Διεθνή
G20 στην Αργεντινή: Συνάντηση φιάσκο

Οι G20 έκαναν τη συνάντησή τους στο Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή το περασμένο σαββατοκύριακο και ήταν μια συνάντηση φιάσκο. Δηλώνουν χαρούμενοι γιατί κατάφεραν να υπογράψουν ένα κοινό ανακοινωθέν, όμως δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για συμφωνία, αλλά για ένα χαρτί που μαγειρεύτηκε μόνο και μόνο για να μπορέσουν όλοι να βάλουν την υπογραφή τους. 

Η τελευταία σύνοδος των G7, των επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου, τον Ιούνη κατέληξε χωρίς ανακοινωθέν, με τον Τραμπ να τελειώνει τη συνάντηση βρίζοντας τον Καναδό πρωθυπουργό. Η τελευταία σύνοδος των ASEAN, των χωρών της νοτιοανατολικής Ασίας, στα μέσα Νοέμβρη κατέληξε για πρώτη φορά χωρίς κοινό ανακοινωθέν, χάρη στις αντίρροπες, συντριπτικές πιέσεις που βάζουν πάνω στις χώρες της περιοχές οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ και Κίνας. Κατάληξη των G20 χωρίς ανακοινωθέν θα ήταν ένα τρίτο οδυνηρό πλήγμα για όλα τα διεθνή φόρουμ των ισχυρών. 

Η αποτυχία των G20 να κάνουν ένα οποιοδήποτε βήμα προς τα μπρος είναι μια δυνατή καμπάνα για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο διεθνής καπιταλισμός δέκα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Η σύνοδος απέκτησε ιδιαίτερο κύρος πριν από δέκα χρόνια, ακριβώς γιατί ήταν ένα ευρύτερο σχήμα, όχι άμεσα κυριαρχούμενο από τις ΗΠΑ όπως είναι οι G8 ή το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου θα μπορούσαν να παρθούν με συναίνεση αποφάσεις τομές για το διεθνές τραπεζικό και χρηματιστικό σύστημα. Πέρα από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, συμμετέχει με εκπροσώπους η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ παρατηρούν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) και άλλοι “θεσμοί”.

Απόσταση

Δέκα χρόνια μετά, η απόσταση ανάμεσα στις διαφορετικές απόψεις είναι τόσο μεγάλη που επιτρέπει μόνο άνευρες ανακοινώσεις, και όσον αφορά το εμπόριο και το κλίμα και τη μετανάστευση. Οι δασμοί στη Ρωσία και την Κίνα, το μέλλον του ΠΟΕ, η ισχύς των διεθνών εμπορικών συμφωνιών προκαλούν αντιπαραθέσεις. Ενώ, ανάμεσα στους διάφορους δολοφόνους, βρισκόταν και ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν που ήρθε με τα χέρια βαμμένα στο αίμα του Κασόγκι και της Υεμένης, για να κάνει ακόμη πιο άβολο το κλίμα. Κανείς δεν ήξερε ποιος μιλάει με ποιον. Ορισμένοι απέφευγαν τον Τραμπ, ο Τραμπ απέφυγε τον Πούτιν με αφορμή την Κριμαία, και όλοι μαζί πλην Πούτιν τον Σαουδάραβα πρίγκιπα. Ο Τραμπ προανήγγειλε κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου με την Κίνα, αλλά τελικά κατέληξε στο περιθώριο της συνόδου σε μια συμφωνία τρίμηνης ανακωχής για να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Αργεντινής Μάκρι είχε πολλούς λόγους να κλαίει από αγωνία. Μια από τις 20 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, βρίσκεται ξανά στα νύχια του ΔΝΤ και έχει μπροστά της την εφαρμογή ενός προγράμματος άγριας λιτότητας που κάποιες πτυχές του είναι αγριότερες και σε σχέση με την Ελλάδα. Πήρε την έγκριση για δάνειο του ΔΝΤ χάρη και στην υποστήριξη του Τραμπ, όμως η Αργεντινή τρομοκρατείται μπροστά στην προοπτική του περιορισμού του διεθνούς εμπορίου που προκαλεί η πολιτική του Τραμπ. Η βδομάδα που προηγήθηκε των G20 σημαδεύτηκε από απεργίες δημόσιων υπάλληλων και ιδιαίτερα στα μέσα μεταφοράς, ενώ μεγάλη διαδήλωση οργάνωσε η Αριστερά και συνδικάτα ενάντια στους G20.