Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Η Πάλη των Γυναικών

14 Μάη, “Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών” στην αίθουσα Οικονομικής Επιτροπής στο Δήμο Αθηναίων στη Λιοσίων

Θυελλώδης ήταν η συζήτηση για τη μάχη ενάντια στο σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση που έγινε την Τετάρτη 14 Μάη στο Δήμο Αθηναίων στη Λιοσίων, στην εκδήλωση παρουσίασης της δεύτερης έκδοσης του βιβλίου του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου “Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών”. Στην εκδήλωση, που οργάνωσαν η “Κίνηση για την απεργιακή 8 Μάρτη” και η “Ένωση για τις Γυναίκες της Διεύθυνσης Καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων”, συμμετείχαν δεκάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι του χώρου.

Ομιλήτριες ήταν η Μαρία Αμπελιώτη, εργαζόμενη του Δήμου Αθηναίων και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αττική και η Μαρία Στύλλου, συγγραφέας του βιβλίου. Στους αγώνες των γυναικών ενάντια στις διακρίσεις, τις άσχημες συνθήκες δουλειάς, το χτύπημα του κοινωνικού κράτους που φορτώνει τα βάρη της οικογένειας στις πλάτες τους, τις γυναικοκτονίες, τη βία, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και όλες τις επιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος, «που χρησιμοποιεί τις χειρότερες ρατσιστικές και σεξιστικές ιδέες για να καταπιέζει τις γυναίκες, να διασπά την εργατική τάξη και να κερδίζει από την εκμετάλλευση της εργασίας αντρών και γυναικών» αναφέρθηκε την ομιλία της η Μ. Αμπελιώτη. 

Την αντίσταση του γυναικείου και του εργατικού κινήματος που και μέσα στην προεκλογική περίοδο συνεχίζει να δίνει τις μάχες για να τα πάρει όλα πίσω, πρόβαλε ξεκινώντας η Μ. Στύλλου, αναδεικνύοντας τη σημασία της απεργίας των νοσοκομείων στις 16 Μάη. «Είναι η συνέχεια ενός κύματος απεργιών στην υγεία με πρωτοβουλία κατά κύριο λόγο συμβασιούχων γυναικών που διεκδικούν μόνιμη και σταθερή δουλειά», είπε, «ενός κύματος που ξεκίνησε με τη μεγάλη απεργία των δήμων το καλοκαίρι του 2017 για το ίδιο λόγο, συνέχισε στα νοσοκομεία, πέρασε στην εκπαίδευση με τις απεργίες των αναπληρωτών και επιστρέφει στα νοσοκομεία». Αυτή η αντίσταση «δεν περιορίζεται εδώ, υπάρχει σε διεθνές επίπεδο», τόνισε στη συνέχεια, φέρνοντας παραδείγματα από το ρόλο των γυναικών στους αγώνες παγκόσμια -από τις ΗΠΑ του Τραμπ μέχρι τη Βραζιλία του Μπολσονάρο και από την Κύπρο ενάντια στις δολοφονίες των μεταναστριών μέχρι τις εξεγέρσεις στο Σουδάν και τις άλλες αφρικανικές και αραβικές χώρες ενάντια στους δικτάτορες.

Οι ρίζες της καταπίεσης

«Αυτές οι μάχες και η μακρά ιστορία που έχουν πίσω τους, αποτελεί το πρώτο κομμάτι αυτού του βιβλίου», συνέχισε, «Οι ρίζες της καταπίεσης, η εξήγηση ότι ο καπιταλισμός στηρίζει τη δύναμή του πάνω στις διακρίσεις και το διαχωρισμό με βάση το φύλο για να εξασφαλίζει την αναπαραγωγή των εργατών και να εκμεταλλεύεται συνολικά όλη την εργατική τάξη, αποτελεί το δεύτερο κομμάτι του βιβλίου. Έχουν υπάρξει στιγμές στην ιστορία που αυτά έχουν ανατραπεί; Η απάντηση είναι στη Ρώσικη Επανάσταση του 1917. Οι γυναίκες την ξεκίνησαν, κάλεσαν τους εργάτες να τις ακολουθήσουν, μέσα σε μια βδομάδα όλοι μαζί ανέτρεψαν τον Τσάρο και δεν έμειναν εκεί, είπαν όλη η εξουσία να περάσει σε μας. Και όταν το έκαναν, πήραν το έλεγχο όλων όσων καθόριζαν μέχρι τότε τη ζωή τους, από την οικονομία μέχρι την οικογένεια. Αυτό είναι το τρίτο κομμάτι του βιβλίου, έμπνευση ότι τέτοιες επαναστατικές ανατροπές μπορούν να γίνουν και σήμερα».

Ακολούθησε πλήθος τοποθετήσεων. Η Χρυσούλα, καθηγήτρια πληροφορικής, μίλησε για την καθημερινή εμπειρία των γυναικών που τρέχουν να τα προλάβουν όλα, έχοντας να αντιμετωπίσουν και όλες τις επιθέσεις, όπως για παράδειγμα τις απολύσεις αν μείνουν έγκυες. «Με απέλυσαν όταν έκανα παιδί γιατί με τη σύμβαση έργου που είχα δεν δικαιούμουν άδεια», είπε χαρακτηριστικά.

Η Ζωή μίλησε για την σκληρή ζωή των γυναικών μέσα στην οικογένεια όπου επωμίζονται όλα τα βάρη του νοικοκυριού, της ανατροφής των παιδιών, της περίθαλψης των γερόντων κλπ με αποτέλεσμα να μην έχουν χρόνο για τίποτα άλλο. Μέσα από την τοποθέτησή της άνοιξε η συζήτηση για το αν η λύση είναι το μοίρασμα αυτών των δουλειών με τους άντρες ή είναι το να αναλάβει όλη αυτή τη διαδικασία το κράτος μέσα από πρόγραμμα δημόσιων δομών όπως 24ωρων παιδικών σταθμών, δημόσιων γηροκομείων, ενίσχυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας κλπ. 

Η Βούλα αναφέρθηκε στην πρόσφατη εκλογή γυναικών στα ανώτατα όργανα στις ΗΠΑ, πολλών από αυτών μεταναστριών, σαν κομμάτι της ριζοσπαστικοποίησης και της αλλαγής που υπάρχει διεθνώς. Η Ελένη, με αφορμή την ταινία “Σουφραζέτες” που πρόσφατα προβλήθηκε στην ΕΡΤ, μίλησε για τον συγκλονιστικό αγώνα που έδωσαν οι γυναίκες στην Βρετανία για το δικαίωμα στη ψήφο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, που παρά την άγρια καταστολή και την αρνητική αντιμετώπιση που έβρισκαν ακόμα και μέσα στις οικογένειές τους, κατάφεραν να κερδίσουν. Η ίδια κατά τη διάρκεια της συζήτησης συμπλήρωσε πως «17 χρόνια που ασχολούμαι με το πειθαρχικό, μόνο ένα περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης έχει έρθει σαν καταγγελία», εκφράζοντας την ανάγκη της συλλογικής πάλης απέναντι στο φόβο.