Ο Μητσοτάκης με την ομιλία του στα εγκαίνια της φετινής ΔΕΘ το Σάββατο 7 Σεπτέμβρη πάσχισε να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του θα είναι «ευχάριστη έκπληξη» για όλους μας. Το μόνο που κατάφερε είναι να αποδείξει ότι είναι κυβέρνηση δώρων στους καπιταλιστές, ιδιωτικοποιήσεων, λιτότητας και ρατσισμού.
Από τη μια, η ομιλία του Μητσοτάκη θύμιζε κακογραμμένη σχολική έκθεση. Εκφράσεις όπως «Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο φαίνεται, πάνω από όλα, στα αισιόδοξα πρόσωπα των Ελλήνων» θυμίζουν το μεταξικό εμβατήριο «γιατί χαίρεται ο κόσμος κα χαμογελάει πατέρα». Η δήλωσή του: «Η Ελλάδα θα είναι η ευχάριστη έκπληξη της ευρωζώνης. Θα επιτευχθεί ο στόχος για υψηλή ανάπτυξη. Δεν συμμερίζομαι τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις για τη διεθνή οικονομία», θυμίζει τις διαβεβαιώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ το 2008 περί «θωρακισμένης οικονομίας» απέναντι στην παγκόσμια κρίση.
Τα παπαγαλάκια της ΝΔ στα ΜΜΕ κάνουν συστηματική προσπάθεια να περιγράψουν την παρουσία του Μητσοτάκη στη φετινή ΔΕΘ σαν υπόδειγμα «σοβαρού», «συγκρατημένου», με «πρόγραμμα» πολιτικού που δεν δίνει μεγάλες υποσχέσεις αλλά ρίχνεται στη σκληρή δουλειά. Στην πραγματικότητα, η εικόνα του ήταν η εικόνα μιας κυβέρνησης που τρέμει το φυλλοκάρδι της για το τι την περιμένει από την απόπειρα να εφαρμόσει το πρόγραμμα των αντεργατικών επιθέσεών της.
Ένα διασκεδαστικό επεισόδιο, που δείχνει αυτόν το φόβο, ήταν η απόπειρά του να πείσει ότι δεν θα διστάσει να τα βάλει με τους καπιταλιστές για να υπερασπίσει τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Είμαι υπέρ της επιχειρηματικότητας είπε αλλά: «μετατρέπομαι και στον πιο σκληρό αντίπαλο όποιου την προσβάλλει με αντεργατική και αντικοινωνική συμπεριφορά». Σκιάχτηκαν οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες που τον άκουγαν…
Τι εξήγγειλε λοιπόν ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ; Τα κανάλια προσπαθούν να επικεντρώσουν τη συζήτηση στην «ανάσα» που θα φέρουν οι μειώσεις στη φορολογία. Άνθρακες ο θησαυρός από αυτή την άποψη για την πλειοψηφία των εργαζόμενων. Οι όποιες μειώσεις θα γίνουν «σταδιακά» σε «βάθος τριετίας» αν και εφόσον υπάρξει «δημοσιονομικός χώρος». Τα πραγματικά δώρα είναι για τους καπιταλιστές, τις τράπεζες, τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Στη φορολογία, με τη μείωση της φορολόγησης των κερδών και των μερισμάτων άμεσα. Πολύ ξεκάθαρα ο Μητσοτάκης είπε ότι σκοπός της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να δημιουργήσει ένα φορολογικό παράδεισο για τις πολυεθνικές και κάθε λογής κερδοσκόπους για να μπει ξανά το ελληνικό κεφάλαιο στα μεγάλα παιχνίδια. Έτσι το φορολογικό νομοσχέδιο «δημιουργεί συνθήκες ώστε η Ελλάδα να γίνει έδρα μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, που καλύπτουν την ευρύτερη περιοχή μας, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική».
Ιδιωτικοποιήσεις
Αλλά και με το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων που βαφτίζονται επενδύσεις. Κορωνίδα αυτού του προγράμματος είναι η ΔΕΗ που κατείχε περίοπτη θέση και στην ομιλία του στα εγκαίνια και στην συνέντευξη στο Βελίδειο. Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει το θράσος -σε αυτό δεν πρωτοτυπεί βέβαια- να ντύνει την ιδιωτικοποίηση με τα ρούχα της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας του περιβάλλοντος. Η ΔΕΗ θα περάσει στη «μεταλιγνιτική εποχή», η Δυτική Μακεδονία θα γίνει παράδεισος «πράσινων» εταιρειών ενέργειας κλπ. Εντωμεταξύ πρώτα τα αρπακτικά της αγοράς θα αρπάξουν τα φιλέτα της -αφού έχουν οι αυξήσεις στα τιμολόγια γιατί «δεν μπορεί να κάνει κοινωνική πολιτική».
Το τι εννοεί η κυβέρνηση με την ενθάρρυνση των «επενδύσεων» το δείχνει με τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που επισπεύδει και ενθαρρύνει. Ο Μητσοτάκης παρουσίασε σαν μεγάλο επίτευγμα την επίσπευση του ξεπουλήματος του Ελληνικού και την «αναβάθμιση της επένδυσης» της Ελντοράντο Γκολντ στις Σκουριές. Σαν να μην έφτανε αυτό ανακοίνωσε ότι «συζητάμε» νέα «επένδυση» στη Θράκη. Και βέβαια η Cosco θα πάρει καινούργια δωράκια για προβλήτες κρουαζιέρας, «νέες υποδομές» ακόμα και «ίδρυση ξενοδοχείων».
Γενικότερα, το κατασκευαστικό κεφάλαιο δεν θα μείνει παραπονεμένο με μέτρα όπως την τριετή αναστολή του ΦΠΑ στις οικοδομές.
«’Σαρώστε τα αντικίνητρα για επενδύσεις’, ακούμε να μας λέει η αγορά. Αυτό ακριβώς κάνουμε» είπε ο Μητσοτάκης. Και ένα από τα αντικίνητρα είναι, σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, η «υπερ-ρύθμιση και ο ασφυκτικός έλεγχος στο όνομα της δήθεν προστασίας των εργαζόμενων». Και μόνο να ακούγεται ότι μετά δέκα χρόνια αντεργατικών επιθέσεων το πρόβλημα των εργαζομένων είναι η «υπερ-ρύθμιση» και ο «ασφυκτικός έλεγχος» των εργοδοτών, είναι σκέτη πρόκληση.
Τα πρώτα δείγματα γραφής έχουν ήδη έρθει: παραπέρα διευκόλυνση των απολύσεων -ο Μητσοτάκης είχε το θράσος να πει ότι έφερε …μείωση της ανεργίας- κλάδεμα των συλλογικών συμβάσεων. Και δίπλα σε αυτά επιθέσεις στο συνδικαλισμό. Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε, επανέλαβε ότι ο «συνδικαλιστικός νόμος θα αλλάξει…για να αποφασίζουν οι πολλοί όχι οι λίγοι». Στην ουσία το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας έχει σκοπό να υπονομεύσει πλήρως τη συλλογική λειτουργία των συνδικάτων.