Η Αριστερά
Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος: Η παρέμβαση των επαναστατών στη μάχη των εκλογών

Πανελλαδικό συμβούλιο, με τη συμμετοχή αντιπροσώπων από τους τοπικούς πυρήνες όλης της χώρας, πραγματοποίησε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα την Κυριακή 21 Απρίλη. Το πρώτο θέμα, «Πολιτικές εξελίξεις και εκλογές», άνοιξε ο Πάνος Γκαργκάνας. Το δεύτερο, «Μαρξισμός 2019, θεωρία και πράξη, το σχολείο της επανάστασης», εισηγήθηκε η Μαρία Στύλλου. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, έγιναν πάνω από τριανταπέντε τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών. Σε αυτές τις σελίδες δημοσιεύουμε τα βασικά σημεία της εισήγησης για το Μαρξισμό, καθώς και αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις στις δύο συζητήσεις.


Με όπλο τον Μαρξισμό

Σήμερα, 21η Απρίλη, είναι η επέτειος από την άνοδο της χούντας. Συμπληρώνονται 52 χρόνια από τότε που η κυρίαρχη τάξη προχώρησε σε στρατιωτικό πραξικόπημα. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Ήταν σημείο καμπής. 

Ένα τεράστιο κομμάτι της αριστεράς τότε, από το τέλος του '50 και στις αρχές του '60, μαζικά υποστήριξε την ΕΔΑ στις εκλογές. Ο Τσίπρας ωχριά μπροστά σε ό,τι κατάφερε η ΕΔΑ τότε, να πάρει 25%, σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες μετά το τέλος του εμφυλίου. Ήταν όμως μια αριστερά που είχε ακριβώς την ίδια εκλογικίστικη αντίληψη. Ότι η εργατική τάξη είναι το αντικείμενο, όχι το υποκείμενο της ιστορίας. Ότι το κράτος είναι ένα ουδέτερο όργανο που μπορεί τελικά να το ελέγξει, διότι θα έχει μια σχετική πλειοψηφία, θα έχει βουλευτές. Οι εξελίξεις έμοιαζαν ότι δικαίωναν αυτή την αντίληψη. Και για την πλειοψηφία του κόσμου που ήταν προς τα αριστερά έμοιαζε -όπως καλή ώρα και σήμερα- ότι τα πράγματα μπορεί και να αλλάξουν με τις εκλογές, με την υπομονή, με τα ψηφοδέλτια, με τις κυβερνήσεις και τις συνεργασίες.

Έτσι εξελίχτηκε η ιστορία τη δεκαετία του '60. Ένας κόσμος που γέμιζε τα πεζοδρόμια το '65 όταν άρχισαν τα πραξικοπήματα από την κυρίαρχη τάξη και τους θεσμούς, είχε ταυτόχρονα αυταπάτες ότι αυτά θα λυθούν από εκλογές και συμμαχίες, από τα αριστερά κόμματα. Έτσι έφτανε από την μία να δίνει τις μάχες και από την άλλη να ψηφίζει αυτά τα κόμματα. Το '67 πια, όταν έγινε το πραξικόπημα, ενώ όλοι προέβλεπαν νέες εκλογές, με καλούς, δημοκρατικούς, προοδευτικούς συσχετισμούς, άναψαν φωτιές: άνοιξε η συζήτηση μέσα στον κόσμο, τι έγινε μέχρι τώρα, τι πιστεύαμε, τι είναι το κράτος, πώς φτάσαμε ως εδώ, τι μπορούμε να κάνουμε, ποιο το υποκείμενο που μπορεί να απαντήσει.

Επαναστατικός

Έτσι διαμορφώθηκε στην Ελλάδα ξανά η μαρξιστική σκέψη, αυτό που ονομάσαμε την πρώτη περίοδο ο επαναστατικός μαρξισμός. Έτσι την πιο μαύρη περίοδο, με πραξικόπημα, χούντα, στρατόπεδα, φυλακές, βασανιστήρια, ένα τεράστιο κομμάτι κόσμου δεν πήγε πίσω. Γιατί δεν πήγε πίσω; Γιατί αυτός είναι το υποκείμενο της ιστορίας. Γιατί είχε δώσει τις προηγούμενες μάχες και αντιστάθηκε και άρχισε να ψάχνει τι έφταιξε.

