Συνέντευξη με τον Μουσταφά Τσολάκ Αλή, υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο με την Αριστερή Αντικαπιταλιστική Παρέμβαση Ανταρσία στην ΑΜΘ και υποψήφιο ευρωβουλευτή με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η κυβέρνηση μιλάει για επιστροφή στην κανονικότητα. Ποια είναι η κανονικότητα που βιώνουν αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι, οι νέοι και η πλειοψηφία των κατοίκων στην Κομοτηνή και στην Θράκη γενικότερα;
Η κυβέρνηση μιλάει γενικά για πολλά: μιλάει για αντιρατσισμό τη στιγμή που τα μέλη της φωτογραφίζονται με τον Αμβρόσιο, μιλάει για αντιεθνικισμό/αντιναζισμό τη στιγμή που οι υπουργοί της πάνε χέρι-χέρι με Κασιδιάρηδες στο Καστελόριζο… έτσι, μιλάει και για επιστροφή στην κανονικότητα τη στιγμή που το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας πλήττεται μεσ’ στην ανεργία, την επισφαλή, την ανασφάλιστη εργασία και πιάνει το δρόμο της ξενιτιάς ενώ αυτή έχει υπογράψει μνημόνιο διαρκείας μέχρι το 2060 και κάνει αλλαξοαγκαλιές με τους μεγαλοβιομήχανους και εφοπλιστές και τους κατεβάζει στα ψηφοδέλτια της.
Στην Κομοτηνή και γενικά στην Θράκη αλλά κυρίως μέσα στη μειονότητα τα βιώνουμε πιο έντονα αυτά: ένα σημαντικό κομμάτι της νεολαίας έφυγε οριστικά στο εξωτερικό, αρκετοί οικογενειάρχες και νέοι φεύγουν για πεντάμηνες ανθυγιεινές δουλειές (έχω πάει και εγώ στο παρελθόν), οι αγρότες δε βγάζουν καν τα έξοδά τους λόγω φόρων και του ακριβού κόστους παραγωγής, οι μικρομαγαζότερες βάρεσαν «λουκέτο».
Απ’ τη μια έχουμε φτώχεια, ανεργία, απελπισία, κατάθλιψη (έχουμε τρομερή αύξηση κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων), ακόμα και αυτοκτονίες (πάνω από 50 έχω μετρήσει στα τελευταία 5 χρόνια). Απ’ την άλλη φόβος του «μη γίνει καμιά θερμή σύγκρουση και την πληρώσουμε πάλι εμείς τη νύφη», όπως γινόταν πάντοτε άλλωστε.
Ποια πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς απέναντι στις πολεμοκάπηλες και εθνικιστικές κραυγές και πώς μπορούμε να σταματήσουμε την φασιστική απειλή που αυτές τροφοδοτούν στην Θράκη και γενικότερα;
Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς, δυστυχώς, αδυνατεί να κάνει τη σωστή ανάλυση των γεγονότων σε πολλά ζητήματα, αλλά στα «εθνικά» το έχει τερματίσει. Αν ρίξει μια ματιά κανείς σ’ αυτά που λέει το ΚΚΕ, η ΛΑΕ και κάποιες μικρότερες οργανώσεις που δηλώνουν πως είναι αριστερές σ’ ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά, το μακεδονικό, το Κυπριακό κλπ, θα καταλάβει πως δε λένε τίποτα διαφορετικό απ’ την επίσημη, κρατική, καπιταλιστική αφήγηση. Και όταν τους λες πως αυτά είναι εθνικιστικές «μπούρδες» αρχίζουν τα μασάλια περί ΕΑΜ και Άρη Βελουχιώτη – και αυτή είναι η απόδειξη πως έχουν φοβερή αδυναμία ανάλυσης των γεγονότων.
Η Αριστερά πρέπει να ψάξει τη λύση στα αριστερά, σ’ ότι αφορά τα εθνικά αλλά κυρίως τα μειονοτικά θέματα. Και το κλειδί βρίσκεται στη μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση που λέει πως όσο δεν είναι ελεύθερο το καταπιεζόμενο έθνος μιας χώρας, δε μπορεί να είναι ούτε το κυρίαρχο έθνος. Με άλλα λόγια, αν δε παλέψει η Αριστερά να απελευθερωθούν οι μειονότητες απ’ τις καταπιέσεις που δέχονται ώστε ν’ αποκτήσουν τα δικαιώματά που τους στερούνται, δε μπορεί να τους κερδίσει στις γραμμές της ώστε να παλέψουμε όλοι μαζί για την απελευθέρωση μας απ’ το ζυγό που μας επιβάλλει ο ντόπιος και ο διεθνής καπιταλισμός.
Τι ρόλο έχουν παίξει και μπορούν να παίξουν οι αντιστάσεις σε όλα αυτά τα μέτωπα, από τις εργατικές κινητοποιήσεις ενάντια στα κλεισίματα των εργοστασίων μέχρι τις πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης πχ σαν και αυτή που είδαμε πρόσφατα να οργανώνεται από την ΚΕΕΡΦΑ και Τούρκους συντρόφους στον Έβρο με αίτημα ανοιχτά σύνορα στους πρόσφυγες;
Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Πρώτα απ’ όλα μας θυμίζουν -και πάλι- πως ατομική απελευθέρωση δεν υπάρχει: ή θα απελευθερωθούμε όλοι μαζί ή κανείς! Μπορεί να μη μας τα λένε οι εφημερίδες, μπορεί να μη μας τα δείχνουν οι τηλεοράσεις αλλά αυτές οι αντιστάσεις και πρωτοβουλίες συγκινούν και εμπνέουν και άλλους ανθρώπους και λαούς.
Γιατί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις ευρωεκλογές; Υπάρχει εναλλακτική στην κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ;
Πέρα απ’ το γεγονός που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν πάντοτε στην πρώτη γραμμή του αγώνα σ’ όλα αυτά τα χρόνια και είχαμε κοινούς αγώνες, κυρίως μετά το «μακεδονικό» που το συντριπτικό κομμάτι της Αριστεράς έπεσε στην κατρακύλα του εθνικισμού, για έναν αριστερό που σέβεται τον εαυτό του δεν έμεινε άλλη επιλογή από το να στηρίξει και να δυναμώσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. (Εγώ πάντα πίστευα πως τα εθνικά θέματα είναι χάρτης ηλιοτροπίου για την Αριστερά σ’ όλες τις χώρες. Και στη χώρα μας το «μακεδονικό». Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η μοναδική που έμεινε στο ύψος των περιστάσεων.) Και εγώ δήλωσα δημόσια πως θα τη στηρίξω και θα παλέψω να τη δυναμώσω όσο μπορώ εκ μέρους μου. Και μετά χαράς δέχτηκα την πρόταση των συντρόφων να συμμετέχω στο ευρωψηφοδέλτιο.
Σαφώς και υπάρχει εναλλακτική στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή δεν είναι ούτε η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Κ. Μητσοτάκη, ούτε η νεοφιλελεύθερη δεξιά της Φ. Γεννηματά, αλλά ούτε ο αριστερός ρεφορμισμός (είτε μιλάμε για σταλινισμό, είτε για «πατριωτική Αριστερά», είτε για αριστερή σοσιαλδημοκρατία). Η απάντηση είναι στα αριστερά. Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να παλέψουμε για την ενότητα όλων των επαναστατικών, κομμουνιστικών, αντικαπιταλιστικών δυνάμεων.
Ο Μουσταφά Τσολάκ Αλή μίλησε στον Γιώργο Πίττα.