκίνησαν στις 2 Οκτώβρη οι εργαζόμενοι του Βοήθεια στο σπίτι, διεκδικώντας την μονιμοποίηση τους, και συνέχισαν την επόμενη μέρα  με την απεργία Ομοσπονδιών της ΑΔΕΔΥ για τα ΒΑΕ. Την Πέμπτη 4/10 είχαμε τη 48ωρη απεργία των γιατρών του ΠΕΔΥ και την ίδια ημέρα έγινε συγκέντρωση και πορεία χιλιάδων συνταξιούχων. Στις 5/10 είχαμε την 24ωρη απεργία των γιατρών της ΟΕΝΓΕ και το μεσημέρι πανελλαδική απεργιακή συγκέντρωση της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ στο Υπ. Παιδείας, με κεντρικό αίτημα και εδώ τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Tην Τετάρτη 10/10 έχουμε την κορύφωση αυτού του πρώτου κύκλου των κινητοποιήσεων, με την 24ωρη απεργία της ΠΟΕΔΗΝ και την πανελλαδική συγκέντρωση των εργαζόμενων στα Νοσοκομεία στην Αθήνα.

Στην πραγματικότητα, μετά την αναγγελία από την κυβέρνηση για την περιβόητη έξοδο από τα μνημόνια στα τέλη του Αυγούστου, αυτό που ξετυλίγεται μπροστά μας είναι ένα μπαράζ κινητοποιήσεων που δείχνει ξεκάθαρα ότι για το εργατικό κίνημα καμία από τις μάχες και τα μέτωπα δεν έχει κλείσει.  

Προφανώς το ζήτημα των μαζικών προσλήψεων μόνιμου προσωπικού ενάντια στις απολύσεις των συμβασιούχων, παραμένει κεντρικό αίτημα συνολικά για το εργατικό κίνημα και η είναι η ναυαρχίδα των εργατικών αντιδράσεων. Την ίδια ώρα, ο νόμος Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό που ψηφίστηκε πριν από δυόμιση χρόνια συνεχίζει να  βρίσκεται στο κέντρο της αντιπαράθεσης.  

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο παλεύουν για να μην περικοπούν τα ΒΑΕ, αλλά αντίθετα να επεκταθούν, οι εργαζόμενοι στην Cosco έδωσαν μάχη το καλοκαίρι και κέρδισαν τα Βαρέα, οι συνταξιούχοι βγαίνουν στους δρόμους για να μην περικοπούν οι συντάξεις. 

Αγώνες

Οι αγώνες που ξεδιπλώνονται αυτές τις ημέρες μπορούν να βάλουν στο κέντρο το εργατικό κίνημα και να καθορίσει τις εξελίξεις. Μπορούν να πετύχουν νίκες και να αρχίσουν να ξηλώνουν πλευρές των μνημονίων μια που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ευάλωτη σε πιέσεις από τη μεριά του εργατικού κινήματος. Ο μόνος τρόπος να υλοποιηθούν ακόμη και οι αναιμικές υποσχέσεις του Τσίπρα, αλλά πολύ περισσότερο για να κερδίσουμε πραγματικά μια σειρά από αιτήματα είναι η κλιμάκωση των αγώνων. Και η κλιμάκωση των αγώνων είναι ταυτόχρονα και ο τρόπος για να πετάξουμε στα σκουπίδια τις κραυγές του Κούλη και της ΝΔ.

Γι’ αυτό, είναι κρίσιμο σε αυτές τις συνθήκες μαζί με την στήριξη των αγώνων και των απεργιών που ξεσπάνε, να υπάρξει και  πανεργατική γενίκευση της αντιπαράθεσης. Η πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για απεργία στις 8 Νοέμβρη είναι ένα βήμα και βάζει πίεση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία να προχωρήσει απεργιακά. Η ΑΔΕΔΥ συζητάει την κήρυξη απεργίας στις 14 Νοέμβρη. Η ΓΣΕΕ παραμένει σε αδράνεια. Δεν υπάρχουν περιθώρια για παιχνίδια με τις ημερομηνίες. Χρειάζεται ολόκληρη η αριστερά, τα συνδικάτα να επιβάλλουν ότι θα προχωρήσουμε άμεσα σε πανεργατική κλιμάκωση.