Εκεί βρίσκονται οι ρίζες αυτού του κόμματος. Εκείνη η δύσκολη, επώδυνη, μαύρη περίοδος που ένα ολόκληρο κομμάτι της αριστεράς μπορούσε πια να διαβάζει Ρόζα και Τρότσκι που μέχρι τότε ήταν απαγορευμένοι. Και ο στόχος ότι κάθε χρόνο οργανώνουμε το τετραήμερο του Μαρξισμού, πατούσε σε αυτή ακριβώς την ανάγκη των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που θέλουν να συζητήσουν, να καταλάβουν, να βάλουν σε πράξη πώς αλλάζει η κοινωνία. Αυτό είναι ο Μαρξισμός. 

Φέτος ο Μαρξισμός είναι στο κέντρο πολύ μεγάλων γεγονότων. Όλα τα ζητήματα του τότε, είναι ανοιχτά σήμερα μέσα σε καινούργιες συνθήκες. Τί μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση της αριστεράς; Πώς μπορεί να αλλάξει το κράτος;  Αν δεν μπορέσανε αυτοί, τότε ποιος; Γιατί η κυρίαρχη τάξη συνεχίζει να έχει το έλεγχο όχι μόνο του πλούτου, των μέσων παραγωγής, αλλά και του κράτους; Τι μπορούμε να κάνουμε;

Η κυβερνητική αριστερά ανοίγει το δρόμο για να επανέλθει όλη η σάπια ελίτ. Αλλά δεν υπάρχει απογοήτευση. Υπάρχει συζήτηση, οργάνωση, προχώρημα. Γι' αυτό χρειάζεται η συζήτηση για την εργατική τάξη ως το υποκείμενο της ιστορίας. Για τη δράση και τη δύναμη της τάξης να τα παλέψει όλα αυτά, να τα αλλάξει, να μην αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα. Για το “Κράτος και Επανάσταση” του Λένιν, τη “18η Μπρυμέρ” του Μαρξ, τις ιδέες του Ένγκελς, την επικαιρότητα της επανάστασης, τη σύνδεση θεωρίας και πράξης,. Γι' αυτό δεν περιμένουμε. Δίνουμε τη μεγάλη πολιτική μάχη των εκλογών οργανώνοντας παράλληλα το Μαρξισμό. Για να καταμετρηθεί ο κόσμος που έχει πάει αριστερά και να εκφραστεί η δυναμική του. Αλλά και για να δώσουμε όλες τις μάχες που θα χρειαστεί αμέσως μετά.

Μαρία Στύλλου

Η μάχη για την ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη ήταν κεντρική στη συζήτηση. Ανάμεσα στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που την ανέδειξαν στις τοποθετήσεις τους ήταν και οι επικεφαλής αντικαπιταλιστικών δημοτικών σχημάτων, Σεραφείμ Ρίζος από την Ανταρσία στα Χανιά, Κατερίνα Θωίδου από την Ανταρσία στη Κοκκινιά, Γιάννης Κούτρας από την Ανταρσία στη Θεσσαλονίκη, Γιώργος Ράγκος από την Κόκκινη Ρωγμή στο Νέο Ηράκλειο, Πέτρος Κωνσταντίνου από την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, Δημήτρης Μπελιάς από την Ανταρσία στην Πάτρα, Ορέστης Ηλίας από την Αντίσταση και Ανατροπή στα Βριλήσσια.

Στη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας που δεν έχει σταματήσει να εκφράζεται μέσα σε όλες τις μάχες στάθηκαν πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες.

“Δεν θα ήταν εφικτό να δίνουμε αυτή τη στιγμή τη μάχη των δημοτικών εκλογών στα Βόρεια με έξι εκλογικά κατεβάσματα, σε δύο εκ των οποίων με επικεφαλής συντρόφους του κόμματος, αν όλος ο κόσμος που κινήθηκε αριστερά τα προηγούμενα χρόνια, δεν συνέχιζε να δίνει τις μάχες και να κινείται αριστερά”, είπε η Αλεξάνδρα Μ., “Προφανώς, οι πρωτοβουλίες μας έχουν παίξει ρόλο σε αυτή τη διαδικασία και για να έχουμε τώρα τόσα κατεβάσματα, τόσους υποψηφίους, τόσο επιτυχημένες εκδηλώσεις. Η απεργιακή 8 Μάρτη και η αντιρατσιστική-αντιφασιστική 16 Μάρτη, οι συζητήσεις και οι εξορμήσεις μας σε εργατικούς χώρους και γειτονιές, μας έχουν αναδείξει σαν τη δύναμη που οργανώνει τους αγώνες συσπειρώνοντας όλο τον κόσμο που ψάχνει την προοπτική απέναντι στις υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ άλλοτε στα Βριλήσσια, μια τόσο μικρή περιοχή, δεν είχαμε οργανώσει εκδήλωση με τόσο εντυπωσιακή συμμετοχή από συνταξιούχους μέχρι 18άρηδες νεολαίους, με φοβερή συζήτηση. Οι σύντροφοι/ισσες του ΣΕΚ μπορούμε να στηρίξουμε πολιτικά όλα τα σχήματα, με εμπιστοσύνη στον κόσμο, με κέντρο τις μάχες που έχουμε το επόμενο διάστημα, με στόχο να δυναμώσουμε το επαναστατικό κόμμα”.

