Άγρια χτυπήθηκαν από χρυσαυγίτες στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Κυριακής 20/1 δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ που εργάζονταν στο σημείο. Μεταξύ αυτών ο Θωμάς Ιακομπί. Μάλιστα, οι δράστες τον αναγνώρισαν λόγω της δουλειάς του πάνω στο ντοκυμαντέρ «Χρυσή Αυγή προσωπική υπόθεση» της Αγγελικής Κουρούνη. Οι δημιουργοί του ντοκυμαντέρ, που αυτό το διάστημα δουλεύουν πάνω στο δεύτερο μέρος του, βρέθηκαν για μια ακόμη φορά στη δίκη της Χρυσής Αυγής και μίλησαν στην Αφροδίτη Φράγκου για την επίθεση.
Είστε σήμερα στη δίκη της Χρυσής Αυγής και μόλις 2 ημέρες νωρίτερα χρυσαυγίτες έκαναν επιθέσεις σε δημοσιογράφους, αναγνωρίζοντας μάλιστα εσένα λόγω του ντοκυμαντέρ «Χρυσή Αυγή προσωπική υπόθεση».
Θωμάς: Ήμουν ένας από τους 8-9 δημοσιογράφους που χτυπήθηκαν. Δεν νομίζω ότι ήμουν εξαρχής στοχοποιημένος, αλλά ο χρυσαυγίτης που με αναγνώρισε έδρασε αμέσως. Με περικύκλωσαν γρήγορα. Πιστεύω ότι είχαν εντολή να βαράνε δημοσιογράφους εκείνη τη μέρα για να δημιουργήσουν όσο περισσότερο χάος και αναστάτωση μπορούν. Γύρω υπήρχαν άτομα, που δεν ήταν χρυσαυγίτες, ωστόσο κανένας δεν αντέδρασε όταν ζήτησα βοήθεια.
Οι χρυσαυγίτες μάς έχουν δει πολλές φορές, την Αγγελική και εμένα. Η Αγγελική είναι η ψυχή πίσω από την ταινία. Χτυπώντας εμένα πιστεύω ότι χτύπησαν την Αγγελική, την ταινία και κάθε άνθρωπο που σηκώνει το κεφάλι απέναντί τους και δεν εκφοβίζεται. Νομίζω αυτό πρέπει να είναι και το μήνυμα που θα στείλουμε εμείς: πρέπει κάθε άνθρωπος να αντιδράει, να λάβει μέρος. Δεν κατάφεραν να μας φοβίσουν με αυτή την επίθεση, νομίζω ότι το δείχνει η αλληλεγγύη: μετά την επίθεση έλαβα εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης, μέχρι και από ανθρώπους που είχα συνεργαστεί πριν από πέντε χρόνια. Υπήρξε αντανακλαστικό. Και ήταν καλό αυτό. Στην τελική δεν στενοχωριέμαι που χτυπήθηκα, ήταν μια αφορμή για όλους να αντιδράσουν!
Στη δίκη ερχόμαστε συχνά για να ερχόμαστε και σε επαφή με τον κόσμο που έχει αναλάβει αυτό το καθήκον. Γι αυτό και η ταινία που ετοιμάζουμε τώρα, που είναι το δεύτερο μέρος του ντοκιμαντέρ, μιλάει για το τι μπορούμε να κάνουμε σαν πολίτες, πώς μπορούμε να αντιδράσουμε.
Αγγελική: Το ερώτημα που θέτω σε αυτή την ταινία είναι «ποια μπορεί να είναι η απάντηση». Αν μπορούμε βέβαια ακόμα να δώσουμε απάντηση, με δεδομένο ότι η ΧΑ ήταν η μόνη στην Ευρώπη όταν γυρίζαμε το πρώτο μέρος, ενώ τώρα δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που να μην έχει μια ακροδεξιά δύναμη. Ακόμα χειρότερα, οι δήθεν φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες έχουν υιοθετήσει και πολιτικές της ακροδεξιάς. Ποια απάντηση μπορούμε λοιπόν να δώσουμε σε αυτό; Είναι πολιτική η απάντηση; Και αν ναι, πρέπει να είναι σε τοπικό επίπεδο ή σε επίπεδο Ευρώπης; Δικαστική; Πολιτιστική; Μην ξεχνάμε ότι στα πρώτα θύματα των ακροδεξιών και του ναζισμού ήταν οι καλλιτέχνες, το ναζιστικό κόμμα στη Γαλλία το πρώτο που έκανε ήταν να κλείσει όλα τα βιβλιοπωλεία. Κοινωνική απάντηση; Να αντιδράει ο κόσμος δηλαδή. Δημοσιογραφική; Εμείς πώς να το καλύψουμε το θέμα; Ή είναι προσωπική η απάντηση, θέμα ατόμου; Ή είναι όλα αυτά μαζί την ίδια στιγμή, μπορεί να είναι και αυτό.
Επίσης, η απάντηση του δρόμου. Αυτό που λένε οι αντιφασίστες, «να μην αφήσουμε τους δρόμους στους φασίστες», έχουν δίκιο. Δεν πρέπει να αφήσουμε στο δρόμο να επικρατήσει ο φόβος γιατί έτσι κερδίζουν οι φασίστες. Πολλοί μας είπαν «γιατί πήγατε». Αλλά τότε, τι θα κάναμε ως δημοσιογράφοι; Θα αναπαράγαμε τα δελτία τύπου του Υπουργείου ή αυτά που λέει ο ΣΚΑΪ ότι «είναι οικογενειακό συλλαλητήριο που δεν κατέβηκαν καθόλου χρυσαυγίτες»;
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να σταματήσουμε τους φασίστες;
Θωμάς: ο φασισμός δεν ξεκίνησε κατευθείαν με το χτύπημα. Υπάρχει ο ρατσισμός, ο σεξισμός, οι πρώτες μας αντιδράσεις του τύπου «ο γύφτος»… Χρειάζεται να εκπαιδευτούμε απέναντι σε αυτά, να ευαισθητοποιηθούμε και να σηκώσουμε το ανάστημα, ακόμη κι αν μέχρι χτες φοβόμασταν.
Αγγελική: Στη δίκη πρέπει να καταδικαστούν οι ηγέτες και όχι μόνο τα δευτεροκλασάτα στελέχη. Γιατί χωρίς τους ηγέτες δεν θα μπορέσει να ξαναστηθεί μια τέτοια Χρυσή Αυγή. Ίσως θα γίνει κάτι άλλο, από τα απομεινάρια της. Πάντως, και το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, μετά την ήττα του δεν μπόρεσε να ξαναϋπάρξει. Επιπλέον θεωρώ ότι θα έπρεπε στους θεσμούς όλης της ελληνικής κοινωνίας να γίνει μια ενημέρωση για το τι εστί φασισμός, αντιφασισμός, δημοκρατία. Χρειάζεται παιδεία, δεν ενημερώνεται ο κόσμος για το τι έγινε στον ΒΠΠ. Τι ήταν οι δωσίλογοι, ότι οι Εβραίοι ήταν η τρίτη κοινότητα στη Θεσσαλονίκη… Χρειάζεται να καταλάβουμε πώς έγιναν τα πράγματα και χρειάζεται να δώσουμε σε κάθε μειονότητα, που είναι εθνικά μέλος της χώρας, όλα τα δικαιώματά της.