ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ Επαναστατών Σοσιαλιστών από την Αίγυπτο για τη Λιβύη

Τα αραβικά καθεστώτα και οι αραβικές χώρες του Μαγκρέμπ πιο συγκεκριμένα, έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα δρόμου εξοπλισμών που έχει συνοδευτεί από τη δημιουργία Συμμαχιών με την ΕΕ και τις ΗΠΑ και τις έχει οδηγήσει τη μια ενάντια στην άλλη. Αυτή η διαδικασία έχει δημιουργήσει χρήμα από το αργό πετρέλαιο, το οποίο ελέγχεται από διεθνή μονοπώλια και το οποίο ξαναγυρνάει στην περιοχή και χρησιμοποιείται για να αγοραστούν όπλα. Επιβεβαιώνεται έτσι, ότι τα γιγάντια εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία διοχετεύουν τον ιδρώτα και τον κόπο των λαών των αραβικών χωρών στις διεθνείς βιομηχανίες όπλων, έχουν σχεδιαστεί για εσωτερική καταπίεση των λαών ή για πολέμους με γειτονικές χώρες.

Δεν ακούσαμε τη φωνή του Συμβουλίου Ασφαλείας, της ΕΕ, των αμερικάνων για δεκαετίες, ενώ ο Καντάφι, όπως και άλλα αραβικά καθεστώτα καταπίεζαν τους λαούς τους με απόλυτη μοχθηρία και συσσώρευαν πλούτο. Δεν έλεγαν τίποτα, όσο αυτά τα καθεστώτα υιοθετούσαν και προωθούσαν τις προτάσεις του ΔΝΤ για την εγκατάλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής στήριξης προς τους φτωχούς. Οσο οι εταιρίες των καθεστώτων είχαν ανοιχτές τις πόρτες τους στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, παρέμεναν σιωπηλοί.

Επέμβαση

Αλλά μόλις οι λαοί αποφάσισαν να ξεφορτωθούν τα διεφθαρμένα καθεστώτα και τελικά έριξαν τις κεφαλές αυτών των καθεστώτων, αρχικά τον Μπεν Αλί και μετά τον Μουμπάρακ, μόλις οι δυνατότητες που προσέφερε σε αυτούς ο σύγχρονος καπιταλισμός για να κατασφάξουν τους λαούς τους απέτυχαν, βρήκαν σαν μοναδική λύση την επέμβαση.

Επέμβαση σημαίνει ότι προχωρούν στη θυσία λίγων αποδιοπομπαίων τράγων, προκειμένου να κρατήσουν τις αραβικές επαναστάσεις μέσα σε ένα πλαίσιο «δημοκρατικών» διαδικασιών και  να μαλακώσουν την πίεση των μαζών, κερδίζοντας σαν αντάλλαγμα την υποχώρηση των κοινωνικών και οικονομικών αιτημάτων και των αιτημάτων ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Ο μοντέρνος ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί ποικίλους μηχανισμούς για να πετύχει το μοναδικό του στόχο, που είναι να εξασφαλίσει ότι τα αραβικά καθεστώτα παραμένουν πιστά στην πειθαρχία των μονοπωλίων του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και την πολιτική της αποικιοκρατίας. Αυτό επιτυγχάνεται με τη συμμαχία με τις τάξεις που εξαρτώνται από το να κρατήσουν ζωντανό το παλιό καθεστώς, που φοβούνται το άπλωμα της λαϊκής επανάστασης.

Η επέμβαση παίρνει πολλές μορφές: Μέσα από την προπαγάνδα και την χρήση αμφισβητούμενων πηγών, συνδεδεμένων με την αμερικάνικη διακυβέρνηση και εταιρίες που υποστηρίζουν τον αμερικανοσιωνιστικό ιμπεριαλισμό, αλλά και μέσα από στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η εισβολή της «Ασπίδας της Χερσονήσου» στο Μπαχρέιν, η έναρξη της στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη, η επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον, τα τσουβάλια με τα δολάρια που εμφανίζονται κάτω από την επίφαση της «υποστήριξης της δημοκρατίας» είναι όλα διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για συνομωσία, αλλά υπάρχει φυσικά μια στενή αλληλεξάρτηση συμφερόντων, ανάμεσα σε συστήματα και κυβερνήσεις και τα διεθνή καπιταλιστικά μονοπώλια.

Η ξένη επέμβαση δεν γίνεται για να υποστηρίξει τη δημοκρατία, αντίθετα είναι κομμάτι της αντεπανάστασης. Tα καθεστώτα που βρίσκονται στην εξουσία συμμαχούν με στόχο να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους ενάντια στις λαϊκές εξεγέρσεις. Κάτι που μας οδηγεί λογικά να αναγνωρίσουμε την αναγκαιότητα να συνεχίσει η επανάσταση, έτσι ώστε να πετύχουμε την τελική εξόντωση όλων των συστημάτων καταπίεσης και εκμετάλλευσης και όχι απλά προσωρινές μεταρρυθμίσεις. Αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα όρια μιας επανάστασης σε μια περιοχή.

Όχι στην ξένη επέμβαση. Όχι στην αντεπανάσταση. Ζήτω η επανάσταση των λαών.

Επαναστάτες Σοσιαλιστές, 20 Μαρτίου 2011