“Ο κόσμος της Πάτρας έχει την εμπειρία μιας αριστερής διαχείρισης στο δήμο”, είπε ο Νεκτάριος Χ., “Η άποψη ότι αυτό μας δυσκολεύει δεν είναι πραγματική. Πολλοί αγωνιστές εντάχτηκαν στο ψηφοδέλτιο της Ανταρσία στην Πάτρα γιατί η ανάγκη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που οργανώνει τις μάχες και έχει το πρόγραμμα και τις ιδέες που ξεπερνούν τα όρια της αριστερής διαχείρισης είναι μεγάλη. Προφανώς αυτό απαιτεί πολιτική συζήτηση, που φτάνει μέχρι την οργάνωση στο επαναστατικό κόμμα. Έτσι εμπνέεται ο κόσμος και μπαίνει στη μάχη. Η εκδήλωση του σχήματος έπαιξε αυτό το ρόλο. Η Εργατική Αλληλεγγύη είναι πολύ καθοριστική για να φτάσουμε σε όλο το αριστερόστροφο ακροατήριο. Η Πάτρα είναι ενδεικτική για το πόσο μεγάλο είναι αυτό. Ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου κοιτάει προς τα εδώ”.

“Η Ανταρσία στην Ξάνθη είναι μια καινούργια προσπάθεια με μεγάλη ανταπόκριση”, είπε ο Παντελής Α., “Το ψηφοδέλτιό μας συσπειρώνει κόσμο από τη μειονότητα, εργατόκοσμο, κόσμο της τέχνης, κόσμο της αριστεράς που αναζητά αριστερή εναλλακτική στις προδοσίες του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δήμος βρίσκεται στα χέρια της δεξιάς, μιας κλίκας που έχει κλείσει όλα τα εργοστάσια. Ζούμε στην πιο φτωχή πόλη της Ελλάδας, χιλιάδες εργάτες απολύονται τα τελευταία χρόνια. Επίσης υπάρχει πολύ πιο έντονο το στοιχείο των μηχανισμών του βαθέως κράτους, το 4ο σώμα στρατού, η εκκλησία κι άλλοι θεσμοί. Το δικό μας μήνυμα βρίσκεται στην αφίσα, είναι η γυναίκα με τη μαντήλα και υψωμένη γροθιά δίπλα στην κόκκινη σημαία. Αυτό αγγίζει πολύ κόσμο, είναι ένα διεθνιστικό μήνυμα και ένα πολύ σημαντικό βήμα για την επανασταστική αριστερά στην πόλη”.


Για τον τρόπο παρέμβασης των επαναστατών σε εργατικούς χώρους, σχολές, σχολεία, γειτονιές, με κέντρο όλες τις μάχες της περιόδου, εκλογικές και κινηματικές, έγιναν οι πιο πολλές τοποθετήσεις.

