Εκπαίδευση και νεολαία
Μουσικά/Καλλιτεχνικά σχολεία: Ο λόγος στους μικρούς μουσικούς

Ποια είναι η σημασία του θεσμού των Μουσικών/Καλλιτεχνικών σχολείων;

Άλκηστις: Μέσα από τη μουσική μιλάμε για τη ζωή μας και πορευόμαστε σε αυτή. Γι’ αυτό επιλέξαμε να πάμε σε μουσικό σχολείο.

Τζένη: Τα μουσικά σχολεία έχουν δώσει ένα πολύ καλό επίπεδο στους μαθητές τους. Το γεγονός ότι κάνουμε 6 χρόνια μουσική μας κάνει σχεδόν ολοκληρωμένους μουσικούς. Με ένα χαρτί που να μας πιστοποιεί θα μπορούσαμε να παίξουμε σε ορχήστρα, σε μπάντα… Το έχουμε αποδείξει παίζοντας σε σύνολα, σε συναυλίες, σε κινητοποιήσεις, όποιος έχει επισκεφθεί τα σχολεία μας σε ώρες παράστασης μας έχει συγχαρεί. Τώρα μας κόβουν τα φτερά, θέλουν να καταργήσουν τα σχολεία. Δεν έχουμε κρούσματα βίας, έχουμε πάρα πολύ μικρά ποσοστά. Αν ζήσει κανείς μέσα σε τέτοιο σχολείο θα δει ότι συνυπάρχουν παιδιά πρώτης γυμνασίου με τρίτης λυκείου, αρμονικά, συνεργαζόμαστε. Δεν συνυπάρχουμε απλά, φτιάχνουμε κάτι όλοι μαζί. Αυτό είναι εφικτό. Ανοίγουν τα μάτια των παιδιών, έχουν πολλά ερεθίσματα. Βοηθάει τα παιδιά και σαν ανθρώπους, όχι μόνο επαγγελματικά.

Οι απόφοιτοι Μουσικών σχολείων σύμφωνα με τον νόμο μπορούν να αποκτήσουν τίτλο ισότιμο με τα πτυχία από Ωδείο, αλλά αυτό δεν εφαρμόζεται [σ.σ: ν2158/93, αρ. 8]. Έχουν ήδη γίνει αγώνες γι’ αυτό; Σήμερα με το άρθρο 40 του νέου νόμου τί προσπαθούν να κάνουν στα Μουσικά/Καλλιτεχνικά σχολεία;

Α: Παλεύουμε πολλά χρόνια για αυτό το χαρτί. Έχουμε κατέβει σε διαμαρτυρίες, πορείες και συναυλίες. Έχουμε μιλήσει στη Βουλή και στον υπουργό. Η εκπαίδευση που παίρνουμε είναι επαγγελματικού επιπέδου, μπαίνεις στο σχολείο με εξετάσεις και κατατάσσεσαι σε ένα επίπεδο. Αντί να τα κάνεις όλα αυτά σε ένα ωδείο πάλι από την αρχή, σου δίνουν αυτό το χαρτί. Στα σχολεία παίρνουμε αυτή την εκπαίδευση δωρεάν.

Τ: Τα ωδεία δεν συνεργάζονται με τη δημόσια Παιδεία οπότε μας υποχρεώνουν να ξανακάνουμε τις σπουδές μας από την αρχή. Στα ωδεία ξοδεύουμε υπέρογκα ποσά σε κατατακτήριες, σε πιστοποιήσεις κλπ ενώ θα μπορούσαμε να το έχουμε όλο αυτό δημόσια, ενώ υπάρχει και η υποδομή. Υπάρχει σαν νομοθεσία αλλά είναι ανενεργή, αυτό ήταν το μόνο που ζητούσαμε. Τώρα πάνε να κάνουν τα σχολεία απλώς να «ενθαρρύνουν» τους μαθητές να ασχοληθούν με τη μουσική.

Α: Δεν είναι ο στόχος αυτού του σχολείου να ενθαρρύνει μαθητές να ασχοληθούν με τη μουσική. Είναι να τους κάνει μουσικούς. Είτε καλλιτέχνες, αν φοιτούν σε καλλιτεχνικό.

Τ: Έχουνε βγει ήδη παιδιά με διαφορετικά ενδιαφέροντα στη μουσική: σε ροκ σύνολα, σε τζαζ, σε παραδοσιακά. Τα παιδιά αυτά έχουν παίξει για δισκογραφικές, έχουν φτάσει ψηλά. Και είναι πολύ κρίμα την ευκαιρία που είχαμε εμείς να μην την έχουν οι επόμενοι.

Τι άλλα προβλήματα αντιμετωπίζουν αυτά τα σχολεία;

Α: Παλιά τα πράγματα ήταν χειρότερα. Πάλι με καταλήψεις έχουμε καλύψει ένα ποσό των δαπανών που χρειάζονται. Προσπαθούμε βέβαια να έχουμε πάντα καθηγητές. Όχι απλά μουσικών/καλλιτεχνικών, αλλά και γενικής παιδείας. Δεν είχαμε πχ μαθηματικό σε πρώτη γυμνασίου, ήρθε τώρα, 3 μήνες μετά την έναρξη της χρονιάς. Μας αφήνουν και λίγο στην απ’ έξω. 

Τ: Υποτιμούν τη γενική παιδεία στα Μουσικά σχολεία. Επιπλέον πρέπει φέτος να ανανεωθεί η σύμβαση για τα πούλμαν και υπάρχει πιθανότητα να μην έχουμε πια δωρεάν μετακίνηση. Πιθανόν ούτε σίτιση. Είμαστε 8-9 ώρες τη μέρα στο σχολείο, η σίτιση είναι απαραίτητη. Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και τα πούλμαν εξοικονομούσαν κάποιο. Με αστικά θα χάνουμε όλη τη μέρα μας και κάποια παιδιά δεν θα έρχονται πια καθόλου. Υπάρχουν για παράδειγμα παιδιά στο Μουσικό στο Ίλιο που έρχονται από την Πάρνηθα. Είναι πολλά τα Μουσικά πλέον μεν, αλλά εξακολουθούν να είναι λίγα σε σχέση με τις περιοχές που πρέπει να καλύψουν. Θέλουμε να καταφέρουμε να έχουμε πούλμαν και σίτιση… και τα σχολεία μας! 

Πώς θα συνεχίσετε; Οι γονείς και οι καθηγητές στηρίζουν τη μάχη αυτή;

Τ: Αύριο έχουμε πάλι κινητοποίηση, αυτή τη φορά με μικροφωνική υποστήριξη για να ακουστούν τα σύνολα που θα παίξουν. Θα συνεχίσουμε τις διαμαρτυρίες μέχρι να αποσύρουν το άρθρο. Οι γονείς και οι καθηγητές είναι πάντα μαζί μας. Σήμερα έχουν κατέβει και σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και καθηγητές και ελπίζουμε να συνεχίσουν να είναι μαζί μας μέχρι να πετύχουμε το στόχο μας.

Η Άλκηστις και η Τζένη μίλησαν στην Αφροδίτη Φράγκου

 

Διαβάστε επίσης

Στηρίξτε τα Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία