Η Αριστερά
ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Πορεία προς Συνδιάσκεψη

21/9, Διαδήλωση στον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεδρίασε την Κυριακή 29 Σεπτέμβρη. Μια ημερομηνία «σημαδιακή» ανάμεσα στην πρώτη πετυχημένη γενική απεργία ενάντια στις επιθέσεις της ΝΔ στις 24 Σεπτέμβρη και στη νέα γενική απεργία στις 2 Οκτώβρη. 

Στο ΠΣΟ κατατέθηκαν δυο εισηγήσεις. Η πρώτη από το ΣΕΚ και την ΑΡΙΣ και η δεύτερη από το ΝΑΡ. Στην ψηφοφορία για το ποια θα είναι η βάση της απόφασης του ΠΣΟ, η εισήγηση του ΝΑΡ πήρε οριακή πλειοψηφία 42 έναντι 37 για την εισήγηση ΣΕΚ-ΑΡΙΣ με 1 λευκό. Στη συνέχεια, η εισήγηση του ΝΑΡ εγκρίθηκε με την ίδια πλειοψηφία ύστερα από τροπολογίες που κατέθεσε η ΠΑΑΕ που την υπερψήφισε. Οι αντιπρόσωποι της “Μετάβασης” απείχαν.

Το ΠΣΟ αποφάσισε ότι ξεκινάει η προετοιμασία για την 5η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα πραγματοποιηθεί «το αργότερο μέχρι την άνοιξη του 2020». Άμεσα θα ξεκινήσει γύρος γενικών συνελεύσεων των τοπικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου θα συζητηθούν και τα δυο κείμενα και η δράση του μετώπου στην περίοδο που ανοίγει. 

Αυτή η συζήτηση κυριάρχησε στο προβληματισμό που αναπτύχθηκε στο ΠΣΟ της Κυριακής. Τρεις ήταν οι άξονες που γύρω τους αναπτύχθηκε η συζήτηση και η συντροφική αντιπαράθεση. 

Η παραδοχή ότι ο καπιταλισμός παγκόσμια είναι μπροστά σε ένα νέο κραχ και αυτή τη φορά τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για να μετριάσουν τη «βουτιά» του 2008/9 είναι εντελώς ανεπαρκή, ότι η πολιτική κρίση και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, ήταν μια κοινή παραδοχή. Αλλά τι σημαίνει αυτή η παραδοχή για τις δυνατότητες της δικιάς μας πλευράς και το ρόλο που έχει παίξει το κίνημα; Η ανάδυση ενός νέου κινήματος στις ΗΠΑ και η αναζωογόνηση της Αριστεράς έπαιξαν ρόλο στην κρίση του Τραμπ και του «τραμπισμού». 

Αυτή η διαπίστωση είναι απαραίτητη για τους αγώνες μας εδώ, κόντρα στις επιθέσεις της κυβέρνησης του Μητσοτάκη. Δεν ισχύει η θέση ότι μετά την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ ο Μητσοτάκης έχει τα «χέρια λεύτερα» να προχωρήσει στις επιθέσεις (φράση που ακούστηκε στη συνεδρίαση του ΠΣΟ). 

Μέσα σε τρεις μήνες

Ο απολογισμός των τριών πρώτων μηνών της νέας κυβέρνησης περιλαμβάνει μαζικές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου, τις κινητοποιήσεις στη ΔΕΘ, κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στο δημόσιο, τη μαζική διαδήλωση για τα έξι χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα την πετυχημένη διαδήλωση ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή και την κλιματική αλλαγή στις 20 Σεπτέμβρη και βέβαια τις δυο γενικές απεργίες της 24 Σεπτέμβρη και της 2 Οκτώβρη. 

Το εργατικό κίνημα η νεολαία, ο «κόσμος της Αριστεράς» δεν έχουν πάει σπίτι τους, δεν έχουν αποδεχτεί τη «λογική του μικρότερου κακού», είναι εδώ, διεκδικεί και αναζητεί. Η σχέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με αυτό το κόσμο και αυτούς τους αγώνες, ήταν ο τρίτος άξονας της συζήτησης. Η θέση που κατατέθηκε ότι «μέσα στην πάλη» διεκδικούμε να κερδίσουμε τον κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, είναι σωστή αλλά δεν αρκεί. 

Το ζήτημα είναι πώς, με ποιες πρωτοβουλίες και προσανατολισμό. Όπως ανέφερε η εισήγηση του ΣΕΚ και της ΑΡΙΣ, θα ήταν καταστροφικό λάθος ένας προσανατολισμός «που κουνάει το δάχτυλο στον κόσμο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ καλώντας τον να βγάλει τα συμπεράσματά του» από την προηγούμενη τετραετία. Πρόκειται για μια πολιτική γραμμή που στο όνομα της «αποκάλυψης του νέου διπολισμού» κινδυνεύει να απέχει στην ουσία από τις μάχες ενάντια στην σημερινή κυβέρνηση. Μάχες που επιχειρούν να δημιουργήσουν αναχώματα στην νέα επίθεση του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να ξεμπροστιάσουν την πολιτική της ‘εποικοδομητικής’ αντιπολίτευσης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως επεσήμαινε το εισηγητικό κείμενο ΣΕΚ-ΑΡΙΣ: «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να παίξει ένα ρόλο που δεν μπορεί ή δεν θέλει να τον παίξει κανένα άλλο τμήμα της Αριστεράς. Να μπει με αισιοδοξία στη μάχη να τσακίσουμε τις επιθέσεις και την ίδια την κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτή θα πρέπει να είναι η κόκκινη γραμμή που θα διαπερνάει την παρέμβασή μας το επόμενο διάστημα. Μπροστά στη μάχη ενάντια στη δεξιά με τις σκληρές ταξικές απαντήσεις που έχει ανάγκη το κίνημα για να νικήσει. 

Με αυτόν τον τρόπο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί γίνει το κέντρο των ενωτικών πρωτοβουλιών που θα μετατρέπουν σε μάχες όλο το ταξικό μίσος για την κυβέρνηση της ΝΔ σε όλα τα μέτωπα θα τις συνδέει και κλιμακώνει κερδίζοντας ολόκληρα κομμάτια στην προοπτική του αντικαπιταλισμού, του επαναστατικού δρόμου, του σοσιαλισμού/κομμουνισμού».