“Ξεκινώντας την προεκλογική καμπάνια, φαινόταν ότι υπάρχουν δύο αντιμαχόμενα μπλοκ στον Πειραιά, Μπελαβίλας απέναντι στο Μώραλη”, είπε η Τιάνα Α., “Το ότι μπήκαμε στη μάχη νωρίς και ξεκάθαρα καθόρισε την πραγματική διαχωριστική γραμμή και τα αντίπαλα στρατόπεδα στις εκλογές. Από τη μία είναι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και όσοι τα στηρίζουν είτε ανοιχτά είτε με αυταπάτες για επωφελείς συμφωνίες και από την άλλη είναι η αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και στα σχέδια της COSCO. Η αντιφασιστική μάχη είναι μεγάλη. Ο δήμος δεν έδωσε άδεια για να γίνει στην πλατεία Κοραή η διαδήλωση της κίνησης πολιτών ενάντια στα σχέδια επέκτασης του λιμανιού στην Πειραϊκή, έδωσε όμως προεκλογικούς χώρους στη Χρυσή Αυγή. Ήμασταν αυτοί που υποστηρίξαμε από την πρώτη στιγμή την ανάγκη κινητοποίησης για την Πειραϊκή και καταφέραμε εκεί να ενώσουμε όλη την αριστερά. Στο αντιφασιστικό ο ρόλος μας είναι αναμφισβήτητος. Η εκδήλωση της Ανταρσία στο Λιμάνι ήταν πολύ πετυχημένη και ελπιδοφόρα. Χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη έμφαση σε εργατικούς χώρους όπως ο ΟΛΠ, σε σχολεία γιατί για πρώτη φορά ψηφίζουν και οι μαθητές της Β' Λυκείου, και σε περιοδείες σε όλες τις γειτονιές του Πειραιά”.

Εναλλακτική

“Τα εκλογικά κατεβάσματά μας είναι ευκαιρία και χρειάζεται οι πυρήνες που συμμετέχουν σε ψηφοδέλτια αντικαταπιταλιστικών σχημάτων, όπως στο Περιστέρι, να την αρπάξουν”, τόνισε η Λίλιαν. Μ., “Δίνουμε σαν ΣΕΚ αυτή τη μάχη, με δική μας προκήρυξη και εκδήλωση, για να συσπειρώσουμε τον κόσμο της αριστεράς του Περιστεριού που έχουμε σχέση από τις μάχες που έχουμε δώσει στο αντιφασιστικό και όλα τα μέτωπα. Οι περιοδείες μας σε χώρους έχουν επιτυχία, οι εκδηλώσεις μας έχουν κέντρο τις μάχες και την εναλλακτική της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Το πιο σημαντικό είναι να δυναμώσουμε το επαναστατικό κόσμμα και να έχουμε καλύτερες σχέσεις με όλη την αριστερά”.

“Το αντιφασιστικό είναι κεντρικό στη δράση μας και αυτό έχει σημασία από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας μέχρι την Καλλιθέα”, είπε ο Δημήτρης Σ., “Παντού φαίνεται ότι η αριστερά κυκλοφορεί ενώ οι χρυσαυγίτες χρειάζονται τα ΜΑΤ. Στόχος μας είναι η αγανάκτηση του κόσμου για το ΣΥΡΙΖΑ να πάει αριστερότερα. Δεν είναι τυχαίο ότι στο μεγαλύτερο σωματείο του δήμου της Αθήνας κάλεσαν εμάς και τον Πέτρο Κωνσταντίνου για παρέμβαση. Μπαίνουμε σε όλες τις γειτονιές, έχουμε δεν έχουμε παρέμβαση, όπως στα Σεπόλια ή την Ακαδημία Πλάτωνα. Αξιοποιούμε τα πάντα, καφενεία, πλατείες, εργατικούς χώρους, όπου μαζεύεται κόσμος μπαίνουμε σφήνα”.

“Το Φλεβάρη και το Μάρτη έγινε πανικός με τις καθαρίστριες του Αγιου Σάββα”, είπε η Αργυρή Ε., από τα νοσοκομεία, “Ρίξαμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή τη μάχη και είχαμε στην κεφαλή της πορείας για τις 8 Μάρτη τις καθαρίστριες και τους καθαριστές. Αυτό έπαιξε ρόλο στην συνέχεια για να έχουμε ένα φοβερό Συντονιστικό Νοσοκομείων με δεκάδες εργαζόμενους που αποφάσισαν ότι στις 16 Μάη έχουμε απεργία στα νοσοκομεία και να αναγκάσουν την ΠΟΕΔΗΝ να την υιοθετήσει. Δυστυχώς στο Γεννηματάς την προηγούμενη βδομάδα ένας συνάδελφος 47 χρονών διασωληνώθηκε γιατί έκανε ψηλή πίεση και αιμορραγία στον εγκέφαλο. Ακολούθησε πανικός στο νοσοκομείο. Πώς γίνεται ένας νέος άνθρωπος να καταλήγει εκεί, που είναι συνώνυμο με το θάνατο, σε ένα νοσοκομείο με τους καλύτερους καρδιολόγους, αγγειοχειρουργούς και προσωπικό; Η εντατικοποήση των ρυθμών εργασίας πυροδοτεί τεράστια συζήτηση, ότι θα πεθάνουμε εδώ μέσα. Έχουμε δύναμη στα νοσοκομεία και μπορούμε να ανοιχτούμε και σε άλλα, όπως στο Αλεξάνδρα, το Μεταξά, το Κρατικό Νίκαιας όπου θέλουμε να κάνουμε εκδηλώσεις για το βιβλίο για τις γυναίκες”.

“Η 8 Μάρτη και το ότι βγάλαμε το γυναικείο μπροστά μας ανέδειξε στα Χανιά”, είπε ο Ειρηναίος Μ., “Μπορούμε να έχουμε αντίστοιχη παρέμβαση σε πολλά ζητήματα και χώρους. Για παράδειγμα πρόσφατα βγάλαμε κείμενο στήριξης της Ανταρσία στα Χανιά με αγωνιστές ΑμεΑ. Όλοι, σε όλους τους χώρους, συζητούν για τις ελλείψεις και τη λιτότητα και απέναντι σε όσους προτείνουν εθελοντές και εργολάβους, εμείς μιλάμε για μαζικούς μόνιμους διορισμούς. Χρειάζεται να διερύνουμε τις εξορμήσεις μας, να εκμεταλλευτούμε κάθε ευκαιρία, στη τηλεόραση, τις εφημερίδες, γιατί με δύο εξαιρέσεις υπάρχει σιωπή και πρέπει να επιμείνουμε για να τη σπάσουμε”.

“Ο ρόλος του ΣΕΚ στο ψηφοδέλτιο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στο Μαρούσι είναι μεγάλος”, είπε η Αφροδίτη Φ., “Συμμετείχαμε σαν Εκτός των Τειχών στις 8 Μάρτη, πρόσφατα κάναμε παρέμβαση σε συνέλευση δασκάλων, έχουμε μπροστά μας τη μάχη του καζίνο που πρέπει να το μεταφέρουμε στις γειτονιές για να το εμποδίσουμε. Το σχήμα μας έχει δώσει το παρών στη μάχη για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής με παρουσία στο δικαστήριο και με κείμενα. Τελευταία ήταν η συμμετοχή μας στη συγκέντρωση για τα 4 χρόνια χρόνια της δίκης. Το ζήτημα των προσφύγων που ήταν παραγκωνισμένο, μετά από παρεμβάσεις μας στα στρατόπεδα, τώρα έχει γίνει σημαία του σχήματος”.


Η συνέχεια όλων των μαχών

Η πολιτική σημασία του φεστιβάλ “Μαρξισμός 2019”, για το οποίο έγινε ξεχωριστή συζήτηση, αναδείχτηκε από πολλούς συντρόφους και συντρόφισσες.

“Οι φοιτητικές εκλογές στη σχολή μου, που είχε δεκαπέντε μέρες κατάληψη τους προηγούμενους μήνες, κατέγραψαν άνοδο της αριστεράς, της ΕΑΑΚ και του ΣΕΚ που δώσαμε αυτή τη μάχη”, είπε ο Γιάννης Σ., “Αντίθετα, συνολικά στο Βόλο όποια δύναμη έβαζε τα μίνιμουμ ή φοβόταν να μιλήσει πολιτικά, έφαγε σφαλιάρα. Η συνέχεια είναι ο Μαρξισμός με όλους όσους μας στήριξαν στις εκλογές, με τον κόσμο της κατάληψης και όλων των σχολών. Οργανώνουμε παντού εξορμήσεις, ανάρτηση πανό, αφισοκολλήσεις. Το πρόγραμμα είναι χρήσιμο. Άλλοι ενδιαφέρονται για το σεξισμό, άλλοι για την καθεστώτα στην ΕΣΣΔ, άλλοι για το περιβάλλον. Για παράδειγμα, στο Βόλο είχαμε τη δεύτερη μεγάλη διαδήλωση ενάντια στην ΑΓΕΤ που έχει ευαισθητοποιήσει πολύ κόσμο”.

“Ο Μαρξισμός είναι ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός, μια μάχη όπως όλες οι μεγάλες καμπάνιες μας”, είπε ο Λεωνίδας Μ. από το Ηράκλειο, “Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης είχαμε άνοδο της ΚΝΕ στις φοιτητικές εκλογές, δείγμα ότι η αριστερή στροφή δεν έχει σταματήσει. Αυτός ο κόσμος μπορεί να πάει αριστερότερα. Το βασικό για μας είναι η συνέπεια, να είμαστε εκεί, στους χώρους, στα σχολεία, στις σχολές, παντού. Η τελευταία απεργία των εκπαιδευτικών σημαδεύτηκε από μεγάλη διαδήλωση μαθητών. Έχουμε συντρόφους στα σχολεία. Χρειάζεται συγκεκριμένη δουλειά μέχρι τότε, με την εφημερίδα, το περιοδικό, το υλικό του φεστιβάλ. Δύναμή μας είναι ότι όσα λέμε στη θεωρία τα κάνουμε πράξη”.

Ενισχυμένη αριστερά

“Οι πρωτοβουλίες μας αγκαλιάζονται από τον κόσμο στις σχολές, όπως έδειξαν στη Φιλοσοφική Αθήνας η 8 και η 16 Μάρτη παρά τη μικρή χρονική διαφορά μεταξύ τους”, είπε ο Άγγελος Δ., “Δεν έγινε αυτόματα, όπλα μας ήταν η εφημερίδα, το περιοδικό, το βιβλίο για τις γυναίκες, οι εκδηλώσεις. Έτσι επηρεάζουμε και άλλα κομμάτια της αριστεράς. Οι φοιτητικές εκλογές ήταν μεγάλο στοίχημα για την επαναστατική αριστερά κόντρα στην ηττοπάθεια και την εσωστρέφεια. Η αριστερά βγήκε ενισχυμένη, στη γερμανική φιλολογία η ΕΑΑΚ βγήκε πρώτη δύναμη με καθημερινή μας παρέμβαση και πολιτική συζήτηση. Κερδίσαμε δύο νέες συντρόφισσες στη ΦΛΣ, μία νέα στη Γεωπονική, έναν στη Καλών Τεχνών. Κατεβάσαμε νέο σχήμα ΕΑΑΚ στο Τουρκικών. Στόχος μας για το επόμενο διάστημα είναι πιο δυνατές ομάδες εκεί που είμαστε και νέες ομάδες σε περισσότερες σχολές. Ο Μαρξισμός είναι καθοριστικός για να το πετύχουμε”.

“Στα Γιάννενα καταφέραμε να κάνουμε συγκέντρωση και στις 8 και στις 16 Μάρτη γιατί οργανώνουμε μαζί με άλλο κόσμο”, είπε η Αρετή Κ., “Συγκεκριμένα με νεολαίους ανένταχτους στα ΕΑΑΚ που δώσαμε μαζί τους για παράδειγμα τη μάχη για το αν θα γίνει απεργιακή ή απογευματινή διαδήλωση στις 8 Μάρτη. Ο Μαρξισμός θα είναι μεγαλύτερο βήμα, ακόμα πιο μεγάλη ευκαιρία στη συζήτηση για την αναγκαιότητα του επαναστατικού κόμματος 100 χρόνια από την Τρίτη Διεθνή. Έχουμε αποφασίσει εκδήλωση για το Μαρξισμό στα πανεπιστήμια. Και παρέμβαση στις 11 Μάη στην πανελλαδική διαδήλωση ενάντια στις εξορύξεις στα Γιάννενα”.

“Ο Μαρξισμός είναι η συνέχεια όλων των μαχών”, είπε ο Ευκλείδης Μ., από τη Θεσσαλονίκη, “Σε όλη την προεκλογική καμπάνια θα μιλήσουμε με πιο διευρυμένο ακροατήριο από άλλες περιόδους. Θα μιλήσουμε με συντρόφους νέους και παλιούς, με κόσμο που μπαίνει στα ψηφοδέλτια, με κόσμο που θα του ζητήσουμε να μας στηρίξει και που τώρα γνωρίζει την επαναστατική αριστερά. Θα χρειαστεί να συνεχίσουμε την πολιτική κουβέντα για το ίδιο το φεστιβάλ. Θα έχουμε μάχες μετά τις εκλογές, απεργιακές, αντιρατσιστικές, τη δίκη της Χρυσής Αυγής και τις απολογίες των ναζί, τα Pride ενάντια στην καταπίεση. Ο Μαρξισμός είναι αναγκαίος”.